Het is geen discussie.......

Voor de grap zei ik weleens; “wij hebben er ieders één”. Zo vader zo zoon, zo moeder zo dochter. Zoonlief hielp graag met klussen en zat al jong op kantoor om samen met klasgenoot hun droom waar te maken; een eigen bedrijf “Compu hulp”. Klasgenoot is uit beeld, oudste vult zijn dagen met ontwikkelen van apps en verleent regelmatig hulp bij vastgelopen computersystemen.

Wie weet komt “Compu hulp” nog een keer van de grond.

TasjeTegek

Jongste zat regelmatig gezellig bij mij aan tafel om van de rest lapjes leuke tasjes te maken voor haar onderneming TasjeTegek. Via een website konden familie en bekenden voor een habbekrats een “te gek tasje” kopen. Ze wist het zeker met haar 9 levensjaren, ze ging never nooit niet zoals mama in de apotheek werken, zij ging naar de mode academie in Amsterdam. De niet verkochte tasjes liggen achter het schot. Jongste begint bijna aan haar laatste fase op de mode academie in Amsterdam.

Jullie lijken eng veel op elkaar zegt vriendje. Welnee; zeg ik, dat lijkt zo. Dat komt omdat ik meer met mama optrek dan met papa zegt jongste, dan ga je op elkaar lijken. “Jullie hebben mysterieuze onderonsjes, de één zegt wat en de ander vult het aan”. Dat komt omdat wij elkaar al heel lang kennen dan heb je soms aan één woord of één blik genoeg zeg ik lachend. Ik denk dat zoonlief soms meer op mij lijkt dan dat hij zou willen. Dat weet zoonlief wel zeker. Hij steekt meteen van wal; alleen al mijn rot neus die ik van jou geërfd heb, een foute parfum of sigaretten rook en hij begint meteen te kriebelen.

Maar oudste zeg ik trots, jij bakt met liefde ’s avonds laat een appeltaart voor je collega’s dat zou…… voordat ik mijn zin kan afmaken kijken manlief en jongste elkaar aan en zeggen tegelijk; echt niet, wat een gedoe, wij halen wel een taart om de hoek bij de bakker.

Zie je wel, wij lijken minder op elkaar dan je denkt. Of toch…..

Jongste was een jaar of drie toen ze logeerde bij Oma. Logeren is ook een beetje verwennen met lekkere koekjes, ijsjes of snoepjes. Elkaar een beetje uit testen om te kijken hoe ver je kan gaan.

Maar wie test nou wie. Samen met Oma gaat ze boodschappen doen bij de buurtsuper. Jongste staat geduldig te wachten bij het schap met drinkyoghurt. Oma is een zoete kauw en wil voor deze gelegenheid een pak Fristi mee nemen. Deze moeder vind Fristi te duur, te veel suikers en barstensvol met E-nummers. Goed voor stuiterende kinderen. Jongste legt Oma uit dat ze dat niet moet kopen, het is niet gezond en ik mag het niet van mama. Ach voor één keertje, je bent nu bij mij, van Oma mag het wel.

Oma; zegt jongste kortdaad; “Het is geen discussie, het mag gewoon niet van mijn mama”.

Parmantig loopt ze verder.

Tuurlijk, lijkt ze best een beetje op mij, niks mis mee!

Later M@rina!