Is het zijn eerste wedstrijd?

Wanneer ik mijn Facebook opstart zie ik talloze gezellige foto’s voorbij komen van het schoolvoetbal. Tussen de leuke berichtjes door lees ik een bericht over een te fanatieke scheldende hulpmoeder die in het heetst van de strijd een tik uit deelt.

Meedoen en het naar je zin hebben is volgens ons het belangrijkst. Daar denkt niet iedereen zo over.

Oudste ging jaren elke week naar judo les bij Meester Jos. Een zaal vol kleine stuiterballetjes in witte pakjes met een witte band die onder en over elkaar heen rolden. De regels en de techniek werden met strakke hand bij gebracht door de 2 leermeesters. Na verloop van tijd vond meester Jos dat het tijd werd voor een leuk beginners wedstrijdje. 

08-02-2003 examen voor de gele slip

In alle vroegte reis ik op zaterdagmorgen met oudste naar Beilen. Geen idee wat mij te wachten staat. Het krioelt er van de witte pakjes met allerlei kleuren bandjes en slipjes. Bij binnenkomst zie ik een enorme zaal vol met matten met daarachter de jury aan een tafel. Anton Geesink achtige figuren lopen gewichtig heen en weer.

Oudste moet zich eerst melden; 11 jaar? vraagt de potige dame achter de tafel, je bent wel erg groot voor je leeftijd zegt ze bedenkelijk. Kleed je maar om en kom dan maar terug voor de weging. Vrolijk komt hij in zijn judo pak op sokken aan gehuppeld. Op de weegschaal gaat de wijzer 1 streepje te ver. Jij bent te zwaar voor de judoka’s tot 12 jaar zegt de strenge dame. Je wordt ingedeeld bij 12 jaar en ouder. Mijn hart slaat over, Mevr dit is zijn eerste wedstrijd, hij is misschien wel wat groot voor zijn leeftijd maar niet opgewassen tegen ervaren judoka’s van 12 jaar en ouder. Plassen, ga minstens een liter plassen, dat kan je redden fluister ik. Het helpt, ze zwicht, hij blijft ingedeeld onder de 12 jaar.

Wij gaan op zoek naar de mat waar hij straks zijn ding moet doen. Beetje onwennig ploft hij neer naast zijn concullega’s. Ik zoek een plekje in het publiek. De tribune is gevuld met vaders en moeders die sport ervaringen uitwisselen en luidruchtig aanmoedigen.

Gele band en oranje slip!

Mijn oren flapperen van de pittige aanwijzingen. Net wanneer ik iets wil zeggen schreeuwt de potige moeder met kort pittig kapsel naast mij; allemaal koppen dicht mijn zoon is aan de beurt en ik ben op van de zenuwen. Stil blijf ik wachten totdat oudste op de mat verschijnt. Hij geeft netjes een hand en doet de rituelen die hij moet doen. De pittige moeder naast mij ziet dat hij zijn sokken nog aan heeft. Er wordt om mij heen gevloekt en getierd wie dat jong is wat zijn sokken nog aan heeft. Wil hij soms gediskwalificeerd worden. Ik krijg het Spaans benauwd,  hoe moet ik hem waarschuwen. Gelukkig, de jury merkt het op, de sokken gaan uit en hij krijgt een herkansing. Is die soms van jou sist mijn buurvrouw. Is het zijn eerste wedstrijd? ...…..

Waarschijnlijk ook de laatste…….. 

Tot later M@rina!