Vorige week dinsdag viel er een brief op de deurmat met
een waarschuwing dat mijn reisdocument haar geldigheid verliest. Ik heb het
idee dat de brief aan het zwerven is geweest. Hij is gedateerd op 22 februari maar
is gestempeld op 21 maart.
Een leuk klusje voor mijn vrije middag. Wanneer ik de
apotheek verlaat begint het net te regen. Daar gaat mijn pasfoto kapsel. Op die
suffe foto’s lijk je toch al gauw 10 jaar ouder. Ik check thuis voor de
zekerheid de openingstijden. Maandag tot en met vrijdag van 09.30 tot 13.30 uur.
Te laat. Online kan ik een afspraak maken. Donderdagmorgen 8.45 uur hebben wij
een match. Mijn vriendelijke goede morgen wordt niet opgemerkt door
de dames van de receptie. Ik loop tussen de lachende en kletsende dames door naar
de rand van de lege wachtruimte waar ik plaats neem op een bankje. Op de
achtergrond hoor ik het gekwetter en gelach van een druk kantoor maar ik zie
geen werknemers. Een medewerkster komt door de draaideur binnen. Uitbundig wordt
ze door haar collega’s begroet. De kleding van de dag wordt uitvoerig besproken.
De dames zijn blij dat de sokjes bijna uit kunnen. Het is een drama om halve
sokjes of panty sokjes in je schoenen te dragen. Keurig gekapt en gehakt loopt
ze zonder op of om te kijken langs mij heen naar haar werkplek. Mijn goede
morgen verdwijnt in het luchtledig. Een dame in broekpak met zilverkleurige
trolley is de volgende die arriveert. De dames van de receptie zitten nu op hun
troon en roepen naar haar dat het een korte trip was. De dame draait zich om.
Trip? Je trip! Oh trip! Ze snapt de grap. Ja mijn trip was kort, 4 uur
wachttijd op Schiphol, Eelde zo nog maar even proberen.8.44 uur hoor ik hakjes richting publieksbalie. Precies
8.45 verschijnt mijn afspraak nummer op het scherm. Ze kijkt de ruimte in waar
ik nog steeds in mijn eentje zit. Na mijn tweede goede morgen komt er een "Hallo" uit haar verder vriendelijke gezicht. Ik kom voor een ID kaart en geef mijn paperassen.
Ik vertel haar van de datum op de brief. Terwijl ze haar schouders ophaalt noemt ze het bedrag; €50,40. Wanneer ik het geld wil geven hoor ik haar zeggen; Leg maar neer, over een week ligt
het klaar. Fijn, hoe gaat het dan, moet ik een afspraak maken. Dat ligt eraan.
Waar ligt dat aan. Of je het voor half tien wilt ophalen. Wat zijn de tijden
dan. Dat staat onder aan je stencil. Kan ik beter online een afspraak maken. Het
is elke dag anders zie stencil. Langzaam verdwijnt het geluid van de hakjes. De
dames van de receptie zijn druk in gesprek wanneer ik de wachtruimte verlaat. Ineens
weet ik het. Het profiel van de nieuwe burgemeester, hij moet in ieder geval de
woordjes; Goede morgen, tot ziens, dank u wel en kan ik u helpen kennen. Dan kan
hij dat doorgeven aan zijn medewerkers.
Best vernieuwend voor ons stadje.
Tot Later M@rina!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten