Héééeéyyy vrouwtje

Het is alweer even geleden. Rond de klok van zes staan er twee mannetjes op de stoep.

Hoe oud zullen ze zijn, een jaar of 12, 13. Ze willen graag weten wat dat boekenkastje aan de muur precies betekend. Mag iedereen daar gratis een boek uit halen. Wij ook?

Ik ben druk aan het koken en mijn keukenschort ruikt naar de pastasaus. Wat eten jullie is de volgende vraag? Macaroni? Nee, spaghetti, maar de saus die jullie ruiken kan ook best voor macaroni gebruikt worden. Het boekenkastje; natuurlijk mogen jullie een boek. Wat vinden jullie leuk om te lezen. Oh maakt niet uit. Ik zet het vuur onder de pannen zachter zodat ik rustig kan kijken of er wat voor ze tussen staat. We neuzen in het biebje en in de voorraad kast, er wordt gewikt en gewogen en vooral gekletst over ditjes en datjes. Zal ik ze nog weer zien, deze jongens, met of zonder boeken?

Koud en nat. Af en toe droog )-:

Niet lang daarna zie ik de boeken terug in het kastje, helaas geen berichtje in het gastenboek. Ben eigenlijk best nieuwsgierig naar deze mannetjes. Het duurt niet lang of één van de twee staat rond zessen weer op de stoep. Of ik de boeken wel gevonden heb. Ik heb wel aan gebeld maar je was er niet. Heb je ook Donald Duckies. Eigenlijk niet. Maar ik kan ze bij oudste van de kamer halen, die mag je lenen maar dan moet je er heeeeel zuinig op zijn, die zijn niet van Mini-BI-EB-bers die zijn van mijn oudste zoon. Wanneer hij ze na een paar weken terug brengt schrikt hij een beetje wanneer mijn oudste zoon zelf de deur open doet. Hij had ze ten slotte een beetje stiekem mee gekregen.

Regelmatig komt hij terug, altijd alleen, meestal rond zessen en steevast komt de vraag wat kook je…..

Het ruikt naar…..

Afgelopen donderdag ga ik samen met mijn kinderen en aanhang naar de kinderrommelmarkt. Voor de gezelligheid en om leuke spullen te scoren. Wie weet komen we nog leuke boeken tegen voor MiniBIEBbers. Het is koud en nat. De spullen liggen onder plastic en de kinderen zitten verkleumd onder een plaidje hun tijd uit te zitten. Er wordt weinig verkocht en de eerste kinderen gaan teleurgesteld naar huis.

Ineens hoor ik een marktkoopmannetje die de moed niet opgeeft. Met een vrolijk stemmetje staat hij als een echte stuntwerker zijn waar aan te prijzen.

Op zijn kleedje liggen wat spullen zoals bloempotten, oude boeken en dvd’s. Zijn schelle stem zorgt voor flinke belangstelling bij zijn verkoop. Ineens zie ik dat deze dappere verkoper mijn boekenmannetje is. Tussen de mensen door ziet hij ons ineens lopen. Hij onderbreekt zijn praatje en roept heel hard; Héééée vrouwtje, ik sta hier ook! Wat een geweldig plekje heb je, veel succes! Ik kom gauw weer langs hoor en hij gaat weer verder met zijn handel.

Mijn boekenmannetje, hij bezorgt mij een grote lach op deze druilerige dag!

Later M@rina!