Je was het pareltje van de dag!

Het is een warme zomerse dag wanneer ik samen met jongste een broodje ga eten in de stad. Het is een drukte van belang voor het Lunchcafé. Hoveniers lopen af en aan met kruiwagens vol tuinafval en zanderige boomstronken. Er ligt een prachtige boomstam naast de Pick-up. “Die wil ik wel”; zeg ik tegen jongste. Het lijkt mij leuk om de stam op te leuken met ieniemienie planten in macramé hangertjes en kleine windlichtjes. Als wij uit gegeten zijn en hij ligt er nog, dan ga ik vragen of ik hem mag……… 

Bij het verlaten van het café, neem ik mijn kans waar en stap op de hovenier af. Lachend vraagt de beste man hoe ik hem mee wil nemen. Hij bied zijn hulp en de kruiwagen aan. “Het gaat ons wel lukken”; zeg ik stoer.

Jongste gaat voorop en ik pak hem achteraan bij de modderige kluit beet. Stoer zetten wij de pas erin om na een meter of tien de stam mopperend op de stoep te laten stuiteren. Het is te warm voor dit soort dingen vind jongste en ze is niet van plan zich nog verder in het zweet te werken. Bovendien wil ze haar leukste jurkje niet open halen aan zo’n lompe ruwe boomstam.

Met dat ik besluit om de fiets te gaan halen stopt er een lange blonde jongen. “Kan ik helpen”; vraagt hij met een brede smiley. Dat is toch niks waard zo. Waar moeten jullie heen. Hij zet zijn fiets neer en gooit de boomstam over zijn schouder op zijn spierwitte shirt.

Dat kan toch niet waar zijn. Die arme jongen gaat toch niet in deze hitte ons klusje klaren. Ik ben hovenier, voor mij is het pineut en hij begint te lopen. Ik pak zijn fiets en gezellig kletsend wijs ik hem de weg naar ons huis.

Het zweet druppelt van zijn voorhoofd langs zijn hals op zijn spierwitte shirt die al groezelig is geworden van het kruimelende boomschors.

In de steeg gooit hij met een forse zwaai de boomstam van zijn schouder.

Ik haal een groot glas water en een frisse doek. Een beetje ongemakkelijk sta ik het schors van zijn schouders te kloppen en de vlekken weg te poetsen. Nadat wij hem uitvoerig bedankt hebben springt hij vrolijk op de fiets.

Jongste ligt dubbel:; “mam jij altijd met je gekke ideeën”. Wat gaat hij thuis vertellen;” Die moeder spoort niet”.

Ach zoiets als stadse fratsen denk ik, hij deed het vast niet voor mij zeg ik met een knipoog……..

Al maanden ligt de boomstam achter het huis. Volgens manlief vol met boktor en niet geschikt om in huis te zetten.

Afgelopen week doe ik net of ik gek ben, ik zaag hem in stukken en sleep hem in huis. Ik knoop leuke hangertjes voor amaryllis bollen en maak er een leuk geheel van in de vensterbank.

"Boomstamjongen" nogmaals bedankt, je was het pareltje van de dag!

Later M@rina!