Het moet niet gekker worden.............

Op Koningsdag ren ik snel de supermarkt binnen voor een paar boodschappen. Ik pak de zelfscanner en begin aan mijn lijstje. Met dat ik een bakje druiven scan valt mijn oog op twee jongens met wel erg grote donkere jogging pakken aan. Ze staan bij het vlees te kijken en pakken alle twee een bakje met shaslick spies. Ik doe mijn druiven in de tas en kijk weer omhoog. De jongens staan voor mij maar het vlees is verdwenen, dat is raar, ik heb ze niets terug zien leggen. Het maakt mij nieuwsgierig.

Ik pak kaas uit de koeling en zie de mannen bij de chocolade staan. Ineens zie ik dat ze zonder op of om te kijken al kletsend hun zakken en mouwen vullen met het snoep uit het schap. Het moet niet gekker worden. Ik kijk om me heen op zoek naar een medewerker, ik zie niemand die ik kan seinen. Impulsief zeg ik heel hard; Sorry? Met handgebaren en gemurmel proberen ze mij duidelijk te maken dat ze geen Nederlands verstaan. Jij snapt heel goed wat ik bedoel zeg ik al wijzend met mijn vinger van het schap naar zijn broek. Terug leggen zeg ik streng. Met grote ogen kijkt de jonge man mij aan en gebaart dat hij het niet snapt. Ik schrik van mezelf en loop achteruit naar de volgende rij. Stiekem kijk ik om het hoekje. Hij loopt me achterna en laat een doos Celebration zien. Ik wijs nogmaals naar zijn zakken en vraag aan hem om het terug te leggen. Als je het niet doet ga ik iemand halen. Paniek in mijn hoofd. Wat moet ik doen? Ze lopen terug naar de snoep en ik ren zo snel mogelijk naar de klantenservice. De teamleider moet er even over nadenken voordat hij via het omroepsysteem de filiaalleider waarschuwt. Daar komen de jongens aan gerend. Ze maken een hulpeloos gebaar naar ons, om ons te laten denken dat er niets aan de hand is.De lange rijen bij de kassa’s zorgen ervoor dat ze er niet zomaar vandoor kunnen gaan.

Wanneer ze de kassa voorbij zijn vragen twee medewerkers of ze de zakken willen legen. Vanaf een afstand zie ik dat het vleespakket en de Celebration weer tevoorschijn komt. Ik stop de zelfscan in de betaalpaal.  Bliep, bliep….. Goedemiddag mevrouw zegt de jongedame van de zelfscan-kassa, mag ik even een tassencontrole uit voeren.  Klopt het dat u 3 artikelen heeft? Ja dat klopt,  nee,  klopt niet,  4 artikelen. Ik weet het niet meer.  Geeft niet hoor,  kan gebeuren zegt ze aardig. Ik sta te stuntelen alsof ik de kaas net heb gejat. Ik vertel het verhaal en vraag me af of ik wel veilig naar huis kan fietsen. Oh ja hoor ze zitten hier ongeveer een uur, gebruikelijke procedure als je iets mee neemt wat je niet hebt betaald, politie, 180 euro boete pp en mee naar het bureau.
Ik ga gauw naar huis, volgende keer toch maar meteen naar de klantenservice gaan.

Later M@rina!