Het
is half tien wanneer wij neerstrijken bij het tapas restaurant om de hoek. Wij nemen
plaats aan het tafeltje tegen over het tafeltje van de dag ervoor.
Waren
wij hier maar meteen naar toe gegaan.
Restaurante
Panorama, een top restaurant met enkel alleen glazen wanden. De locatie is
amazing, schenken enkel Spaanse wijnen, werken uitsluitend met streek producten
en de vis komt rechtstreeks van de Valenciaanse vismarkt.
Wij
reserveren online, bij de reservering moeten wij al aangeven of wij paella kiezen.
Uitzicht over het strand, zee en Valencia.. |
Het meisje met te grote vlekkerige broek pleurt zonder op of om te kijken een broodmandje op tafel.
Het
is 20.15 uur.
Personeel
passeert elkaar, roept wat en rent verder. Ik zie geen lach, geen vrolijke gezichten
en vooral geen contact met niemand niet.
Er
is een spoed overleg, het restaurant tafel plattegrond wordt erbij gehaald,
cursus Lean op de werkvloer?
Het
is 20.20 uur, tot nu toe heeft niemand ons zien zitten.
Ik
vind het wel welletjes. “Geef ze nog 7 minuten”; zegt manlief. Ineens springt
hij op. Ik pak mijn tasje en loop naar de uitgang. Ik zie manlief niet meer, ik
kijk achterom en zie hem theatraal uitleggen dat wij na 30 minuten nog niemand hebben
gezien die ons een onvergetelijke avond zou willen bezorgen.
Het
spoedoverleg stopt abrupt.
Ik
wou ze nog een kans geven zegt manlief.
Ik
stond al met 1 voet op de trapper.
Hij
is not amused.
Het
is een zwoele avond, de locals keuvelen gezellig om ons heen, de tapas is
heerlijk.
Er
komt een berichtje binnen; U bent niet verschenen op uw reservering waarom
heeft u niet gecanceld…….
Later
M@rina!