Toen had ik alleen nog maar zorg om............

Oudste kwam het weekend naar huis. Jongste had door de afstudeer stress hooguit tijd voor 1 nachtje Drenthe. Alle twee kwamen ze speciaal voor mij naar het noorden om het 25 jarig jubileum van ons gezondheidscentrum mee te vieren. Ik ben er één van het eerste uur. Wij hebben elkaars liefjes gekeurd, hoogtij dagen gevierd en als er een baby werd geboren werden wij allemaal een beetje tante.

Jongste heeft het hier eigenlijk te druk voor, ze heeft haar scriptie ingeleverd en wacht op feedback. Krijgt ze groen licht dan mag ze door….wordt het rood….dan is het voor nu niet goed genoeg.

De mail wordt constant ververst.

Geen bericht, goed bericht zeggen wij steeds geruststellend.

Stel dat het nu niet lukt, dan komt het toch later wel…

Fout, ze heeft toch niet voor niets keihard gewerkt, ze gaat voor groen.

Ondertussen is het zaterdagavond acht uur.

Het stoplicht staat nog op oranje.

Het is niet versprongen naar rood of naar groen.

Zou de docent een nacht door halen voor haar.

Stel je voor dat ze zondagmorgen het verlossende mailtje heeft.….

Ze plakt er nog maar een nachtje bij aan.

Zondagmorgen geen nieuws…..zou het zo goed zijn dat….opper ik.

Wij snappen het niet, het is nooit goed genoeg.

Mijn gedachten gaan terug naar ruim 30 jaar geleden, door de zenuwen verwarmde ik de tetracycline oogdruppels, een uitzondering, een 1, gezakt!

Mam, niet te vergelijken met een scriptie, vroeger was alles anders…

Ze gaat in bad liggen met een muziekje in haar oren.

De dag is bijna voorbij, geen rood, geen groen.

We gaan netflixen, drinken cappuccino’s en eten dure handgemaakte bonbons, we gaan over op wijn en nootjes.

Ik blijf nog wel een nachtje, kan toch nog niks doen.

Was ik nog maar 6 zegt jongste. Waarom 6 vraag ik verbaasd?

Toen had ik alleen nog maar zorg om Baby born, of ze wel elke dag leuke kleertjes aan had. Het enige waar ik mij toen boos over maakte was dat ik haar geen poepzakjes mocht geven.

Ik schiet in de lach en zie haar ogen vochtig worden.

Lach maar mam, ik weet nog steeds niet of ik de rest van de week keihard jank of snoei hard aan het werk ben.

Het is echt waar, de babyborn tijd was zonder stress, geen huiswerk, geen examenstress, geen deadlines, geen profiel werkstukken. Het waren alleen maar de poepzakjes die ik van jou niet mocht geven, verder niets.

Als dat je enige zorg was dan heb je best een fantastische jeugd gehad zeg ik lachend.

Ik zwaai haar uit tot ik de trein niet meer zie, ze is op weg naar school.

Ik wacht verder en denk terug aan de babyborn tijd.

Aan de boosheid over het Pokémon verbod, de verbazing dat geknipte Barbie haren niet meer aangroeiden, de verontwaardiging van de onverwachte tik op haar billen omdat ze alle flessen shampoo en crème spoeling had geleegd voor een nieuw geurtje…..

13.04 uur mijn schermpje licht op………

Wowwwww she did it!

Later M@rina!