dinsdag 20 december 2016

Ik ben het spoor even bijster..........

Of ik mee wil discussiëren met de redactie van het blad “Spoor”. Ach, waarom niet. Vorige week maandag ging ik met mijn thuisopdracht onder de arm richting Zwolle. Aan gekomen verteld een robot stem mij dat de deur open gaat en ik naar de tweede verdieping mag gaan. Daar zie ik een aantal wachtenden druk discussiëren. De gespreksleider gaat ons voor naar de ruimte. Hij wijst ons op de redactieleden en de notulist achter het geblindeerde raam en niet te vergeten de camera’s die op ons gericht zijn. Of ik het spits wil afbijten in het voorstel rondje. Halverwege het woord getrouwd klinkt er twee stoelen verderop; “Ik had het kunnen weten….” Panellid naast mij verteld met een brede smile over zijn job als project manager zonder rijbewijs en auto. Afgelopen zomer is hij met zijn gezin vanuit Denemarken met de trein op de boot gegaan. Het was een spannende onderneming. René twee stoelen verderop zit te popelen om te vertellen dat hij single is. Hij valt van het ene in het andere project als headhunter en coach en sinds kort is hij ook beschikbaar als stage begeleider.
De deur zwaait open. Een dame in een mega groene jas en dito groene oversized blouse stapt binnen. Hé hé ik ben er, ik ben Charlotte, ik zou eigenlijk helemaal niet komen maar ik werd gebeld. "Welkom, neem plaats, we zijn net begonnen met een voorstel rondje". Gut mag ik even bij komen, ik moet er even in komen hoor, zo ben ik. "Geen probleem, wij gaan rustig verder". Aan de beurt is de docente Nederlands; ik zit hier als consument en niet als docent. Maar; “Ik wordt met dt” op het formulier wil ik het wel even over hebben. Waar kent ze Janien naast haar toch van? De goedlachse peuter speelleidster Janien zou het niet weten. Charlotte breekt even in, we mogen niet mompelen of met een hand voor de mond murmelen, ze is slechthorend. Mirjam die nu net aan de beurt is wilde ons dezelfde vraag stellen. Ze is ook slechthorend, of we ook rekening met haar willen houden. Op dit moment is ze door bijzondere omstandigheden niet in de gelegenheid om te treinen. Of ze mag melden dat ze het niet eerlijk vind dat de kids regeling tot 11 jaar is. Voor het oudste kind van haar partner vervalt nu de regeling waardoor de bijzondere omstandigheden voor hen nu nog moeilijker worden. Charlotte is gesetteld; ik ben ook single verteld ze blij. Ze zit bij veel clubjes en schrijft zich in voor zo veel mogelijk nieuwsbrieven om geen aanbieding te missen. Bedoel je clubjes zoals Facebook vraagt de head hunter. Welnee, ik ben lid van groen,  het is nogal ingewikkeld, we zagen veel boompjes om, had je niet gedacht hé.  Gek hé lid zijn van groen, tja zo ben ik. Ben je dan een boswachter? Boswachter? Neu, beeldend kunstenaar! 

Wat vinden jullie van “Spoor”?  gaat de gespreksleider verder.
Oh ja, dat was het waar ik voor was gekomen.
Werkelijk waar ik ben het spoor even bijster……..
Tot Later M@rina!


zaterdag 10 december 2016

Schuinachterbuurmeisje is een TOP voorbeeld!

Wanneer ik zo rond half 8 op de fiets stap is het best nog donker. Regelmatig kom ik om de hoek mijn schuinachterbuurmeisje tegen met haar kleine schattige hondje. Twee turven hoog, in haar hand heeft ze een stukje keukenrol en een plastic zakje. Ze huppelt vrolijk de dag tegemoet. Als ik nog even achterom kijk zie ik haar bukken en het drolletje keurig oppakken en in het plastic zakje doen. Top, schuinachterbuurmeisje wat ben jij een kanjer!

Op facebook verscheen gister een foto van een wijk verderop; Welke Aso heeft zijn hond hier laten schijten….

In mijn gedachten ga ik terug naar jaren geleden. Samen met vriendin, mannen en onze kids zijn we een weekje aan het kamperen en genieten wij van zon, zee en strand.
We zoeken schelpjes, verzamelen strandafval en maken een enorm zandkasteel. De mannetjes graven er een enorm grachten stelsel omheen. De mini-dames zijn van het pimpen met schelpjes en halen voor de mannen emmertjes water zodat de grachtengordel niet droog komt te staan. Vanaf een afstandje bekijken wij het schouwspel. Het is rustig op het strand, ruimte genoeg voor iedereen.
De rust wordt verstoord door een hoop gezelligheid van een keurige vader en moeder met hun 3 puberkinderen.
Ze gooien met een balletje waar hun schattige viervoeter, je weet wel uit de page reclame, achter aan rent. Zullen wij over 10 jaar ook met zulke slungelige pubers over het strand lopen, vragen wij ons lachend af. Ze komen dichter bij, de viervoeter rent met grote sprongen over ons picknick kleedje, bulderend gelach van de keurige familie volgt. Wij vinden het iets minder leuk. De page hond rent naar onze kids, ze kijken verschrikt omhoog, jongste neemt de benen die heeft het niet op honden. Wat gaat er nu gebeuren. Page hond stopt en vertrapt de grachtengordel om midden op het kasteel een Zeeuwse bolus achter te laten. Wij staan perplex, vinden jullie dit normaal roepen wij. Ze kijken niet op of om. Ik pak de schep van jongste en been met grote passen naar de keurige moeder toe die het bijna in haar broek doet van het lachen. Alstublieft zeg ik tegen haar. Ja, wat moet ik daar mee, uitdagend kijkt ze mij aan. Hier mee ga jij nu die enorme drol van jouw schattige viervoeter van het kasteel halen. Waar moet ik die drol laten? Waar moet ik die drol laten? Weet je, op dat bord staat tot en met april honden aan gelijnd en daarna verboden voor honden en nu vraag je aan mij; Waar moet ik die drol laten?  Met tegen zin graaft ze een ieniemieni gat. Vol verontwaardiging kijken de kinderen haar aan als ze de drol komt halen. Her en der veegt ze het zand weer op de plek. Zo goed; vraagt ze met een klein stemmetje terwijl ze mij de schep terug geeft?
Wat vind je er zelf van…….

Misschien leuk om posters te plakken met mijn huppelende schuinachterbuurmeisje en haar hondje... Ze is een top voorbeeld!
Later M@rina!