Doe er wat mee!

Een grap daar moeten twee mensen in ieder geval om kunnen lachen is mijn motto. Diegene die het vertelt en diegene waar je het aan vertelt. Wanneer is een grapje een grapje en wanneer is het een pesterijtje. Afgelopen week zijn we opgeschrikt door het overlijden van een meisje van 15 jaar. Net zo oud als onze jongste. Ondertussen is het landelijk nieuws geworden. Ze werd gepest lezen wij op twitter en facebook. Wij horen het zelfs op de radio.Werd ze gepest? Wanneer is het pesten? Waarom laten wij grote mensen dat pesten toe? Jaren geleden werd tegenover ’s Lands grootste kruidenier een groot leeg staand pand verbouwd tot een hip makelaars kantoor. Het is er een drukte van belang. Leveranciers van bouwmaterialen rijden af en aan. Je moet flink manoeuvreren om veilig te kunnen parkeren. Bij de ingang van de winkel zit op zijn vaste stekkie een jonge jongen te spelen op zijn accordeon. De littekens in zijn gezicht laten zien dat hij al een hard leven achter de rug heeft. Voor zich op de grond staat het bakje met geld wat hij hier mee ophaalt. Terwijl ik mijn boodschappen aan het doen ben zie ik de bouwvakkers in en uit lopen bij AH voor een gratis kopje koffie. Met veel bravoure komt er een oudere bouwvakker aanlopen met in zijn kielzog 2 jonge jongens die het vak vast bij hem aan het leren zijn. Ze hebben een hoop kabaal en gelach om zich heen en geven de indruk dat ze lol hebben in het leven. Ze tappen een bakkie koffie en nemen het mee naar hun werkplek. Ondertussen ben ik bij de kassa aangekomen en ben druk mijn boodschappen aan het inladen.Tegelijk met de 3 mannen loop ik de winkel uit wanneer de oudste zich omdraait en nog net een doos uit de papierbak grist. Ik moet even wachten om er met mijn kar langs te kunnen. Vlak voor mij draait hij zich nogmaals om en gooit de doos op de kop voor de jongen met accordeon en zegt: Heb je al een huis? Kijk hier heb je er één!

Hij slaat zich zelf op de benen van het lachen en de twee jonge mannen schateren het uit om de goede grap van hun collega.De verlegen jongen kruipt in zijn schulp en wacht tot ze uit het zicht zijn voordat hij de doos oppakt en weer terug brengt naar de papierbak.Ik vraag aan hem of het gaat, doen ze dit vaker? Hij zegt zachtjes dit doen ze elke dag een keer als ze koffie gaan halen. Woedend wordt ik, wat een hufters, koffie jatten bij de AH en zo’n jongen die geen vlieg kwaad doet op zo’n ongelofelijke manier de grond in trappen.Ik gooi mijn boodschappen in de auto en rij de parkeerplaats af de bouwplaats op. En zie hoe de ervaren bouwvakker met zijn twee jonge collega’s hun bakkie koffie tussen de overige bouwvakkers opdrinken en ondertussen hun smeuïge verhaal vertellen.Ik vlieg op hem af en vraag hoe oud hij is. Of hij de twee jonge mannen de kneepjes van het leven op deze manier aan het leren is. Koffie jatten bij de AH en ondertussen iemand dag in dag uit de grond in trappen, durf je wel tetter ik. Ik probeer mijn kinderen te leren wanneer je een grap uithaalt moeten er in ieder geval twee mensen om kunnen lachen. Diegene die het vertelt en diegene die het aanhoort. Doe er wat mee! Doodstil is het wanneer ik met grote passen de bouwplaats weer afloop. Met bonkend hoofd stap ik mijn auto in en rij naar huis. Pesten is van alle tijden.Laten wij volwassenen in ieder geval helpen er wat aan te doen! Later M@rina!