woensdag 27 januari 2016

Op zoek naar de eerlijke vinder!

Ruim 3 week geleden krijg ik op vrijdag een WhatsApp van oudste; 10 over 6 station. Ik dacht dat hij niet thuis kwam. Vanwege de verbouwing is het hier één grote ongezellige stof bende. Te snel WhatsApp ik terug; dacht dat je niet thuis kwam?
Ik moet de server toch fiksen. Koffer vergeten in de trein. Het is zo’n dag dat je beter in bed kunt blijven, krijg ik terug.

Hoezo koffer in trein?



Zoals ik zeg, ik ben in Utrecht de koffer vergeten. Op vrijdag is de trein overvol, overal staan tassen en koffers, die van mij lag bovenin. Vergeten. Mam geen stress, de conducteur in de trein naar Meppel gaf het advies om online een opsporingsverzoek op de site van NS in te vullen.
Hij WhatsAppt mij een print screen van een automatische bericht met het registratie nummer en de melding;  U krijgt ten allen tijde schriftelijk bericht van ons.
Een koffer met stink was neemt niemand mee grap ik.
De soldeerbout van papa zit er ook in deelt hij mij mee. Dat is minder. Manlief was helemaal niet blij dat dat dure ding mee genomen was naar studentenhuis.

Moet je niet eens bellen vraag ik oudste. Niet nodig, een koffer wordt meestal gevonden, ik krijg automatische bericht. Na 2 weken afwachten lijkt het mij niet onverstandig om eens te bellen. Het zou wat zijn, straks de soldeerbout, de “verse” weekend bolletjes en de stink was spoorloos.
Hij heeft geen tijd, of ik eens wil bellen. Ik krijg een erg vriendelijke dame op Centraal Bureau Gevonden Voorwerpen aan de telefoon. Of wij wel elke dag gebeld hebben? Zijn jullie daar blij mee als wij iedere dag bellen vraag ik haar? Zowel de conducteur en de brief verteld ons dat er bij een Match automatische bericht komt. Ik geef dat advies altijd zegt ze, heeft u een kenmerk voor mij.
Een knalgele sjorband er helemaal om heen geknoopt vertel ik haar. Dan hebben wij een match.
De trolley staat vandaag voor het laatst in Heerlen vandaar uit gaat hij naar het depot gevonden voorwerpen in Utrecht. Ze gaat informeren of we de trolley nog kunnen halen. Helaas de vriendelijke dame moet ons teleurstellen.
De trolley staat al klaar voor transport naar Utrecht en mag niet meer van de band gehaald worden. Binnen 3 werkdagen ontvangen wij een brief waarin staat dat na betaling van 15 euro de koffer zo spoedig mogelijk thuis wordt bezorgd.
Wel top van NS, al dat gezeul met gevonden voorwerpen uit de treinen en op de stations.

Gisteren kwam de koffer met het gele sjorband in een stevig goed gesealde doos aan in Meppel.
De “vinder” heeft heerlijk gewoeld door de stink was en de zwaar verschimmelde weekendbroodjes.

Helaas kon hij of zij de verleiding niet weerstaan.
De soldeerbout van 299 euro, het rolletje tin en de soldeerbout houder zijn uit de koffer verdwenen!
Jammer mijn zoon had jou zo graag vindersloon gegeven, maar moet nu eerst sparen voor een nieuwe soldeerbout.
Later M@rina!

Op zoek naar de eerlijke vinder?

Ruim 3 week geleden krijg ik op vrijdag een WhatsApp van oudste; 10 over 6 station. Ik dacht dat hij niet thuis kwam. Vanwege de verbouwing is het hier één grote ongezellige stof bende. Te snel WhatsApp ik terug; dacht dat je niet thuis kwam?
Ik moet de server toch fiksen. Koffer vergeten in de trein. Het is zo’n dag dat je beter in bed kunt blijven, krijg ik terug.

Hoezo koffer in trein?



Zoals ik zeg, ik ben in Utrecht de koffer vergeten. Op vrijdag is de trein overvol, overal staan tassen en koffers, die van mij lag bovenin. Vergeten. Mam geen stress, de conducteur in de trein naar Meppel gaf het advies om online een opsporingsverzoek op de site van NS in te vullen.
Hij WhatsAppt mij een print screen van een automatische bericht met het registratie nummer en de melding;  U krijgt ten allen tijde schriftelijk bericht van ons.
Een koffer met stink was neemt niemand mee grap ik.
De soldeerbout van papa zit er ook in deelt hij mij mee. Dat is minder. Manlief was helemaal niet blij dat dat dure ding mee genomen was naar studentenhuis.

Moet je niet eens bellen vraag ik oudste. Niet nodig, een koffer wordt meestal gevonden, ik krijg automatische bericht. Na 2 weken afwachten lijkt het mij niet onverstandig om eens te bellen. Het zou wat zijn, straks de soldeerbout, de “verse” weekend bolletjes en de stink was spoorloos.
Hij heeft geen tijd, of ik eens wil bellen. Ik krijg een erg vriendelijke dame op Centraal Bureau Gevonden Voorwerpen aan de telefoon. Of wij wel elke dag gebeld hebben? Zijn jullie daar blij mee als wij iedere dag bellen vraag ik haar? Zowel de conducteur en de brief verteld ons dat er bij een Match automatische bericht komt. Ik geef dat advies altijd zegt ze, heeft u een kenmerk voor mij.
Een knalgele sjorband er helemaal om heen geknoopt vertel ik haar. Dan hebben wij een match.
De trolley staat vandaag voor het laatst in Heerlen vandaar uit gaat hij naar het depot gevonden voorwerpen in Utrecht. Ze gaat informeren of we de trolley nog kunnen halen. Helaas de vriendelijke dame moet ons teleurstellen.
De trolley staat al klaar voor transport naar Utrecht en mag niet meer van de band gehaald worden. Binnen 3 werkdagen ontvangen wij een brief waarin staat dat na betaling van 15 euro de koffer zo spoedig mogelijk thuis wordt bezorgd.
Wel top van NS, al dat gezeul met gevonden voorwerpen uit de treinen en op de stations.

Gisteren kwam de koffer met het gele sjorband in een stevig goed gesealde doos aan in Meppel.
De “vinder” heeft heerlijk gewoeld door de stink was en de zwaar verschimmelde weekendbroodjes.

Helaas kon hij of zij de verleiding niet weerstaan.
De soldeerbout van 299 euro, het rolletje tin en de soldeerbout houder zijn uit de koffer verdwenen!
Jammer mijn zoon had jou zo graag vindersloon gegeven, maar moet nu eerst sparen voor een nieuwe soldeerbout.
Later M@rina!

woensdag 20 januari 2016

Best vol te houden zo'n maandag-koffie-poetsdagje...

Mijn wekker staat vroeg omdat jongste de trein van 10 voor 7 moet halen. Ze heeft tegenwoordig haar eigen wekkerservice “extra vroeg”.  Althans voor mij. Normaal zou ik daar niets van merken maar nu nergens spullen staan en het plafond uit de keuken is klinkt het hol en wordt ik om kwart voor 6 wakker door druk gekwebbel. Een kussen op mijn hoofd doet mij nog een klein half uurtje genieten van mijn warme bedje. Mijn maandag poetsdag ziet er voor de derde achtereenvolgende week toch wel heel anders uit dan normaal.
Broodje hagelslag....
Als jongste vertrokken is ga ik op mijn gemakje met een lekker kopje thee en een broodje hagelslag de krant spellen. Nog een half uurtje en de bouwvakkers gaan aan de slag. Het is hier een komen en gaan van vakmensen. Vandaag hebben we timmermannen, een loodgieter en de tegelzetter. Ieder zijn ding. Ik trek mij terug in mijn tijdelijke Living. Ik heb tijd genoeg, nu ik niet hoef te poetsen. Op mijn gemakje was ik de koffie kopjes, bordjes en de twee pannetjes af. Wanneer ik het afwasbakje en de afwasborstel heb opgeruimd kan dezelfde tafel gebruikt worden voor het opvouwen van de was. Rond de klok van half 10 zet ik met liefde een lekker bakkie voor de mannen. Zonder koffie ben je nergens.
Allerhande uit 1988
Als de schaft voorbij is ga ik verder met het ordenen van recepten. Mijn opruimhormoon moet er voor zorgen dat mijn bak met uitgescheurde toprecepten en alle bewaarde Allerhande’s  vanaf het jaar 1988 nu eindelijk worden geordend. Tijdens het sorteren zie ik in gedachten de diverse feestjes en partijen voorbij komen. Ik hoef niet meer te knippen, te plakken of te scannen. Op de website van AH kan ik heel eenvoudig het hartje bij mijn favoriete recept aan vinken. “Toegevoegd aan mijn recepten” verschijnt vervolgens in beeld. Onverwachts komen vriendinnen poolshoogte nemen in mijn tijdelijke Living. Nu ik op maandag niet hoef te poetsen heb ik vast tijd voor koffie en een lekkere mee gebrachte koek. Met zijn drietjes doen we een bouwrondje en maken we het de mannen niet gemakkelijk.
Tijdens het koffieleuten in mijn tijdelijke Living wandelt zo nu een dan een bouwvakker langs om gebruik te maken van het toilet. Regelmatig verschijnt opperbaas om het hoekje voor een kort overleg. Best vol te houden zo’n “maandag-koffie-poetsdagje”.  Ondertussen zijn er 216 recepten op geslagen in mijn kookschrift. De papierbak raakt langzaam voller en voller. Nog 1 stapel te gaan. Ik kan niet wachten tot de keuken met alle toeters en bellen er staat. Voorlopig verblijf ik nog wel even in onze tijdelijke Living en moet ik het doen met eenvoudige potjes op het campinggasstelletje.
Tot later M@rina!

donderdag 14 januari 2016

Je weet wel, het liefst heel hard huilen......

Als je dit weekend wilt vluchten,  kan je ook naar mij toe komen hahaha; Whatsappt jongste mij.
Ja, ik kom 3 dagen WhatsApp ik terug
Ja? Ik vind het goed……
Wat denk je zelf, ik moet schuren, opruimen, weggooien en koffie zetten.

Mijn uitzicht......
Het is heel verleidelijk om de Blokker treinkaart uit het laatje te pakken en op de trein te stappen. Heerlijk te gaan schaatsen op het museum plein en een te calorierijke cappuccino drinken bij Starbucks. Helaas, ik kan niet gemist worden bij de verbouwing. Niet dat ik nou hard mee werk op dit moment. Ik zit met een heerlijke rozijnen stengel en een bakje druiven in mijn tijdelijke living tussen de wasmachine, wasdroger en de hardloopband waar te weinig op wordt gelopen. Verder zie ik nog honderdduizend schroefjes, talloze 3d probeersels en dozen met spullen die met spoed uit de keuken moesten. De verbouwing gaat heel voorspoedig, maar toch, dit is niet mijn dag. Ik heb het gevoel of dit mijn 3de dag in de kraamtijd is. Je weet wel, het liefst heel hard huilen.

Tijdelijke living in de bijkeuken
Tot middernacht ben ik bezig geweest om de keuken van top tot teen uit te soppen, hij is nog nooit zo schoon geweest. Vanmorgen om half tien stond de koper met de hulptroepen op de stoep om de keuken te demonteren. Met één kar en één auto dachten ze dat te fixen. Dat gaat niet lukken, toen de keuken destijds gebracht werd kwamen er minstens 2 karren en 2 bussen voor rijden.
Ondertussen wordt er boven flink gemixt met stuif en water door de stukadoor. Alle leidingen verdwijnen achter een laag cement. Als het goed is komt vanmiddag ook nog een mannetje langs om de vloer te storten.
Mijn hoofd bonkt en mijn longen piepen.
Het voelt de hele week al niet goed. De kunstkerstboom heeft mij dit jaar nog meer benauwdheid bezorgd dan de Nordmann ooit heeft gedaan.
Daar gaat ie........
Er heerst een hardnekkig virusje en ik denk dat ik Tante Dok nog een keertje nodig ben.
Toch maar eens bellen voor overleg en naar de praktijk om de longen te laten luisteren. Via de koude stethoscoop hoort ze een bronchitis en de pijn tijdens het adem halen wijst naar een longontsteking. Ik heb koorts en ben op zoek naar een rustig plekje. Het liefst onder een plaidje op de bank. Toch maar de trein pakken. Helaas dat zit er niet in.
Ik verhuis naar de bijkeuken en creëer een hoekje tussen de wasmachine en de droger. De koorts vraagt het ene moment om een ventilator en het andere moment om een jas. Het wordt een lange dag vandaag. De keuken mensen zijn met de eerste vracht naar huis en komen over ruim twee uur terug. De stukadoor is zijn brood vergeten en komt een broodje bietsen.  Ik vraag me af of dat vloertje vandaag nog wat wordt. Overmorgen als de fikse antibiotica zijn werk doet ziet het er vast zonniger uit. Tot die tijd troost ik mij met rozijnen stengels, druiven en een gevonden Twix over datum.
Tot later M@rina!

donderdag 7 januari 2016

Stel je aan, gewoon jaloers!

Lezer Henriëtte had een déjà vu. Ze dacht aan onze verbouwing van 15 jaar geleden. Die ging niet zonder slag of stoot. Ik hoop toch echt dat het nu niet zo spectaculair verloopt.
Of…..nee…… maandag kon de aannemer niet meteen beginnen. Dat lag niet aan hem of aan ons.
Dag 2 van de verbouwing
Aan het eind van de eerste op-ruim-dag heeft de zolder zelfs ruimte voor een 2 persoons logeerbed.
Kastjes en tafeltjes waar ik op uitgekeken ben waren op zolder beland, ze staan nu weer beneden met als doel ze op marktplaats te zetten. Ik overtref me zelf en pak mijn eigen laatste knutselwerkjes van minstens 30 jaar geleden en gooi ze definitief weg. Eindelijk vind ik de dieppaarse linkerhandschoen terug waarvan de rechter al minstens twee jaar beneden ligt te wachten. Ik kom de doos met mijn stageverslagen tegen van de Intas en de Apothekersassistente opleiding. Niks geen WORD 2016, ze zijn met de hand uitgetypt met her en der sporen van een correctielint of een likje typex. Geen in gescande foto’s van verbandjes en medicijndoosjes. Het is een mega dik verslag doordat er diverse wondverbanden, snelverbanden en gaasjes zijn ingeplakt. De handgeschreven beoordelingen lees ik nieuwsgierig door. Hoe was ik als 17 jarige tijdens mijn stage. De eigenaar van de drogisterij schrijft; Marina is een leuk meisje niet alleen om te zien….
Dit moet ik ff delen WhatsApp ik mijn familie. De stageverslagen gooi ik weg maar de beoordeling lees ik vanaf nu eens per jaar door. Per omgaande krijg ik een berichtje terug van jongste; wie schrijft dat.
Meisje? Bijdehand? In een beoordeling? Dat kan toch niet! Waarom niet vraag ik. Je zegt niet dat iemand er leuk uit ziet, je hoort niet te flirten met je stagiaires krijg ik terug. Flirten hoezo flirten.
Het is een beoordeling van ruim 33 jaar geleden, ik zit nu weliswaar niet meer helemaal strak in mijn velletje maar zo’n compliment laat mij echt niet koud hoor. Ik stop ze veilig terug in de doos en ga snel verder met mijn opruim klus. 
Stel je aan, gewoon jaloers.
Tot later M@rina!