donderdag 20 september 2018

Politie, bivakmutsen, wapens, zwaailichten, ambulances...........


We worden wakker van de regen die tikt op het raampje boven ons hoofd. Donkere luchten, dat beloofd niet veel goeds. Een dagje niksen. Rond half 4 is het droog en gaan we op zoek naar de tram. Onze camping ligt in een buitenwijk van Wroclaw in een smal straatje waar manlief de bus uiterst zorgvuldig moest indraaien. De camping is omheind met een hoog hek die dag en nacht gesloten is, middels een druppel kunnen we de camping verlaten. De straat bestaat uit kasseien met dikke klodders asfalt om de gaten te vullen, het wandelt niet erg fijn. De huizen erom heen zijn grauw met kleine raampjes, her en der hangt een wasje aan een rekje uit het raam. Op de hoek een winkeltje wat meer op een avondwinkeltje lijkt voor een late fles wodka en een toto formulier. Minstens 5 magere katten vliegen tussen de containers door voor ons langs.
In het centrum aangekomen beklimmen wij eerst de kerk voor een kijkje van bovenaf op het lieflijke marktplein waar 365 dagen per jaar kerstmarkt is. We wandelen naar het Domeiland waar de gasstraatlantaarnen iedere avond één voor één worden aangestoken. Nostalgische.
Nadat wij op de markt de lekkerste biefstuk ooit hebben gegeten wandelen wij terug naar de tram. Door een wir war van tunneltjes vinden wij de juiste lijn, 10 haltes te gaan.

Na de eerste stop remt de bestuurder abrupt, springt van zijn stoel en verteld in rap Pools wat er aan de hand is. Iedereen stapt uit en verlaat met spoed de tram. Een dame op leeftijd pakt mij bij de arm, “an accident”. We lopen achter de menigte aan in de hoop dat we bij de volgende halte weer in kunnen stappen. Op de kruising staan pionnen en er staat een politieauto met zwaailichten dwars op de weg. Ik zie geen ongeluk? De volgende halte zit nog in het afgezette gebied. We lopen verder tot de volgende kruising. Vanaf hier is alles afgezet met lint, veel zwaailichten, wij mogen niet dichterbij komen. We lopen achter de massa aan in de hoop weer op een hoofdweg uit te komen. Op de volgende kruising zien wij bivak mutsen en geen kinderachtige wapens. In het afgezette gebied staan drie lege trams? Dat ongeluk is vast een overval. Wegwezen hier.
Op de lange hoofdweg staan zo ver wij kunnen kijken politieauto’s, zwaailampen, motormuizen, bivakmutsen en ambulances startklaar.
We kijken op googelmaps waar wij zijn, nog 5 km naar de camping. Als we stevig doorstappen dan zijn we rond 21.00 uur terug bij onze bus. Langzaam zien we de stad achter ons vervagen en de buitenwijk naderen. Hoezo zorgen maken over jongste in Peru? In welke getto hebben wij ons tentenkamp opgeslagen.
Wanneer wij rond negen uur aan de koffie veilig in onze bus zitten gaan we googelen;” ongeluk, overval, doden, gewonden, Wraclow…..

Wat dacht je wat?

“De politie-actie, waarbij schoten gehoord konden worden, maakten deel uit van de oefening Fighter 2018”.
Later M@rina!

donderdag 13 september 2018

Vaccineren maar.....................


De kogel is door de kerk, jongste gaat 5 maand naar Peru.
Er kwam een leuk project op haar pad. Contacten worden gelegd en afspraken zijn gemaakt. Afgelopen week is haar koffer langzaam gevuld met spullen om 5 maand in Zuid-Amerika te verblijven.

Het belangrijke papieren laatje wordt op de kop gekeerd voor de vaccinatie kaart zodat de nodige aanvullingen gehaald kunnen worden. Op de site van de GGD lezen wij dat er geen informatie telefonische wordt verstrekt. Online maakt jongste een afspraak en vult de formulieren alvast in zodat de GGD zich goed op haar komst kan voorbereiden. Ondertussen doen wij via google ons huiswerk en komen tot de conclusie dat een herhaling Hepatitis A en een noodkuur Malaria een noodzakelijk kwaad is.

Wanneer wij het grote gebouw binnen stappen blijkt de GGD een geoliede machine van bonnetjes trekken en op je beurt wachten te zijn.
Laten wij dat bonnetje nu vergeten te trekken.
De baliemedewerkster doet niet moeilijk.
Waar is mijn vaccinatieboekje roept jongste.
Heb je niet roep ik terug, je hebt een vaccinatiekaart.
Die is oranje, het boekje is geel…...
Het kan zijn dat je het niet hebt zegt de baliemedewerkster, dan krijg je dat straks.
Jongste mag naar de spreekkamer. Een assistente begint aan de vragenlijst. Er blijkt meer nodig dan een herhaling van Hepatitis A.
Hepatitis B is een dringend advies. Over 4 week moet je in Lima op zoek naar de vervolg vaccinatie.
Tracking? Je gaat vast een tracking doen.
Geen tijd voor, ik moet knetterhard werken zegt jongste.
Een vaccinatie tegen hoogteziekte zou wel verstandig zijn, je weet maar nooit.
Rabiës; Met een vinger wijst ze op de kaart van Peru het risico gebied aan. Je ziet het niet aan de buitenkant van een hond!


Wat is dat voor onzin, jongste heeft niks met vreemde honden en de herhaling is niet mogelijk door het snelle vertrek.

De secretaresse gaat naar de arts voor supervisie.

Verschrikt kijken wij elkaar aan. “4 prikken mam”; zegt jongste, die is gek, wat een onzin en 3 herhalingen niet te vergeten. Ze krijgt zeker provisie per vaccinatie, dit is geen zorg dit is commercie.
Pieuwww gelukkig mam, ik ben blij dat jij er ook zo over denkt.

Wanneer ze weer binnen komt val ik met de deur in huis; Even voor alle duidelijkheid, begrijp mij niet verkeerd, ik ben niet tegen vaccinaties maar ze moeten weloverwogen zijn.

Jongste benadrukt nogmaals dat ze vreemde honden niet knuffelt en absoluut geen tijd heeft voor excursies 6 uur verderop.
Hepatitis B zit mij nog niet lekker, het klopt toch dat het onder ander aan de orde is bij bloedcontact, tattoos of piercings gezet bij de verkeerde shop?
Heb je plannen vraag ik jongste met een knipoog?
Gechoqueerd kijkt de secretaresse mij aan, uw dochter is nog jong, haar prefrontale cortex is nog niet dicht gegroeid. Je weet nooit wat er op haar pad komt. Mijn kinderen krijgen alle vaccinaties zegt ze met klem.

Ik betaal de factuur inclusief het gele vaccinatieboekje €5,-
Arme kinderen zegt jongste.
Later M@rina!