t'is dat ze leuke spullen verkopen....

Het grootste pretpark voor het hele gezin langs de A28 is onlangs geopend. Wanneer je binnenkomt begint het feest bij de zuil waar je een Family card kan aanvragen. Hiermee kan je de hele dag gratis koffie drinken. Neem een winkelwagentje voor je spullen zoals jassen en schoenen. Bedden en banken zijn er volop om op te springen. Inderdaad ik heb het over IKEA. Het is een drukte van belang op de parkeerplaats en bij de Family card zuil. De Zweedse gehaktballetjes zijn koud voordat de kassa is bereikt. Een leuke linnenkast tegen komen zou fijn zijn zegt jongste en de borden die het afgelopen jaar zijn gesneuveld kunnen we ook meteen aanvullen. Ze besteed haar verjaardagsgeld aan een bistro setje voor op haar balkonnetje. De kar is behoorlijk vol wanneer wij naar het magazijn gaan voor de leuke linnenkast die we hebben gevonden. We blijven ons verbazen over de rond springende en rennende kinderen. Handenvol potloodjes verdwijnen in broekzakken en vazen vallen aan diggelen door stoeien. Met twee onbestuurbare karren rijden we naar de kassa.

De beruchte bon!

Een kwartier voor sluitingstijd staan we in de lift uit te hijgen wanneer jongste een bordje ziet hangen; tussen 17.00 uur en 18.00 uur 15 euro korting bij een aankoop boven de 100 euro. Die korting hebben wij niet gehad. Wanneer ik een medewerker op het parkeerdek wil vragen of we het goed hebben gelezen stopt de beste man zijn beide vingers in de oren. Je mag best wat vragen maar ik weet niet zeker of ik het hoor. Heeft mijn dochter het goed gelezen vraag ik nogmaals. Stond op de site mevrouw en  je had het in de krant kunnen lezen. Ik ben net terug van vakantie en de site kijk ik nooit op, waarom zou ik. Bij de klantenservice kunnen ze je vast helpen. Ik parkeer jongste met karren bij de auto en ren de trap af naar de klantenservice. Een plaatsgenoot zit op de bank te wachten. Ik vraag of ik tegelijk met hem mijn beklag mag doen. Wanneer hij aan de beurt is wacht ik af op een afstandje. Meneer dan had u een voucher in moeten leveren hoor ik zeggen.

Hulpeloos kijkt hij achterom. Geen geld terug vraag ik. Meneer heeft geen voucher, dan kan ik geen geld terug geven, ik ga mijn baan niet voor u op het spel zetten.

Wat raar zeg ik, het lijkt hier wel een pretpark.

Deze middag heeft jullie een vermogen gekost aan koffie, potloodjes en kapotte vazen. Het zou beter zijn om echte klanten te koesteren en de voucher alsnog bij de kassa te geven. Ze is niet voor één gat te vangen. Misschien kan je manager ons helpen of is het een idee dat ik alles retour doe en volgende week terug kom met de uitgeprinte voucher.

Ze snelt naar achteren en komt met een verhit gezicht terug.
Plaatsgenoot en ik hebben er geen recht op, het is uit coulance, dat je het maar weet.

T’ is dat ze leuke spullen verkopen …………

Later M@rina!

Mijn eerste baantje

Manlief ging namens de kerk naar het verzorgingshuis om voor de laatste keer met bewoners het avondmaal te vieren. Het “Huis” gaat sluiten. De laatste bewoners verhuizen de week erna naar elders.

Veertien jaar was ik, toen ik in Huize ABC begon aan mijn eerste baantje. Na een sollicitatie gesprek met de Directrice en het hoofd van de Huishouding werd ik aan genomen voor huishoudelijke werkzaamheden. Het personeel droeg een verpleegster jurk van stevig wit katoen. De vakantie werksters werden geacht een jurk of rok te dragen. Zo kwam het dat ik elke dag in een stijf trutterig jurkje naar Meppel fietste. Vrolijk gekleurde Birckenstock’s bestonden nog niet, ik droeg net als de rest een paar stevige sandalen die lekker liepen en tegen een stootje konden.

De eerste jaren bestond uit kamertjes poetsen; een wekelijkse beurt of een maandelijkse beurt. Bij de wekelijkse beurt ging je met de stofdoek aan de slag, bij de maandelijkse beurt ging alles uit de kamer de gang op. Ramen werden gelapt en ging je op grote witte rubberen laarzen met de sproeier aan de slag in de badkamer. Plantjes in de vensterbank terug zetten was een ellende, zelden kreeg ik ze weer zoals ze stonden. Met een fijne verfkwast stond ik ouderwetse staartklokken van top tot teen af te stoffen. Na twee jaar maakte ik promotie. Ik ging in de Conversatie zoals ze dat noemden. Koffie en thee zetten voor heel het huis. Ik weet het nog precies. ‘s Morgens bij binnenkomst direct de containers met koffie klaar zetten, minstens 4 soorten koek snijden en klaar leggen op dienbladen, melkkannetjes en suikerpotten bij vullen en alles op karren klaarzetten voor de afdelingen. 

Mijn eerste baantje

De jaarlijkse schoonmaak van de grote zaal was een feest. Alle skai leren crème kleurige stoelen sjouwden wij naar buiten. Er werd flink geboend met veel zeep en nog meer water. 
De enorme gordijnen sjouwden wij naar de linnenkamer en eindeloze ramen werden gezeemd. Tussendoor werden we getrakteerd op een ijsje en aan het eind van de klus een bitterballetje. De radio mocht aan en we zongen gezellig mee. Jif was voor de stoelen een wondermiddel. De deur tussen de zaal en de gang pikte aan alle kanten, misschien kon jif daar ook een handje helpen. Kreeg het sop nu een kleurtje? Was de deur nu groen, blauw, rood, ik had geen idee meer wat voor kleur de deur had. Ik pakte een doek om het schuim van de deur te vegen. Talloze kleurtjes die de deur door de jaren heen had gehad bleef achter op het doek.

De Directrice werd er bij gehaald en angstig zag ik mijn vakantie salaris in rook op gaan. Langzaam kwam ze met deftige passen aan gelopen, ze bekeek mij en de deur van top tot teen. Ik ga overleggen….zei ze voordat ze terug liep naar kantoor.

Wanneer ik langs “Huize ABC” fiets denk ik met plezier terug aan mijn eerste baantje. De deur? Ik heb er nooit meer wat van gehoord.

Later M@rina!

Eigenlijk ben ik wel nieuwsgierig naar "eerste baantjes"en "bijzondere momenten" van jullie. Laat gerust een leuke anekdote achter minuutvanmarina

Het TOP moment!

Zowel mijn schoonvader als mijn moeder brengen het liefst elk vrij uurtje  door in de tuin. Mijn moeder kruipt het liefst op haar knieën door de tuin met haar handen wroetend in de aarde. Helaas, wij delen deze liefhebberij niet. 

Ik stel de tuin zo lang mogelijk uit.

Er is maar 1 momentje in het jaar dat ik de tuin TOP vind.

Voordat het TOP moment “daar” is moet ik eerst flink aan de bak.

Ruim een maand geleden was ik al enthousiast begonnen met het snoeien van de buxus. Op twee rijtjes na was de klus geklaard. Achteraf niet zo’n goede timing. De gesnoeide buxus kon niet zo goed tegen de nachtvorst waardoor er binnen een maand wel 40 cm hoogte verschil ontstond. Langzaam kom ik op gang, ik begin met het onkruid wieden, mosjes tussen de straat weg snijden en me geestelijk voor te bereiden op de laatste 2 buxus stroken. De zon schijnt warm op mijn rug, sowieso vind mijn rug dit een vreselijke houding. Een koffiepauze tussendoor is een verademing.

Het TOP moment!

Het is al ver in de middag wanneer ik de snoeischaar en het verlengsnoer er bij haal. Het scheelt elke keer maar een haar of ik heb het snoer in de schaar. Zoonlief komt een kijkje nemen. Waarom span je geen lijntje mam, zie je hoe scheef je gaat, je kan dat niet op het oog sist hij mij toe tijdens het weglopen. Ik doe net of ik niks hoor en ga door met deze rotklus. Net als ik mijn rug strek hoor ik achter mij, mag ik je een tip geven. Nee dat mag niet, je mag het wel van mij overnemen. Nee liever niet zegt manlief, ik ben niet zo van de tuin maar je moet de snoeischaar van de heg afhouden anders snoei je niet recht en het verlengsnoer moet je over je schouder hangen anders heb je hem straks in de schaar. Dat eerste hoor ik al jaren, de snoer tip neem ik ter harte. Even later hoor ik de mannen lachend zeggen, even kijken of we je nog kunnen pesten….gelukkig ze hebben koffie. Ik ben blij als de klus geklaard is en alles aan geveegd kan worden. Het begint wat te lijken. Op naar het tuincentrum voor het leuke gedeelte, flink veel fleuropjes halen. Ik laad de kar vol met lavendel, een bolmargriet, vlijtige liesjes en voor aan de veranda witte geraniums. Alle potten worden voorzien van een vrolijk plantje. De bankkussens worden van zolder gehaald en de accessoires sieren de veranda. Het is half 8 als het tuingereedschap is opgeruimd, de tuinafval in de container zit en we zitten te genieten van de vrolijke plantjes in de keurige tuin. Het enige “moment” dat ik de tuin TOP vind.

Want vanaf morgen groeit de buxus scheef, groeit het onkruid als kool. Stel ik het onkruid wieden keer op keer uit. Moet ik elke avond met tientallen gieters langs de dorstige vlijtige liesjes en hoor ik zeker 1 keer per week als je nou een lijntje had gespannen .……..

Later M@rina!

Nog meer minuutjes van op minuutvanmarina , gezellig!

Ik heb je lief..........

Daar gaan wij met zijn tweetjes richting Normandië in onze bus zonder kroost. We neuriën, zingen en bulderen mee met; Ik heb je lief van Ramses. Normaal gesproken zit ik op de bank of op de stoel bij het raam. Mijn belangrijkste taak is dan zorgen voor Food. Op cruciale plaatsen wanneer “Joke” spreekt, zo noemen wij onze TomTom, is het de bedoeling dat wij onze kwaak houden. Op zo’n moment mag alleen de chauffeur en de navigator geluid maken.

Nu oudste niet mee is ben ik gepromoveerd tot navigator. Ik zit met het Michelin Franse wegenatlasboek, de gratis ANWB route kaart en de reisgids op mijn schoot. Joke verteld manlief precies wat hij moet doen zodat ik ongestoord verder kan lezen in het boek van Isa Hoes.

Ergens tussen de 250 campers.....

Gek, om zo zonder kroost op stap te zijn. We hebben zo ons vader/zoon en moeder/dochter dingetje. Het vader/zoon dingetje is wanneer wij aankomen op een camperplaats dat oudste manlief uitstekend naar de plek loodst, elektriciteit regelt en het minst leuke klusje van de vakantie, samen legen ze de pot in het riool. Moeder/dochter dingetje heeft meer te maken met leuke winkeltjes, het terrein verkennen en verhalen bedenken bij de overige gasten.

Dat andere mensen dat ook doen bleek gistermorgen. Of wij ons huis hadden verkocht en een wereldreis aan het maken waren. Was het maar waar buurvrouw, volgende week verwachten mijn collega’s mij gewoon op de werkvloer. Trouwens zolang kan ik ook niet zonder iedereen en alles zeg ik er lachend achteraan.

Nu dachten wij dat Scandinavië bij uitstek geschikt is voor campers. Dat hebben wij mis. Ik begrijp nu het krantenbericht van een half jaar geleden. “Campers zijn een ziekte, Europa overspoelt door de grijze golf met camper”. Wij staan hier in een klein haventje met aan de overkant het pittoreske Honfleur tegen de berg aan geplakt op een camperplaats met maar liefst 250 campers. Ik heb de hele tijd het gevoel dat wij mee doen aan een tour-wedstrijd van de camperclub en dat hier de stop van vandaag is. Een raar volkje de camperaars, ze blijven maar heen en weer rijden voor het beste plekje met de meeste faciliteiten, het mooiste uitzicht voor zo min mogelijk geld. Genietend van een kopje koffie met een heerlijk patisserietje gekocht tijdens de stadswandeling gluren wij naar onze buren. Wij zien dat wij ons iets moeten aanpassen.

Hondjes met wiebelkopjes

Fleece vest, crocs, een hondje met bewegend hoofdje op het dashboard en een Keeshondje die je moet uitlaten zodat je ongemerkt kan gluren bij de buren is een must.

Jongste belt hoe het met ons gaat zo met zijn tweetjes. Zeker wel saai? Of wij hun dan helemaal niet missen? Tuurlijk missen wij jullie. Alleen al omdat we twee dagen Italiaanse pastasoep eten omdat oudste de pan niet heeft leeg gemaakt. Maar ’s avonds geen bedden opmaken, geen gemopper over te lange wandelingen heeft ook wel wat.

Als ik je mis draai ik ons lijflied zeg ik; Ik heb je lief….en zo fijn, niemand die zeurt dat ik vals zing.

Later M@rina!

Via Minuutvanmarina alle blogs op een rij!

Oh ja nog een tip voor een filmmiddagje de film RV met Robin Williams, zou het er bij ons ook zo aan toe gaan?

Morgen eten wij simpel

Maandagavond rond de klok van 11 gooi ik de laatste emmer dweilwater door de wc. Denk niet dat ik met de voorjaarsschoonmaak ben begonnen en niet van ophouden weet. Verre van dat. Het geweldige weer zorgde er wel voor dat ik vandaag ijverig de ramen stond te zemen. Talloze wasjes heb kunnen drogen en rond de klok van 3 was zelfs de keuken spik en span. Tijdens het opruimen van het aanrecht zie ik nog twee aangebroken flessen wijn van de zaterdagavond staan.

De witte wijn had ik gebruikt voor de Peter Lute Sjalottensoep met Frans mosterdschuim en de rode is een heerlijke tafel wijn die niet helemaal is op gegaan.

Ik bedenk me dat ik alleen met oudste eet, met een paar aanvullingen kan ik de heerlijke salade en soep nog een keer maken. De rode wijn gebruik ik wel voor een flinke pan pastasaus waar wij zeker twee keer van kunnen eten. Voordat ik ga kokkerellen wil ik snel de boodschappen doen, natuurlijk ben ik later thuis dan gepland.

Salade met gegrilde kip en hazelnootolie

Haastig begin ik met de Sjalottensoep zodat die kan gaan pruttelen. De aardappelen krijgen inkepingen waar de kruidenboter tussen gaat voordat ze de oven in gaan. De kipfilet moet nog in de marinade en de hazelnoten nog gekraakt. Voor 7 uur zitten wij niet aan tafel. De granaatappel knalt letterlijk en figuurlijk uit elkaar waardoor het aanrechtblad een bloederig geheel lijkt. Wanneer ik de staafmixer in de sjalottensoep zet springt er een heet sjalotje uit de pan op mijn arm waar een rode pijnlijke plek achterblijft.

Het hele huis geurt heerlijk door de pruttelende pastasaus met rode wijn, verse Rozemarijn en Thijm. Als laatste de hazelnootolie en de wijnazijn over de salade druppelen en we kunnen aan tafel. 

Met 1 hand wil ik het dopje op de fles wijnazijn draaien, de fles schiet weg en de bodem knalt eronder uit. De vloeistof druipt langs het aanrechtkastje naar beneden en verdwijnt onder het kastje om 3 kastjes verderop er weer onder vandaan te komen.

Vlug gooi ik een paar theedoeken op de plas wijnazijn. Bij het uitwringen van de theedoeken voel ik de stukjes glas in mijn vingers. De azijnlucht verdringt de heerlijke geur van de Rozemarijn en Thijm. Bij elke stap hoor ik een plakkerig zuigend geluid. Langzaam wordt het één stroperige massa. Mijn keuken is verandert in de keuken van Soof.

Lekkere plakbende!

Ik doe net of er niks gebeurt is en roep oudste voor een gezellig etentje voor twee. We gaan genieten van de Sjalottensoep met Frans mosterdschuim, geroosterde aardappelen en een overheerlijke salade. Oudste prikt in de kip en slablaadjes. Wel lekker hoor, als bijgerecht maar niet als hoofdgerecht….nee…..beetje veel van alles. Ook dat nog. 

Ik vlucht naar Zumba, eerst energie op doen, ik ben bang dat ik tot middernacht sta te dweilen.

Morgen eten wij simpel, ik denk aardappelen, boontjes en een slavink…..

Tot Later M@rina!
Tot minuutvanmarina !

10044 delers zijn blij gemaakt met een dood vogeltje!

Normaal gesproken schrijf ik geen MinuutvanMarina over de apotheek.
Niet omdat ik geen leuke, grappige of interessante verhalen heb, integendeel, maar het mag niet. Apothekersassistenten hebben de eed af gelegd en daarmee beloofd alles binnen de muren van de apotheek te houden.

Andersom mag het wel! Op verjaardagen, in de courant, via Facebook alles mag gezegd worden over de apotheek en haar medewerkers. Waar of niet waar, het mag!

Zo kwam gisteren in mijn tijdlijn op Facebook een berichtje voorbij van ene Astrid.

Astrid is een slimme meid en geeft de gouden tip, hoe hou je geld over voor een glas wijn! 5 dagen later is “de gouden tip” 10044 keer gedeeld!

Denkt Astrid en haar 10044 delers nu echt dat je 7 euro betaalt voor een bijsluiter! Natuurlijk niet!

Wanneer je een medicijn voor het eerst krijgt of langer dan een jaar niet hebt gebruikt is er extra zorg nodig om te kijken of het medicijn op de juiste manier is voorgeschreven!

Wat wij (assistenten) allemaal niet controleren tijdens het klaar maken en afleveren van het recept. Is het een man/vrouw/kind, hoeveel kilo, nierfunctie, kaliumspiegel, antibiotica en anticonceptie, antibiotica en antibloedstolling, anti-depressieven en NSAID, Laxans bij Opium, inhalatie instructies, slaapmiddelen en rijvaardigheid, ook zo belangrijk voor de maaltijd, tijdens de maaltijd of na de maaltijd, insluipen, afbouwen, bescherming bij sterkwerkende zalven noem maar op.

Deze controle en uitleg doen wij allemaal bij een eerste uitgifte en daar betaal je om precies te zijn eenmalig 6,65 voor.

En de bijsluiter in begrijpelijke taal als naslagwerk is gratis en voor niets!

De zorgverzekeraar is vergeten u wat uit te leggen, er is namelijk niets verandert!
Tot 1 januari 2014 was het bedrag van 6,65 verwerkt in de totaalprijs! Vanaf 1 januari 2014 staan de Eerste Uitgifte kosten apart vermeld op de nota.
De prijs is gelijk! De nota is transparant!

Misschien wel goed om te weten voor de toekomst wanneer je de eerste uitleg weigert en geld voor wijn uitspaart. Let op! Schrijft de arts Flagyl of Metronidazol voor.
Geen alcohol, niet doen, echt niet doen! Google het maar eens!

Ik heb trouwens wel een tip! Wist je dat anticonceptie voor maximaal één jaar mag worden verstrekt! Wist je dat chronische medicatie zoals cholesterolverlagende middelen, bloedsuikerverlagende tabletten, bloedverdunners etc voor max 3 maand mag worden geleverd. Reken maar uit hoeveel glazen wijn je daarmee kan verdienen.

Nu hopen wij, “de apothekersassistenten” die met liefde voor het vak, gezondheid en welzijn voor hun cliënten dat deze uitleg ook minstens 10044 keer wordt gedeeld, zodat de 10044 delers van Astrid dit bericht ook in hun tijdlijn krijgen.
Zodat wij ze behoeden voor het weigeren van de bijsluiter en ze niet de knip op de neus krijgen van een pittige apothekersassistente die verplicht is het eerste uitgifte gesprek te voeren.

Wanneer ze haar uitleg niet mag doen, mag ze het niet eens afleveren!

10044 delers zijn blij gemaakt met een dood vogeltje!

Later M@rina! 

minuutvanmarina

Op het hoogtepunt gestopt.....

Jaren geleden bij de voorstelling van Mini & Maxi hadden wij een prachtig plekje op het balkon. Helaas gaat de lange mijnheer met zijn briesende echtgenoot voor ons maar niet zitten. Ze staan met de rug tegen het balkon met hun gezicht naar de plaatsen voor ons waar een echtpaar uiterst kalm en onbewogen blijft zitten. Beide echtparen hebben kaarten voor de stoelen op het balkon middenvoor, rij 1, stoel 17 en 19.

Wanneer het doek open gaat bakkeleien ze lekker verder. Wij kijken links en rechts om het koppige viertal heen. De zaalwacht grijpt in door razendsnel twee stoelen bij te plaatsen waar het mokkende echtpaar plaats neemt.

Ondertussen spelen Mini & Maxi met weinig woorden en veel mimiek de sterren van de hemel. Geen instrument is te gek voor deze muzikale mannen, hun hele verschijning, karakteristieke koppen, de lange pierlala en het kleine miezerige mannetje die heen en weer schiet op het grote podium is lachwekkend. De zaal ligt dubbel wanneer ze in hun streepjes badpakken gaan kunstzwemmen.

In de pauze laait het gebakkelei voor ons weer op. De zaalwacht bekijkt de kaarten en ziet het euvel. Het echtpaar op de stoelen voor ons zijn een avond te laat. Het gegniffel van de overige gasten maakt het voor hen vast niet gezelliger. Met het schaamrood op de kaken verlaten ze de rij, een voorstelling op zich.

Na succesvolle jaren stopten Mini & Maxi op het hoogtepunt van hun carrière nood gedwongen door een hernia van Maxi.

Begin december zie ik dat ze na 10 jaar een comeback maken en in April naar Meppel komen. Ik denk dat oudste Mini & Maxi ook super leuk vind. Het lijkt mij een origineel Sinterklaas cadeau.

Wanneer de mannen vrijdag naar de Schouwburg wandelen nestel ik mij met jongste op de bank voor een film. Af en toe kijken we of wij een whatsapje krijgen. Waarschijnlijk liggen ze dubbel van het lachen en hebben ze daar geen tijd voor. Jongste en ik zitten van top tot teen gespannen naar de film te kijken wanneer er twee schimmen voor het raam verschijnen. Met een brede grijns komen ze binnen wandelen. Onze film gaat op pauze want wij willen alles weten.

Wil je het echt weten zegt oudste, onnozel bejaarden gedoe. Twee oude kerels die alles aan elkaar kletsen met stomme grapjes over hun prostaatklachten nu ze een dagje ouder zijn. Wij haalden de leeftijdsgrens flink naar beneden doet manlief er een schepje boven op. Het was vast niet op gevallen als we ook in de bus waren gestapt zegt oudste lachend. Welke bus, vraag ik? Die de bejaarden met hun rollators en de rolstoelen weer terug brachten naar het verzorgingshuis.

Een comeback, dat hadden ze beter niet kunnen doen zegt manlief.

Konden jullie niet ff whatsappen in de pauze?

Er was geen pauze mam, ze moeten op tijd naar bed, nu ze een dagje ouder zijn.

Later M@rina!