Zo langzamerhand wordt ons huis
weer een beetje ons huis. Ik blijf maar druk met het bouwstof het huis uit te jagen. Gewapend met
stofzuiger en emmers sop heb ik al heel wat kasten gehad. Wanneer ik aankom bij
de kleren kast van jongste tref ik een kleren bende aan. Alles gaat eruit en tijdens het opvouwen zie ik de jaren voorbij komen.
Het
nepleren jasje met chino broek en shirt met echte strik waren haar laatst uitgekozen
verjaardag kleren. Nadat de lagere school werd verlaten en er wekelijks kleedgeld
werd overgemaakt verdween langzaam de traditie van verjaardag kleren uitzoeken. De oudejaarsavond van de jarige in spé was soms een
pittige avond voor de perfectionist des huizes. Uren zat ik te knippen en te
plakken om de traktatie te kunnen verstoppen in fleurig karton. De pinguïns met
het doosje smarties zorgde voor tranen wanneer mede peuters alleen oog hebben
voor het lekkers. Het huis spik en span, verse bloemen op de vaas en een
kindertaart die te maken had met het cadeau. Al die plakhandjes, achteraf bedenk je dat “the day after” een poetsbeurt slimmer zou zijn geweest. Wanneer de
bijna jarige in bed lag begon ik aan de verjaardagstaart, soms tot in de late
uurtjes.
Het kwam nog al eens voor dat ik rond middernacht nog stond te dweilen
en vermoeid de slingers en ballonnen de kamer ingooide waar manlief niets
vermoedend geduldig zat te wachten. Een kasteeltaart met 4 torens gemaakt van
ijshoorntjes en stijf geslagen eiwit kwam op “de dag zelf” gebombardeerd uit de
kelder. Het vocht had de 4 torens doen knakken.Verjaardag kleren kopen viel niet altijd mee. Of de favoriete
winkel was gesloten of de jarige in spé had zijn hoofd er niet naar staan. Na het ontbijt op bed, “een plakje cake met slagroom en een
brandend kaarsje”, begint de feestelijke dag met cadeautjes. De nieuwe kleren
mogen aan en de traktaties gaan mee op de fiets. Uit school heeft de postbode voor
kaartjes op de deurmat gezorgd en de kamer stroomt langzaam vol.
Gisteren werd jongste 19 jaar. Het is rond middernacht
wanneer ik op de grond zit met een zak cijfers en letters. Ik wil een
leuke slinger maken en haar middels deze slinger feliciteren. Een heel gepruts,
mijn ruimtelijk inzicht is niet sterk. Ik ben er klaar mee. Ik leg ze in een
rondje en maak een foto, morgen zie ik wel verder. Rond de klok van één pak ik de trein. Bij de piano op
centraal wacht ik op haar. Al luisterend naar liedjes van John Lennon hoor ik ineens
achter mij Happy Birthday to me. Daar staat ze mijn 19 jarige samen met huisgenoot. We pakken de bus richting het AMFI huis. De postbode
heeft Amsterdam ook gevonden en de opgestuurde slinger van vorig jaar hangt in
de keuken. Samen eten we een heerlijk taartje met een gezellig kaarsje. Niks
geen verjaardagsstress, huis spik en span, themataarten of verjaardag kleren.
Op naar een liefdevol nieuw jaar vol gezelligheid,
gezondheid en verrassingen.
Wat de toekomst brengen moge…..
Tot Later M@rina!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten