“Ik
had best met Bas die op 16 stations piano speelde mee willen treinen; zegt mijn
moeder”.
Waarom?
“Om
het treinen beter te leren; zegt ze lachend”.
Ik
wil best met je treinen hoor, dagje Rotterdam een idee? Stappen wij onderweg uit
om koffie te drinken, bij de piano te luisteren en de stations te bekijken.
Leuk,
maar Rotterdam, dat is echt te ver.
We
gaan voor Nijmegen en maken een afspraak voor een donkerbeleving bij het Muziem.
Het
is 10 over 9, wanneer ik in de motregen op de trein naar Assen sta te wachten. We
hebben daar afgesproken bij hond Mannes, een enorm beeld, waar je niet omheen
kunt.
“Beste
reizigers wegens een wisselstoring gaan er tot 12.15 uur geen treinen richting Zwolle”………………
Het
duurt niet lang of het is een kakofonie van stemmen en een heen en weer geloop van
geïrriteerde reizigers.
Iets
later dan afgesproken arriveer ik bij hond Mannes, mijn muttie is in geen
velden of wegen te zien. Ik probeer haar te bereiken via haar 06 nummer.
Bij de derde poging heb ik beet.
Ze
zat op een bankje op het perron te wachten. Helaas een wissel storing geeft een perronwissel.
9.40 uur bij Mannes voor het Station Assen |
Voorlopig
gaan er nog geen treinen richting Zwolle. Ik stel voor om te beginnen met koffie en
daarna op dit station de NS-kaartautomaat te bekijken. Wanneer wij bij de borden hardop
denken duurt het niet lang of er ontstaat gekijf om mij heen. “Jullie hoeven niet over te
stappen”; zegt een dame met een halve kaassoufflé in haar mond tegen ons. “Wij
moeten in Zwolle overstappen”; antwoord ik beleefd. “Nee, dat moet je niet”;
zegt ze terwijl er een stuk bladerdeeg uit haar mond valt.
Hoe
zo, u weet toch helemaal niet waar ik heen wil.
Verbaast
haalt ze haar schouders op.
Een
pittig kort kapsel op leeftijd vind dat de vertraging nu lang genoeg geduurd
heeft, via de informatiezuil denkt ze er korte metten mee te maken. Ze
schreeuwt haar ongenoegen door de speaker. Als ze in de wacht wordt gezet deelt
ze ons mede dat ze op weg is naar de vakantiebeurs.
Verschrikkelijk
knalt mijn moeder eruit.
Ik
heb een passe-partout zegt ze heel blij.
Nog
erger doet mijn moeder er een schepje boven op.
Meneer
met enorme rugzak vraagt aan moeders of ze niet van vakantie houdt. “Nee, dat is
niet aan mij besteed”; antwoord ze stroef.
Dus
u blijft liever bij de geraniums……
Ik
zeg niks………
Een
dame met een jeugdig speldje in haar grijze boblijn zegt uit de grond van haar
hart;"Weet u wat pas erg is mevrouw; DE HUISHOUDBEURS".
Zo
die zit.
Nou
daar ga ik ook echt niet heen, kaatst moeders terug.
Gelukkig,
de matrixborden komen tot leven. De treinen rijden weer.
Bij
het verlaten van de trein in Zwolle wenst mijnheer met rugzak ons een fijne
dag. “Waar denkt u waar ik heen ga”; vraagt hij aan mijn moeder.
Nou?
Ik
ga naar de vakantiebeurs……….. om het te ervaren…..
“Gelukkig
ben ik gewaarschuwd”; zegt hij lachend.
Later M@rina!