zondag 28 augustus 2016

Burgerleven

Vanaf haar vakantieadres op Bali appt jongste min of meer met een hulpkreet.

“collegegeld is afgeschreven!  €1984 dit jaar.
Nog even en het is m’n geboortejaar”.
  
Vorig jaar kwamen wij thuis van vakantie op het moment dat er voor 2 studenten €4000 moest worden betaald. Ga er maar aan staan, wat een bedrag om te kunnen studeren. Dan hebben we het nog niet over de boeken, stofjes, materiaal voor presentaties en de buitenlandse excursies. Tuurlijk, het is een rijkdom dat je hersenen het goed doen en je de gelegenheid krijgt om te kunnen studeren. Lukt het niet, dan zijn er in Nederland allerlei potjes en goedkope leningen om je een handje te helpen. Niks mis mee!
Neemt niet weg dat je schrikt wanneer er zo’n megabedrag van je rekening af gaat. Manlief stort gauw jongste het geld zodat ze niet in de stress schiet.

Nu we er toch mee bezig zijn, volgens mij kunnen wij een tijdperk afsluiten zegt manlief tegen oudste. Oudste is sinds kort student af. Hij is zoals hij zelf zegt; burger geworden met alle lusten en lasten. Geen huiswerk meer, hij hoeft geen studiepunten meer te halen en zijn collegekaart is ongeldig verklaard.
Samen met de stage begeleider, mede studenten en de examencommissie waren wij bij zijn eindpresentatie. In alle rust vertelde hij ruim een uur over zijn ontwikkelde handscanner met een App die alles in één keer kan uitlezen. Er werden kritische vragen gesteld, heel relaxed en goed doordacht gaf oudste antwoord.
Wat zullen we een geld overhouden (-;
Wanneer ik in mijn ooghoeken zijn stagebegeleider regelmatig ja zie knikken weet ik dat het goed zit. Vlak voordat de examencommissie de zaal verlaat vragen ze aan zijn begeleider hoe zijn stage was. Prima, we hebben hem een baan aangeboden. En? Hij heeft het aanbod van de buurman aangenomen. De deur blijft altijd open staan. Een ontlading volgt wanneer de commissie de zaal verlaat. Ik ren naar de wc, drink een bak sterke koffie en luister naar de redeneringen van medestudenten en stage begeleider. Lachend komen ze na een half uur terug en lopen op oudste af, wij mogen je feliciteren! Met een brede grijns zegt hij; u ook gefeliciteerd moeder, u had toch niet anders verwacht dan dat hij zou slagen. Nou ja, de vragen, best moeilijk. Wel nee, niet voor u zoon, we moeten toch wat vragen stellen, het moet niet te gemakkelijk zijn, dik voor elkaar.
We eten met zijn allen voor de laatste keer een broodje in de kantine van Windesheim. Een tijdperk afgesloten. Met een “burger” verlaten wij het pand.
Zijn studentenstad is nu een werkstad. Vakjargon vliegt over de familie app; Manatree, continues integration, arduino, automatische flashen en meetings…….termen waar ik nog nooit van gehoord heb.

Onze burger geniet van het burgerleven en zijn eerste salaris is op zijn rekening gestort. Dit jaar geen collegegeld voor oudste, voor de laatste keer een verrekening van kleedgeld, zakgeld, ziektekosten etc. en de automatische stortingen zijn stop gezet. 
Wat zullen wij een geld overhouden (-;
Later M@rina!

zondag 21 augustus 2016

Niks niet "Marina kiest"!

Normaal gesproken wordt je in de zomer wakker van de warme zonnestralen die door de gordijnen heen schijnen. Smeer je liters zonnebrand. Doe je het noodzakelijkst in het huishouden om de rest van de dag van het zonnetje te genieten. Op het heetst van de dag ga je op zoek naar een schaduwplekje waar je op je gemak het ochtend krantje leest met een verse kop muntthee binnen hand bereik. Je gaat over van de winterkost op frisse zomer salades en geniet van het heerlijke zomerse fruit.

Helaas, deze zomer heb ik mijn regenpak meer gebruikt dan in de afgelopen 4 jaar. Eten we zomerstampotjes in plaats van zomersalade. Liggen de zomerkleren niet in de kast maar in een bak op zolder. Zonder zon geen bruine benen waardoor mijn leuke jurkje niet leuk staat. De winter kilo’s blijven stiekem hangen, waardoor het knoopje of ritsje niet gemakkelijk dicht gaat. Een maatje groter is voor mij geen optie, nu ik de 50 gepasseerd ben gaan de overtollige kilo’s er niet zo maar af. Een weekje balansen, je rot eten in Granny’s of een brooddagje doen geen wonderen meer. Ik moet er echt wat voor doen. Dusss meer bewegen, minder eten en vooral niet snaaien. Ik weet het heel goed elk pondje gaat door het mondje.


Mijn lief heeft de app MyFitnessPal voor mij gedownload en nu is het aan mij om alles in te vullen wat ik eet. Vernuftig apje hoor, daar ligt het niet aan. Via de streepjes code zijn binnen een nano seconde de calorieën bekend die ik in mijn mond heb gestopt. Wel een beetje oneerlijk dat mannen een behoorlijk aantal calorieën meer mogen happen dan vrouwen. Wanneer wij hier in huis het zelfde naar binnen werken wordt ik aan het eind van de dag genadeloos af gestraft bij het voltooien van het Logboek. Staat er bij manlief; goed zo, ga zo door staat er bij mij – 350 calorieën. Door flink te bewegen kan kopje Cardio de boel weer een beetje recht trekken. Fantastische met 50 minuten Zumba verbrandt je maar liefst 540 calorieën, met 30 minuten zwemmen verbrandt je 367 calorieën en 90 minuten skeeleren is goed voor 883 calorieën.
Een eitje dus dat afvallen. Ten minste…... 
Het is de hele dag door kiezen. Cappuccino of koffie met koffiemelk, broodje hagelslag of broodje jam. Een plakje cake of een plakje ontbijtkoek. Een koekje bij de thee of 5 kerstomaatjes. Het ritsje gaat al iets gemakkelijker. Er zijn heel wat hulplijnen te koop waarvan “Eibertje kiest” er één is. Maar als “Marina kiest” gaat het wel eens flink  mis. Na de verregende Donderdag Meppel Dag vorige week koos ik voor warme chocomelk met slagroom en een overheerlijk appeltaartje. Nog erger vrijdagavond ben ik door het avond zonnetje verleid door een ijshoorntje met twee bollen. Vandaag niks niet “Marina kiest”, alleen maar komkommers en kerstomaatjes. Met een grote boog om de weegschaal en morgen ochtend maar met de billen bloot.
Lang leve het diëten!

Later M@rina!

zondag 14 augustus 2016

Héééeéyyy vrouwtje

Het is alweer even geleden. Rond de klok van zes staan er twee mannetjes op de stoep.
Hoe oud zullen ze zijn, een jaar of 12, 13. Ze willen graag weten wat dat boekenkastje aan de muur precies betekend. Mag iedereen daar gratis een boek uit halen. Wij ook?
Ik ben druk aan het koken en mijn keukenschort ruikt naar de pastasaus. Wat eten jullie is de volgende vraag? Macaroni? Nee, spaghetti, maar de saus die jullie ruiken kan ook best voor macaroni gebruikt worden. Het boekenkastje; natuurlijk mogen jullie een boek. Wat vinden jullie leuk om te lezen. Oh maakt niet uit. Ik zet het vuur onder de pannen zachter zodat ik rustig kan kijken of er wat voor ze tussen staat. We neuzen in het biebje en in de voorraad kast, er wordt gewikt en gewogen en vooral gekletst over ditjes en datjes. Zal ik ze nog weer zien, deze jongens, met of zonder boeken?

Koud en nat. Af en toe droog )-:
Niet lang daarna zie ik de boeken terug in het kastje, helaas geen berichtje in het gastenboek. Ben eigenlijk best nieuwsgierig naar deze mannetjes. Het duurt niet lang of één van de twee staat rond zessen weer op de stoep. Of ik de boeken wel gevonden heb. Ik heb wel aan gebeld maar je was er niet. Heb je ook Donald Duckies. Eigenlijk niet. Maar ik kan ze bij oudste van de kamer halen, die mag je lenen maar dan moet je er heeeeel zuinig op zijn, die zijn niet van Mini-BI-EB-bers die zijn van mijn oudste zoon. Wanneer hij ze na een paar weken terug brengt schrikt hij een beetje wanneer mijn oudste zoon zelf de deur open doet. Hij had ze ten slotte een beetje stiekem mee gekregen.

Regelmatig komt hij terug, altijd alleen, meestal rond zessen en steevast komt de vraag wat kook je…..
Het ruikt naar…..

Afgelopen donderdag ga ik samen met mijn kinderen en aanhang naar de kinderrommelmarkt. Voor de gezelligheid en om leuke spullen te scoren. Wie weet komen we nog leuke boeken tegen voor MiniBIEBbers. Het is koud en nat. De spullen liggen onder plastic en de kinderen zitten verkleumd onder een plaidje hun tijd uit te zitten. Er wordt weinig verkocht en de eerste kinderen gaan teleurgesteld naar huis.
Ineens hoor ik een marktkoopmannetje die de moed niet opgeeft. Met een vrolijk stemmetje staat hij als een echte stuntwerker zijn waar aan te prijzen.
Op zijn kleedje liggen wat spullen zoals bloempotten, oude boeken en dvd’s. Zijn schelle stem zorgt voor flinke belangstelling bij zijn verkoop. Ineens zie ik dat deze dappere verkoper mijn boekenmannetje is. Tussen de mensen door ziet hij ons ineens lopen. Hij onderbreekt zijn praatje en roept heel hard; Héééée vrouwtje, ik sta hier ook! Wat een geweldig plekje heb je, veel succes! Ik kom gauw weer langs hoor en hij gaat weer verder met zijn handel.

Mijn boekenmannetje, hij bezorgt mij een grote lach op deze druilerige dag!
Later M@rina!