maandag 27 november 2017

Het is geen discussie.......

Voor de grap zei ik weleens; “wij hebben er ieders één”. Zo vader zo zoon, zo moeder zo dochter. Zoonlief hielp graag met klussen en zat al jong op kantoor om samen met klasgenoot hun droom waar te maken; een eigen bedrijf “Compu hulp”. Klasgenoot is uit beeld, oudste vult zijn dagen met ontwikkelen van apps en verleent regelmatig hulp bij vastgelopen computersystemen.
Wie weet komt “Compu hulp” nog een keer van de grond.

TasjeTegek
Jongste zat regelmatig gezellig bij mij aan tafel om van de rest lapjes leuke tasjes te maken voor haar onderneming TasjeTegek. Via een website konden familie en bekenden voor een habbekrats een “te gek tasje” kopen. Ze wist het zeker met haar 9 levensjaren, ze ging never nooit niet zoals mama in de apotheek werken, zij ging naar de mode academie in Amsterdam. De niet verkochte tasjes liggen achter het schot. Jongste begint bijna aan haar laatste fase op de mode academie in Amsterdam.

Jullie lijken eng veel op elkaar zegt vriendje. Welnee; zeg ik, dat lijkt zo. Dat komt omdat ik meer met mama optrek dan met papa zegt jongste, dan ga je op elkaar lijken. “Jullie hebben mysterieuze onderonsjes, de één zegt wat en de ander vult het aan”. Dat komt omdat wij elkaar al heel lang kennen dan heb je soms aan één woord of één blik genoeg zeg ik lachend. Ik denk dat zoonlief soms meer op mij lijkt dan dat hij zou willen. Dat weet zoonlief wel zeker. Hij steekt meteen van wal; alleen al mijn rot neus die ik van jou geërfd heb, een foute parfum of sigaretten rook en hij begint meteen te kriebelen.
Maar oudste zeg ik trots, jij bakt met liefde ’s avonds laat een appeltaart voor je collega’s dat zou…… voordat ik mijn zin kan afmaken kijken manlief en jongste elkaar aan en zeggen tegelijk; echt niet, wat een gedoe, wij halen wel een taart om de hoek bij de bakker.
Zie je wel, wij lijken minder op elkaar dan je denkt. Of toch…..

Jongste was een jaar of drie toen ze logeerde bij Oma. Logeren is ook een beetje verwennen met lekkere koekjes, ijsjes of snoepjes. Elkaar een beetje uit testen om te kijken hoe ver je kan gaan.
Maar wie test nou wie. Samen met Oma gaat ze boodschappen doen bij de buurtsuper. Jongste staat geduldig te wachten bij het schap met drinkyoghurt. Oma is een zoete kauw en wil voor deze gelegenheid een pak Fristi mee nemen. Deze moeder vind Fristi te duur, te veel suikers en barstensvol met E-nummers. Goed voor stuiterende kinderen. Jongste legt Oma uit dat ze dat niet moet kopen, het is niet gezond en ik mag het niet van mama. Ach voor één keertje, je bent nu bij mij, van Oma mag het wel.
Oma; zegt jongste kortdaad; “Het is geen discussie, het mag gewoon niet van mijn mama”.
Parmantig loopt ze verder.
Tuurlijk, lijkt ze best een beetje op mij, niks mis mee!

Later M@rina!

dinsdag 7 november 2017

Dan heb ik geen tijd te verliezen...............

Het is nog maar 5 weken geleden dat wij na een heerlijke vakantie terug reden naar huis. Het lijkt wel een eeuwigheid. De laatste blaadjes vallen van de bomen en de winter komt langzaam dichterbij. In het donker fiets ik naar het zwembad om een half uurtje baantjes te trekken. Ik ga niet omdat zwemmen een hobby is van mij, ik ga omdat ik tot mijn tachtigste soepele botten wil houden. Tijdens het zwemmen maak ik mijn hoofd leeg en plan ik mijn “agenda” weer vol.
Het is druk in het zwembad. 25 % vrouw en 75% man. De dames lopen/zwemmen al kletsend hun baantjes. De mannen daarentegen zwemmen al discussiërend met een krachtige school slag. Al slalommend probeer ik mijn ding te doen. Af en toe incasseer ik een flinke trap in mijn buik of borst.

File zwemmen, daar heb ik geen tijd voor..…..


Ik moet denken aan de vader van mijn vriendin; Hij sprak een dame op hoge leeftijd, 80 jaar om precies te zijn. Ze reed voor de laatste keer met haar caravan achter de auto naar Oostenrijk. Ze ergerde zich aan de files en de treuzelende mensen om haar heen. “Files daar heb ik geen tijd voor”
zei ze. Ik ben al 80, zoveel tijd heb ik niet meer. Hij dacht aan mij. Lachend zeg hij; Als jij 80 bent zou jij dat ook kunnen zeggen.

50 + 1 ben ik, eigenlijk piep, misschien op de helft, misschien al ver over de helft. In de spiegel zie ik rimpels van 50 + 1, volgens jongste heb ik plooitjes door het bugel spelen. Ik krijg opvliegers passend bij mijn leeftijd en zie pigmentvlekken op mijn handen zoals mijn oma ze had. Een week Granny Smith appels eten brengt mij niet terug op mijn oude gewicht. Je bent zo oud als je je voelt.
Ik voel mij 30.

Op de terug weg van vakantie zegt manlief; “de komende 20 jaar zijn de beste van je leven. Tenminste als er niks geks gebeurt. Tot je 70ste  ben je mobiel, heb je genoeg energie en tijd om te doen wat je wilt. 20 jaar geleden werd jongste geboren, ze is al lang uitgevlogen en gestart met haar eigen mooie leven. Zouden de komende 20 jaar net zo voorbij vliegen als de afgelopen 20 jaar.
Dan heb ik geen tijd te verliezen om; te zingen, te dansen, te genieten, mooie reizen te maken,  mijn muziekdiploma te halen, boeken te lezen, theater te gaan, te wandelen, te zorgen, tijd te delen met de mensen die mij lief zijn, te luisteren naar mooie verhalen en, en ……….

Voor geneuzel en getreuzel, nee, daar heb ik geen tijd voor.
Ik heb geen tijd te verliezen om het leven lief te hebben.
Als ik 80 ben, ik weet het zeker, hij krijgt gelijk! 
Later M@rina!