Wanneer ik zo rond half 8 op de fiets stap is het best nog
donker. Regelmatig kom ik om de hoek mijn schuinachterbuurmeisje tegen met haar
kleine schattige hondje. Twee turven hoog, in haar hand heeft ze een stukje
keukenrol en een plastic zakje. Ze huppelt vrolijk de dag tegemoet. Als ik nog
even achterom kijk zie ik haar bukken en het drolletje keurig oppakken en in
het plastic zakje doen. Top, schuinachterbuurmeisje wat ben jij een kanjer!
Op facebook verscheen gister een foto van een wijk
verderop; Welke Aso heeft zijn hond hier laten schijten….
In mijn gedachten ga ik terug naar jaren geleden. Samen
met vriendin, mannen en onze kids zijn we een weekje aan het kamperen en
genieten wij van zon, zee en strand.
We zoeken schelpjes, verzamelen strandafval en maken een
enorm zandkasteel. De mannetjes graven er een enorm grachten stelsel omheen. De
mini-dames zijn van het pimpen met schelpjes en halen voor de mannen emmertjes water
zodat de grachtengordel niet droog komt te staan. Vanaf een afstandje bekijken
wij het schouwspel. Het is rustig op het strand, ruimte genoeg voor iedereen.
De rust wordt verstoord door een hoop gezelligheid van een
keurige vader en moeder met hun 3 puberkinderen.
 |
|
Ze gooien met een balletje
waar hun schattige viervoeter, je weet wel uit de page reclame, achter aan
rent. Zullen wij over 10 jaar ook met zulke slungelige pubers over het strand lopen,
vragen wij ons lachend af. Ze komen dichter bij, de viervoeter rent met grote
sprongen over ons picknick kleedje, bulderend gelach van de keurige familie
volgt. Wij vinden het iets minder leuk. De page hond rent naar onze kids, ze
kijken verschrikt omhoog, jongste neemt de benen die heeft het niet op honden.
Wat gaat er nu gebeuren. Page hond stopt en vertrapt de grachtengordel om
midden op het kasteel een Zeeuwse bolus achter te laten. Wij staan perplex,
vinden jullie dit normaal roepen wij. Ze kijken niet op of om. Ik pak de schep
van jongste en been met grote passen naar de keurige moeder toe die het bijna
in haar broek doet van het lachen. Alstublieft zeg ik tegen haar. Ja, wat moet
ik daar mee, uitdagend kijkt ze mij aan. Hier mee ga jij nu die enorme drol van jouw schattige
viervoeter van het kasteel halen. Waar moet ik die drol laten? Waar moet ik die
drol laten? Weet je, op dat bord staat tot en met april honden aan gelijnd en
daarna verboden voor honden en nu vraag je aan mij; Waar moet ik die drol
laten? Met tegen zin graaft ze een ieniemieni
gat. Vol verontwaardiging kijken de kinderen haar aan als ze de drol komt
halen. Her en der veegt ze het zand weer op de plek. Zo goed; vraagt ze met een
klein stemmetje terwijl ze mij de schep terug geeft?
Wat vind je er zelf van…….
Misschien leuk om posters te plakken met mijn huppelende schuinachterbuurmeisje
en haar hondje... Ze is een top voorbeeld!
Later M@rina!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten