Om het te ervaren.....................

“Ik had best met Bas die op 16 stations piano speelde mee willen treinen; zegt mijn moeder”.

Waarom?

“Om het treinen beter te leren; zegt ze lachend”.

Ik wil best met je treinen hoor, dagje Rotterdam een idee? Stappen wij onderweg uit om koffie te drinken, bij de piano te luisteren en de stations te bekijken.

Leuk, maar Rotterdam, dat is echt te ver.

We gaan voor Nijmegen en maken een afspraak voor een donkerbeleving bij het Muziem.

Het is 10 over 9, wanneer ik in de motregen op de trein naar Assen sta te wachten. We hebben daar afgesproken bij hond Mannes, een enorm beeld, waar je niet omheen kunt.

“Beste reizigers wegens een wisselstoring gaan er tot 12.15 uur geen treinen richting Zwolle”………………

Het duurt niet lang of het is een kakofonie van stemmen en een heen en weer geloop van geïrriteerde reizigers.

Iets later dan afgesproken arriveer ik bij hond Mannes, mijn muttie is in geen velden of wegen te zien. Ik probeer haar te bereiken via haar 06 nummer. Bij de derde poging heb ik beet.

Ze zat op een bankje op het perron te wachten. Helaas een wissel storing geeft een perronwissel.

9.40 uur bij Mannes voor het Station Assen

Voorlopig gaan er nog geen treinen richting Zwolle. Ik stel voor om te beginnen met koffie en daarna op dit station de NS-kaartautomaat te bekijken. Wanneer wij bij de borden hardop denken duurt het niet lang of er ontstaat gekijf om mij heen. “Jullie hoeven niet over te stappen”; zegt een dame met een halve kaassoufflé in haar mond tegen ons. “Wij moeten in Zwolle overstappen”; antwoord ik beleefd. “Nee, dat moet je niet”; zegt ze terwijl er een stuk bladerdeeg uit haar mond valt.

Hoe zo, u weet toch helemaal niet waar ik heen wil.

Verbaast haalt ze haar schouders op.

Een pittig kort kapsel op leeftijd vind dat de vertraging nu lang genoeg geduurd heeft, via de informatiezuil denkt ze er korte metten mee te maken. Ze schreeuwt haar ongenoegen door de speaker. Als ze in de wacht wordt gezet deelt ze ons mede dat ze op weg is naar de vakantiebeurs.

Verschrikkelijk knalt mijn moeder eruit.

Ik heb een passe-partout zegt ze heel blij.

Nog erger doet mijn moeder er een schepje boven op.

Meneer met enorme rugzak vraagt aan moeders of ze niet van vakantie houdt. “Nee, dat is niet aan mij besteed”; antwoord ze stroef.

Dus u blijft liever bij de geraniums……

Ik zeg niks………

Een dame met een jeugdig speldje in haar grijze boblijn zegt uit de grond van haar hart;"Weet u wat pas erg is mevrouw; DE HUISHOUDBEURS".

Zo die zit.

Nou daar ga ik ook echt niet heen, kaatst moeders terug.

Gelukkig, de matrixborden komen tot leven. De treinen rijden weer.

Bij het verlaten van de trein in Zwolle wenst mijnheer met rugzak ons een fijne dag. “Waar denkt u waar ik heen ga”; vraagt hij aan mijn moeder.

Nou?

Ik ga naar de vakantiebeurs……….. om het te ervaren…..

“Gelukkig ben ik gewaarschuwd”; zegt hij lachend.

Later M@rina!