Dansschool van de Stroet?

Collega van jongste verteld dat ze het aankomend weekend een danswedstrijd heeft. Bij dansschool van de Stroet, vraag ik haar? Met dat ik het zeg schiet ik in de lach. Het is alweer meer dan 30 jaar geleden dat ik samen met vriendje (nu manlief) vanuit ons dorp bij Dansschool van de Stroet lessen ging volgen. Het waren daar allemaal hippe meiden met korte rokjes vrolijk klikkend op gekleurde pumps. Ik voelde me echt een dorpse bij al die stadsen. De groep bestond uit heel veel meiden en maar een paar jongens.

 Het doorschuiven en wisselen ging daardoor niet altijd even gemakkelijk. Mijn heupjes waren niet zo soepel als die van Maxima, wel nam ik graag de touwtjes in handen op de dansvloer. Manlief had dezelfde kwaal, geen soepele heupjes maar voerde nauwkeurig de instructie “mannen leiden” op. Ik denk mede hierdoor dat wij nooit tot grote resultaten zijn gekomen. Het toeval is dat wij op nog geen 300 meter van de dansschool zijn komen te wonen. Na 30 jaar zien de gordijntjes, de posters en de kapstok vanaf de stoep er onveranderd uit. Af en toe zie ik Cor van de Stroet naar binnen rennen of op de beeldbuis verschijnen. Ik weet nog dat we ons toen der tijd door een klein halletje langs de kapstok moesten wurmen om vervolgens aan te komen bij de tafel waarachter Mevr. van de Stroet en haar moeder het lesgeld inden. Pinnen of chippen dat kenden we 30 jaar geleden nog niet. Tegen de tijd dat de laatsten aan het betalen waren was de les al begonnen. Dhr. Van de Stroet zag er altijd onberispelijk uit. Strak in het pak met glanzende dansschoenen zweefde hij met zijn danspartner over de dansvloer.  We zijn al druk bezig met onze danspasjes wanneer Mevr van de Stroet met de kassalade onder haar arm, pittig op haar hoge hakjes doorloopt op weg naar de andere kant van de zaal.

Best een enorme danszaal.

Ondertussen vriendelijk knikkend naar de leerlingen wil ze met haar elleboog de klapdeur openen om hem vervolgens met haar bips verder open te duwen zodat ze in een halve draai tussen de klapdeuren weg kan glippen. Ineens smakt de deur met een klap terug. Ze verliest haar evenwicht en valt achterover het halletje in. Haar lange slanke been in haar sjieke dansschoen gestoken steekt omhoog tussen de klapdeuren de danszaal binnen. De kassalade vliegt door de lucht en komt met een enorme klap en een hoop gerinkel op de grond terecht. Het geld rolt tot over het midden van de dansvloer. Verschrikt kijken we allemaal naar de deur waar we nu twee dames over de vloer zien kruipen om zo snel mogelijk al het geld weer in de la te krijgen. We durven niet hardop te lachen om deze gênante vertoning. Cor van de Stroet gaat onverstoorbaar door en doet net alsof hij het niet gezien heeft. Het beeld van het been door de klapdeur zorgt er nog steeds voor dat ik het niet zonder lachen vertellen kan.  

Zouden de klapdeuren er nog steeds zitten? 
De geldla wordt vast niet meer gebruikt………

Later M@rina!