Op
één van de warme zomerdagen afgelopen zomer ben ik aan de beurt om te koken
voor vrienden. Een leuke traditie die we al bijna 20 jaar volhouden. Meerdere
keren per jaar zitten wij bij elkaar aan tafel te genieten van elkaars
kookkunsten en praten onder tussen bij over de dagelijkse beslommeringen. Onze
menu’s worden door de jaren heen steeds uitgebreider en ingewikkelder. Een
frisse zomer salade en een lekker stukje vis op de bbq is het recept voor een
geslaagde zomeravond.
Ik
blader door de kookboeken en tijdschriften totdat ik een 4 gangen menu heb wat er
zomers uit ziet en qua ingrediënten prima bij elkaar past. Ik
ga op stap met mijn boodschappenlijstje. Onder andere 3 rijpe avocado’s en verse
zalm. Helaas vandaag twee eenzame bikkelharde avocado’s in het schap. Pech. Er
zijn meer winkels. De Lidle, sorry Mevr. de avocado’s zijn niet leverbaar. Niet
leverbaar herhaal ik, dat is een kreet die we in de apotheek gebruiken. Die
dingen zijn toch niet te eten zegt de snotneus. Wel super gezond, veel Vit E
zeg ik, hij heeft liever Vit B in vloeibare vorm. Bijdehandje. Op naar de
markt. Ik scoor er drie, één rijp, één keihard en één overrijp. Thuis leg ik de
keiharde avocado’s in een plastic zak met bananen in de brandende zon. Op hoop
van zegen. Nu snel naar de visboer voor verse Zalm. Een wachtrij tot buiten, het
is er warm en ik ruik een penetrante geur. Ik krijg de zalm samen met een koel elementje
zodat ik nog verder kan shoppen. Het is rond drie uur wanneer ik sta te zweten
achter mijn pannen. Puffend trek ik mijn T-shirt uit en ga verder in een
hemdje. Onder het kokkerellen ren ik van kast naar pan, ik verzamel servies,
bestek, een zomers tafelkleed en servetjes om de tafel alvast buiten te dekken.
Bijna klaar wanneer het om half 7 begint te spetteren.
Geen risico’s we verkassen alles naar het afdakje. Het is 7 uur wanneer alles klaar staat en ik mij vies en plakkerig voel van het heen en weer rennen en boven de warme pannen staan. Ik heb hoogstens 10 minuten om mij af te spoelen, aan te kleden en een beetje op te tutten. Kwart over 7 sta ik fris en fruitig beneden en zet de koffie aan. Zonder tegen bericht komen ze meestal tegen half 8.
Geen risico’s we verkassen alles naar het afdakje. Het is 7 uur wanneer alles klaar staat en ik mij vies en plakkerig voel van het heen en weer rennen en boven de warme pannen staan. Ik heb hoogstens 10 minuten om mij af te spoelen, aan te kleden en een beetje op te tutten. Kwart over 7 sta ik fris en fruitig beneden en zet de koffie aan. Zonder tegen bericht komen ze meestal tegen half 8.
Het
is kwart voor 8 als ik alvast een kopje koffie pak en me afvraag of ik een berichtje
gemist heb. De klok tikt door, er komt niemand, zullen ze het vergeten zijn. Ik
pak de agenda erbij, er staat duidelijk Henk en Ineke. Rond 8 uur ga ik me
zorgen maken, ik ga ze bellen zeg ik tegen manlief. Heyyyyyy Marina hoor ik aan
de andere kant, in een flits denk ik, niet ziek, geen ongeluk, heel vrolijk…..
Heyyy Henk hoe is het….. wij zitten op jullie te wachten.
Aan de andere kant
hoor ik twee mensen bulderen van het lachen, wij ook.....op jullie…..
Later M@rina!