Wanneer wij aanstalten maken om naar bed te gaan ziet
manlief ons hamstertje “Monster” voorbij
tippelen. Klopt dit vraagt hij aan jongste. Monster kijkt onschuldig omhoog
wanneer twee paar handen naar beneden
duiken om hem snel in zijn nek velletje te grijpen. Jongste zet hem terug in de kooi
en zet het deurtje weer vast met de wasknijper. Vanwege het rammelen van de
tralies staat er de laatste dagen een fles wijn boven op de kooi. Een tweede
fles moet er voor zorgen dat er geen ontsnapping meer mogelijk is. Ik moet er
niet aan denken dat hij vannacht de benen neemt en flink zijn best doet om
kabeltjes door te knagen. Jongste beloofd dat ze de andere dag met kooi schoon maken meteen alle buizen controleert.
Ik hoor haar zaterdagmorgen rommelen in de keuken en
Monster toe spreken om wakker te worden. Omdat ik mijn haar een leuk kerstkleurtje wil
geven sta ik in een oude joggingbroek en handdoekjurkje om te hannesen met een
pot verf als ik beneden hoor roepen; Er zit geen hamster meer in de kooi. Hoezo
geen hamster roep ik terug. Gewoon geen
hamster. Heb je wel goed in zijn nestje
gekeken. Hoe kan dat nou. Hij kan toch geen wasknijper en 2 flessen wijn van de
kooi af duwen. Mam, hij zit er echt niet meer in. Samen kruipen we over de vloer op zoek naar
Monster. Ik in mijn oude joggingbroek, handdoekjurkje om en een pot verf in
mijn haar.
Dochter mopperend dat ik er niet uit zie en Monster hard weg rent
als ze me tegen komt. Facebook en twitter
worden ingeschakeld. Het beste advies wat wij krijgen is wachten tot de avond
valt, Monster komt dan hongerig te voorschijn
en gaat op zoek naar eten. Ondertussen spoel ik mijn haar uit en breng de
mannen op de hoogte die thuis komen. Ze kruipen met ons mee. De drankkast halen
we leeg, houtmanden kieperen we op de kop. Ik haal alles van de kant en kijk in elk
hoekje en gaatje, we controleren de houtkachels, ik schud de kussens en inspecteer het
vloerkleed. Geen monster, ik geef het op. De familie denkt dat hij vanavond heel gewoon voorbij komt tippelen op weg naar
zijn stinkhok en food. Ik hoop het maar. Rond de klok van tienen heb ik nog geen
hamstervoetjes gehoord. Ik vind het kil
en ga op zoek naar mijn warme vest. Met een zwaai pak ik hem van de stoel en wil hem aan trekken totdat ik
er iets uit zie rollen. Het lijkt wel een zakdoek propje. Oh, oh het is Monster,
dood en een beetje plat. Ik Whap naar de mannen en naar jongste dat ik hem heb gevonden
in mijn vest. Waarschijnlijk omhoog geklommen en gestikt in mijn vest. Aah jammer, ahhh vest op draaistoel? whapt men vragend terug. Met een berichtje er achter aan; JIJ hebt in die stoel een pizza
gegeten, je hebt hem geplet mam.
 |
| "Monster" 21 december 2013 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten