donderdag 29 november 2012

Maybe Winehouse

In de zomer van 2011 heeft jongste een fuif van een klasgenoot. Het is de bedoeling dat iedereen komt als een Look a Like van zijn/haar idool.
Wij hebben een leuk idee. Het haar draperen we over een stuk piepschuim en zetten we met een dozijn haarspeldjes vast. Haar ogen zetten wij flink aan met pikzwarte eyeliner. De gracieuze stip boven de rechter mondhoek mag niet ontbreken. Een pittig jurkje, wiebelende hakken en een leeg wijnglas maakt jongste tot Look a Like Amy Winehouse. Voor de zekerheid vraag ik jongste om het glas voor een Jus the Orange te gebruiken zodat ik straks geen 14 jarige tipsy Look a Like ophaal. We maken grappen over Amy Winehouse en vinden de Look a Like zeer geslaagd. Maar eigenlijk is het verre van grappig. Ik heb een zwak voor Amy. Vraag me niet waarom, ik heb geen idee. Normaal gesproken heb ik helemaal geen zwak voor mensen die een potje van hun kostbare leven maken. Net zoals iedereen weet ik dat Amy dat doet door haar alcohol en drugs gebruik. Toch ben ik gek op haar, op haar stem, zwoel en krachtig en zo melodieus.
Tig jaar geleden zag ik een documentaire met Amy zittend op een muurtje in Amsterdam, zacht zingend en tokkelen op haar gitaar. Een prachtige meid, beetje mollig vast niet ouder dan een jaar of 19. En zin aan het leven. Wanneer ik haar muziek hoor denk ik aan haar op dat muurtje in Amsterdam en vraag me keer op keer af waarom ze de afstandsbediening van haar leven op de verkeerde zender heeft gezet. Ze was krachtig en extravagant genoeg om succesvol te zijn. Ze was denk ik op zoek maar vond het verkeerde. Rond half 12 haal ik mijn kleine Look a Like op van het feest. Het wijnglas is zoek. Buiten lopen de Look a Likes te rennen en verstoppertje te spelen tussen de koeien. Het stuk piepschuim uit haar haar ligt ergens tussen de lege chips zakken en de haarspeldjes steken her en der tussen haar lange donkere lokken uit. Zaterdag 23 juli 2011 ruim een week na de Look a Like fuif wordt Amy dood aangetroffen in haar flat. 27 jaar oud hoe snel kun je je zelf naar de vernieling helpen als je de verkeerde keuzes maakt. Ik hoor het nieuws en ben ontdaan. Waarom heb ik toch zo’n zwak voor haar ze heeft toch zelf voor dit leven gekozen. Voortaan moeten we het doen met een Look a Like. Maybe Winehouse (UK) is al jarenlang de beste Look a Like van Amy. Vorige week ben ik samen met jongste naar haar concert in Zwolle geweest. Wanneer ze opkomt en begint te zingen draait mijn maag rond. Wat vinden Papa en Mama Winehouse hier van? Haar stem, zo zwoel en krachtig en zo melodieus, ik ben er gek op. Haar verlegen blik waarmee ze de zaal in kijkt doet me smelten. In gedachten zie ik Amy fris en fruitig een beetje mollig met gitaar op een Amsterdams muurtje. Ondertussen zingt Maybe Winehouse vol overgave haar songs. Na de toegift Valerie komt ze het podium af en vraagt ze enthousiast of er iemand met haar op de foto wil.
Ze lacht lief, verontschuldigd zich dat ze zo warm en bezweet is en slaat een arm om mijn jongste. We zien een vrolijke enthousiaste jonge zangeres die zin aan het leven heeft. Ik zou haar willen knuffelen, willen zeggen dat ze prachtig zingt, dat zij die gekkigheid gelukkig allemaal niet nodig heeft. Dat doe ik natuurlijk niet, ik maak gauw een foto. Bijzonder hé zo’n Look a Like zeg ik zachtjes tegen jongste…… Ineens weet ik het, de kwetsbaarheid, de roem, de verkeerde wereld waarin Amy helaas verzeilde maakt dat ik een zwak voor haar heb.
Later M@rina!

Zelf naar Maybe Winehouse

Voor wie nieuwsgierig is naar Maybe Winehouse, 2de kaartje gratis!!!!!!!!!! http://www.demeenthe.nl/maybewinehouse.html Maybe Winehouse A Tribute To Vrijdag 7 December || 20.00 uur 1ste kaartje € 17,50, 2de kaartje gratis! RESERVEREN Rabo Theater De Meenthe wil graag meer mensen kennis laten maken met deze bijzondere zangeres. Want Maybe Winehouse is meer dan alleen een uiterst grappige woordspeling op Amy Winehouse. Maybe Winehouse, afkomstig uit de UK, is zonder twijfel al jarenlang de beste lookalike van Amy Winehouse; ook al vóór Amy’s tragische dood. En dat geldt zowel voor haar uiterlijk als voor haar stem. In dit eerbetoon aan de in 2011 overleden zangeres heeft Maybe Winehouse een setlist met alle klassiekers, waaronder ‘Back to Black’, ‘Rehab’, ‘Love is a losing game’, en natuurlijk ‘Valerie’.

donderdag 22 november 2012

Veel blauw op straat

Afgelopen vrijdag klonk het alsof er bij ons in de straat twee auto’s frontaal tegen elkaar aan knalden. We schrikken ons rot en vliegen alle drie naar het raam. Geen ongeluk maar wel veel blauw op straat, geen politie blauw, maar papiercontainer blauw.Twee mannen met een oplegger die met een donderend geweld de containers van de wagen afknallen. Sticker met huisnummer wordt erop geplakt en in een mum van tijd is elke voordeur van papiercontainer voorzien. Weer een tijdperk afgesloten. Geen papier meer in dozen langs de weg. De prachtige blauwe container past uitstekend in het rijtje van Grijs, Groen en Rose (plastic afval)
Jarenlang stond er elke dag wel bij een school of kerk een container waar vrijwilligers volgens rooster oud papier dienst hadden. De vrijwilligers hielpen tillen en zorgden er voor dat het papier in en niet naast de container belande. Eens in de maand laden wij ons Peugeotje 205 ook tot de nok toe vol met oud papier. Van buurman rechts en buurvrouw links nemen wij het papier ook mee. Hoe meer papier hoe meer geld voor de school. Mijn werktijden veranderden zodat we het niet meer naar de container op school konden brengen. Geen nood zei school je kan het ook zelf naar de papieropslag brengen. Je geeft door voor welke school je komt dan zorgen zij er voor dat de school het geld krijgt. Dat gaan we proberen.
Wij nemen zoveel mogelijk oud papier mee want hoe meer papier hoe meer geld. We rijden naar de papierfabriek en kijken nieuwsgierig om ons heen waar we ons moeten melden. Jongste van 5 blijft noffelijk in haar autostoeltje zitten tussen al het papier. Vanuit haar stoeltje is het al spannend genoeg. Oudste heeft de nieuwsgierige leeftijd van 7 zodat hij alles van dicht bij wil mee maken. Samen gaan we het kantoor binnen om te vragen hoe het in zijn werk gaat. Mijn kleine Peugeotje staat stoer tussen de mega vrachtwagens met grote papier containers zoals ze bij school staan. We moeten beginnen met de weegbrug op rijden. Op de bon zet de papiermeneer voor welke school we komen, nummerbord van de auto en hoe zwaar we zijn. Best spannend op de weegbrug. We hebben even oogcontact met papier meneer voordat we de weegbrug weer afrijden de fabriek in. We stoppen midden op de fabrieksvloer en kijken onze ogen uit. Het lijkt wel Oranjestad. Overal rijdt of beweegt wat. Jongste blijft veilig in de auto zitten. Samen met oudste ga ik het papier uit laden. Oudste vind het geweldig om het papier hard in de geul te gooien. Het papier gaat op de lopende band schuin omhoog naar het volgende onderdeel. Oudste zeult en gooit en schopt het papier in de geul. Om ons heen vliegen de shovels heen en weer die het papier aanschuiven.
Vrachtwagens rijden in en uit en wij vermaken ons prima met onze mini lading. Boven aan de band staan dames plastic er tussen uit te vissen voordat het weer verder gaat op de lopende band om als kleine pakketjes uit de papierpers te komen. We bekijken alles goed voordat wij weer richting weegbrug rijden. De papieropslag is een echte papierfabriek en papier wegbrengen word voor ons een gezellig middagje uit. Het is elke keer weer spannend hoeveel kilo papier we in ons Peugeautje kunnen proppen. Enkele jaren geleden hebben de papiercontainers bij de school plaats gemaakt voor de vuilnisauto. Vrijwilligers van scholen, zangkoren, sportvereniging etc. gaan mee op de vuilnisauto om volgens een vaste route het papier op te halen. Op deze manier krijgen ze toch nog papiergeld. Maar ook dat is nu niet meer nodig. Er hoeven geen briefjes meer mee naar huis of je vader of moeder stoer mee wil op de vuilniswagen. Voortaan eens in de 14 dagen veel blauw op straat. Later M@rina!

donderdag 15 november 2012

Mam je faalt

Om te voorkomen dat sleutels overal in huis rondslingeren staat er bij ons in de keuken een leuk zonnig stenen schaaltje voor alle sleutels die hier het huis binnen komen wandelen. Al jaren gooien spelende vriendjes, kennissen en wijzelf bij binnen komst direct de sleutels in het zonnige stenen schaaltje.
Ook mijn fietssleutel met knorretje eraan gaat er direct in. Met mijn huissleutel is het een ander verhaal. Ik doe echt mijn best om mijn huissleutel een vaste plek te geven maar soms gaat het even flink mis.Afgelopen vrijdag was het weer zover alles ging mis met wat je sleutel noemt. Wanneer ik met mijn onbestuurbare te volle winkel kar de AH uit wandel richting de auto kom ik een collega tegen. Al kletsend probeer ik mijn auto met de sleutel open te klikken maar wat ik ook doe geen deur klikt uit het slot. Het kan ook nog ouderwets zegt collega, gewoon de sleutel omdraaien. Dat weet ik maar dan gaat het alarm loeihard af. Ik neem de gok de deur moet toch open. Ja hoor groot alarm. Het kabaal maakt trouwens geen bal uit, behalve dat mijn collega in een deuk lag, keek er niemand op of om. Ik ken de truck ondertussen als je de auto start denkt de auto goed volk en schakelt het alarm weer uit. Met draaiende motor pak ik de boodschappen in de auto. Voorzichtig zet ik het contact weer af zodat ik rustig zonder toeters en bellen de kar terug kan brengen. Collega beloofd lachend als iemand mij in de boeien slaat ze mij gaat redden en getuigen dat het echt mijn auto is. Thuis gekomen is oudste ondertussen op stap en heeft de deur keurig afgesloten. Met de boodschappentassen in de hand probeer ik mijn huissleutel uit mijn tas te vissen. Geen sleutel. Nergens een sleutel. Ik heb een probleem. Het zij vakje van mijn tas staat half open ik ben vast mijn sleutel verloren. Hoe is het mogelijk. Ik doe een beroep op de noodsleutel en ondertussen pieker ik me suf waar ik mijn sleutel verloren kan hebben. Eerst de koelkast en diepvries spullen maar eens opruimen. Een belletje naar AH geeft geen goed gevoel. De AH jongen zegt: hé bekende stem maar er is geen sleutel gevonden vandaag. Gisteren wel een sleutelbos met 5 sleutels en bonuskaart. Daar heb ik wat aan. Nee die van mij zijn vandaag verloren, ik kom net bij jullie vandaan. Toch maar even op de fiets naar de parkeerplaats van AH. Langzaam fiets ik over de parkeerplaats maar zie nergens sleutels. Voor de zekerheid even bij de info balie vragen. Er is niks afgegeven. Klantenservice meisje zegt dat ik het beste aangifte kan doen bij het gemeentehuis. Ik dacht bij het politie bureau. Dat is niet meer zo die doen daar niets mee. Dan maar langs het gemeentehuis. Echt balen.Ik fiets weer terug naar huis om de boodschappen verder op te ruimen. Wie weet komen de sleutels wel tussen de boodschappen vandaan. De ochtend is al zo goed als voorbij. Wat een gedoe. Wanneer ik tussen de middag met oudste een broodje eet vertel ik dat mijn sleutels voor de zoveelste keer zoek zijn. Ik denk dat ik dit keer echt een probleem heb.
Zo’n 25 jaar geleden kregen mijn 4 zwagers tijdens pakjesavond een sleutelhanger voor aan de sleutelbos die reageerde als je floot. Zouden die nog bestaan. Ik zie me al staan fluiten bij de AH naar mijn sleutels ergens in mijn tas. Misschien toch maar op mijn verlanglijstje zetten. Al mijmerend laat ik de ochtend de revue passeren. Keer nogmaals mijn tas op de kop en kijk onder de stoel in de auto. Voordat ik boodschappen ging doen ben ik nog even met de fiets naar de bloemenkiosk geweest welke jas had ik toen aan......ik ren naar de kapstok en kijk in de zak van mijn korte blauwe jack. Mijn sleutels, ik heb ze gevonden gil ik naar oudste, gewoon in mijn jaszak aan de kapstok. Mam je faalt Later M@rina!

Meer dan 1000........

Afgelopen maandag was het 4 maanden geleden dat ik naar huis fietste met een bos bloemen een nieuw tijdperk tegemoet (zie eerste blog). Na leuke reacties op de vakantieblog ben ik door gegaan met een wekelijkse blog over van alles en nog wat. Vandaag plaats ik alweer mijn 20ste blog! Afgelopen week had ik een mijlpaal de teller van de blog schoot door naar ruim 1000. In 4 maanden tijd is de blog 1033 keer bekeken, gelezen of misschien weer gedelete. Via leuke emailtjes, tweets , opmerkingen weet ik wie er gezellig mee leest. Maar van heel veel weet ik het natuurlijk niet, best wel spannend! Zo nieuwsgierig als ik ben................ Laat me gerust weten wie je bent, misschien heb je een leuke site, webwinkel, blog je zelf of gewoon even een berichtje. marinaebbers@gmail.com Later M@rina

donderdag 8 november 2012

Sinterklaas

De eerste 3 smsjes naar 06-………winnen toegang tot de première van de Sinterklaasfilm en de dvd van vorig jaar, zie ik voorbij komen op twitter. De Regionale Omroep mag kaarten weg geven voor dit spektakel. De regisseur van de Sinterklaasfilm zit in de studio en verteld hierover. Oudste is er druk mee als technicus van de Regionale Omroep. Om me heen hoor ik vriendinnen vertellen hoe het geloof in de Goedheilig man als een zeepbel uit elkaar is gespat. In groep 5 gaan de kinderen in de klas lootjes trekken en een surprise maken om de Sint een handje te helpen. Ze moeten dan wel op de hoogte zijn van het mysterie rond het Sinterklaasfeest. Huilend trof vriendin haar mannetje in bed aan, dochter van collega deed de handjes op de oren en huilde; Ik wil het niet horen mama! Heel wat keren zat buurman Opa Benno bij ons in het complot. Op pakjes avond was hij diegene die even aan belde dat hij op het dakterras voetstappen hoorde. Of wij durfden te kijken. Boven gekomen zien we het raam open staan, kadootjes her en der liggen, inclusief voetstappen in de sneeuw naar het balkon van buurman Opa Benno. Of die keer dat een brief met sleutel van kadokast bij buurman Opa Benno was bezorgd. Super spannend was het allemaal.
Het lijkt zolang geleden, het geloven ging heel geleidelijk van geloven naar Sint een handje helpen naar niet meer geloven. Het laatste jaar van “geloven” is oudste twee weken lang in het ootje genomen door de badmeester. Om de kas van de club te spekken hadden wij een clubleider in een Sintpak gehesen en een aantal club leiders als Piet uitgedost. Via het kerkblaadje kon de Sint en Pieten door belangstellenden worden ingehuurd. Wat is er dan leuker om dan ook even bij de overige club leiders langs te gaan. Een echte Sint in de mooiste stoel gezeten bij je thuis dat is toch de wens van elk goed gelovig kind. Oudste was druk bezig met zwemles en was toe aan afzwemmen voor diploma A. Dat betekent zo’n 3 keer in één week naar het zwembad gaan. Laat nou de badmeester ook de goedheiligman van club zijn voor de dinsdag tussen het proef zwemmen en het afzwemmen in. Badmeester ziet oudste onder de douche staan en vraagt of zwemmen goed is gegaan. Meteen vraagt badmeester of de Sint nog langs komt deze week. Wij hebben bij de Sluis gekeken toen Sinterklaas met de boot aan kwam zegt oudste. Dat is leuk maar komt hij ook nog bij jullie thuis vraagt badmeester. Ik zie oudste bedenkelijk kijken, Sint bij je thuis dat zou wel heel mooi zijn maar dat weet oudste niet. Misschien heb je geluk dit jaar zegt badmeester en gaat door met zijn werk. Daar moet oudste diep over na denken als wij naar huis fietsen. De Dinsdag erna is het zover ik hoor de auto van Sint “badmeester” en zijn Pieten aankomen. Plastic tasje met een kleinigheid en een A4tje met wat bijzondere weetjes over ons tweetal hangt aan de deur. Wanneer de deurbel gaat ben ik natuurlijk druk met van alles en nog wat zodat de kinderen de deur zelf open moeten doen. Wanneer de deur met geweld open wordt geduwd door de Pieten staan er twee niets vermoedende kleuters stokstijf naar een mega lange man met grote witte baard en twee pikzwarte ADHD Pietjes te kijken. Pfffff hoe komen wij veilig weer in de kamer moeten deze twee gedacht hebben. Wanneer Sint het grote boek openslaat met het A4-tje van moeders er tussen gedrukt vraagt hij eerst maar eens aan oudste hoe het met zwemles gaat. En of de badmeester nog een beetje te pruimen is. Wel opletten hé en niet wiebelen en goed door het gat zwemmen. Oeps deze Sint heeft gezien dat hij zwemmen niet fantastische vind. Sint noemt wel erg veel ins en outs. Oudste krijgt het een beetje benauwd en is blij wanneer de Sint verder gaat met een praatje met zusje. Wat kan een half uur lang zijn als je eigenlijk niet van je stoel af durft en er twee Pieten alle kasten en laden opentrekken en de gekste dingen tevoorschijn halen waar oudste en jongste niet aan mogen komen. De boel wordt echt op stelten gezet. Wanneer wij de Sint uitzwaaien, de voordeur dichtvalt komt ons tweetal weer tot leven. Wanneer vaders thuiskomt zijn de stoere verhalen niet van de lucht. Het afzwemmen nadert maar eerst nog het proef zwemmen. Daar komt badmeester aan. En is de Sint nog langs geweest? Ik wist het wel, tuurlijk komt de Sint bij je langs. Je zusje durfde wel bij de Sint op schoot te gaan zitten he’. Is de videoband spannend die je gekregen hebt?
Wat raar de badmeester lijkt de Sint wel hij weet alles. Wij verlaten de douche en gaan aankleden. Het laat oudste niet echt los en kijkt nog eens achterom naar badmeester. Badmeester geeft een vette knipoog en gaat verder met zijn werk. Wel raar hé mama zegt oudste, iedereen weet alles. Pff ik krijg het iedere keer weer Spaans benauwd. Gelukkig nog 1 week en dan zwaaien wij Sint met zijn allen weer uit. Geen trauma’s voor oudste. Tijdens de Intocht van de Goedheiligman is oudste dit jaar ook van de partij......om de traditie voort te zetten!Later M@arina!

donderdag 1 november 2012

Wij zijn Helemaal mooi…….

Wie heeft er wel eens een miskoop gehad en kan een workshop stijladvies gebruiken,was de vraag van het Lipton Team. Gelukkig heb ik niet wekelijks een miskoop maar de miskoop van 18 jaar geleden heb ik lang last gehad. Een paar maand na de geboorte van oudste ging ik heerlijk winkelen met vriendin. Niet dat de 20 zwangerschapskilo’s er binnen 8 weken af waren en de nieuwe wintercollectie mij al toe lachte. Maar iets nieuws na al die zwangerschapsmeuk geeft nou eenmaal een vrolijk gevoel. Samen met vriendin loop ik door de Hoofdstraat wanneer mijn oog getrokken wordt door knalrode pumps in de etalage van de schoenenwinkel.Ik ben gek op schoenen in allerlei vormen en kleuren en deze pumps zijn echt te gek.
Knalrood met een zwarte hak in een bijzondere vorm. Fl175,- in het gulden tijdperk is niet mis, maar ze hebben iets speciaals. Vriendin en ik gaan naar binnen want ik moet ze even van dichtbij bekijken, voelen en ruiken. We shoppen nog even verder, we zijn tenslotte ook nog maar net begonnen met onze shopavond. Waar we ook kijken en wat ik ook pas ik wil weer terug naar de rode pumps. Ik krijg ze niet meer uit mijn hoofd. De verkoopster haalt de juiste maat voor mij en ik ben er helemaal klaar voor. Het wordt wikken en wegen. De hak is wel wat aan de hoge kant. Kan ik daar wel op lopen? Zitschoenen hebben we niets aan met straks een klein handenbindertje waar ik achteraan moet rennen. Knalrood, het is wel heel erg knalrood. Wat doe ik er bij aan. Verkoopster en vriendin geven raad. Rood past overal bij. Leuk onder een spijkerbroek. Prachtig met een zwart jurkje. Of iets in de tinten rood. Verkoopster weet het zeker hier krijg ik geen spijt van. Ik ben verkocht en ga gauw afrekenen voordat ik weer ga twijfelen. Na een paar dagen blijkt de vreugde van korte duur. In mijn kleding kast hangt nou net niks wat bij deze pump past. En de hakken daar kan ik nog geen halve mijl mee lopen.Tevergeefs ga ik verschillende keren de stad in met pumps in doos om er kleding bij te zoeken. De wintermode van 1994 is veelkleurig maar niet de kleuren die passen bij de knalrode pumps.De schoenen schuif ik steeds verder achter in de kast. Elke keer als ik ze zie krijg ik een knoop in mijn maag. Fl175,- want ben ik toch ook een oen. Bij twijfel moet je het niet doen. Een echte miskoop voor een mega bedrag. De opmerkingen van manlief hoe het met mijn “lieveling ‘s” pumps gaan zijn geen leuke grapjes meer. Stilletjes aan verdwijnen ze na een aantal jaren van achter in de kast naar de verkleedkist op zolder. Jongste geniet met vriendinnetjes van de miskoop van moeders. Hoge hakken en felle kleuren zijn favoriet bij verkleed partijtjes. Maar ineens afgelopen winter kwamen de rode pumps goed van pas. Samen met jongste speelde ik mee in de Musical Maria. Ik had auditie gedaan voor de rol van “lichte vrouw”. Een vrouw die er een tikkeltje ordi uit mocht zien met maar 1 regel tekst. Dat leek me wel te doen. Samen met medespeler “Lichte vrouw” ook met 1 regel tekst besluiten wij dat wij die ene regel met flinke ferme neer gaan zetten. Wij dossen ons flink uit en zorgen dat wij zo lang mogelijk gebruik maken van het podium. Die ene zin daar gaan wij minstens 3 minuten over doen. Wat doen we aan zegt medespeler “lichte vrouw”. Zij gaat voor een Jumpsuit in tijgerprint verteld ze mij. Dan ga ik ga voor een zwart kort jurkje en netkousen.
Met daarbij mijn prachtige knalrode pumps met zwarte iets te hoge maar sierlijke hak. Eindelijk kan ik met mijn miskoop van ruim 18 jaar geleden knallen! Na 4 uitvoeringen breng ik ze weer dankbaar terug naar de verkleedkist. Om terug te komen op de vraag wie heeft er wel eens een miskoop gehad kon ik volmondig ja zeggen. Om te zorgen dat je voortaan enkel nog met de juiste aankopen thuiskomt, willen we je graag een workshop stijladvies bij Helemaal Mooi! in Kampen schenken stond in de email met de felicitaties. Afgelopen week ben ik samen met jongste en vriendin naar de workshop van Helemaal Mooi! geweest. Gedurende ruim 2 uur hebben wij van Arda een volledig advies gekregen over de stijl en kleuren die het best bij ons past. Zijn wij nu een appel, peer, baksteen of wijnglas? We weten het nu allemaal. Voor ons geen miskoop meer, voortaan zijn wij Helemaal mooi! Later M@rina!