vrijdag 25 maart 2016

Wat de toekomst brengen moge...............

Zo langzamerhand wordt ons huis weer een beetje ons huis. Ik blijf maar druk met het bouwstof het huis uit te jagen. Gewapend met stofzuiger en emmers sop heb ik al heel wat kasten gehad. Wanneer ik aankom bij de kleren kast van jongste tref ik een kleren bende aan. Alles gaat eruit en tijdens het opvouwen zie ik de jaren voorbij komen.
Het nepleren jasje met chino broek en shirt met echte strik waren haar laatst uitgekozen verjaardag kleren. Nadat de lagere school werd verlaten en er wekelijks kleedgeld werd overgemaakt verdween langzaam de traditie van verjaardag kleren uitzoeken. De oudejaarsavond van de jarige in spé was soms een pittige avond voor de perfectionist des huizes. Uren zat ik te knippen en te plakken om de traktatie te kunnen verstoppen in fleurig karton. De pinguïns met het doosje smarties zorgde voor tranen wanneer mede peuters alleen oog hebben voor het lekkers. Het huis spik en span, verse bloemen op de vaas en een kindertaart die te maken had met het cadeau. Al die plakhandjes, achteraf bedenk je dat “the day after” een poetsbeurt slimmer zou zijn geweest. Wanneer de bijna jarige in bed lag begon ik aan de verjaardagstaart, soms tot in de late uurtjes.
Het kwam nog al eens voor dat ik rond middernacht nog stond te dweilen en vermoeid de slingers en ballonnen de kamer ingooide waar manlief niets vermoedend geduldig zat te wachten. Een kasteeltaart met 4 torens gemaakt van ijshoorntjes en stijf geslagen eiwit kwam op “de dag zelf” gebombardeerd uit de kelder. Het vocht had de 4 torens doen knakken.Verjaardag kleren kopen viel niet altijd mee. Of de favoriete winkel was gesloten of de jarige in spé had zijn hoofd er niet naar staan. Na het ontbijt op bed, “een plakje cake met slagroom en een brandend kaarsje”, begint de feestelijke dag met cadeautjes. De nieuwe kleren mogen aan en de traktaties gaan mee op de fiets. Uit school heeft de postbode voor kaartjes op de deurmat gezorgd en de kamer stroomt langzaam vol.

Gisteren werd jongste 19 jaar. Het is rond middernacht wanneer ik op de grond zit met een zak cijfers en letters. Ik wil een leuke slinger maken en haar middels deze slinger feliciteren. Een heel gepruts, mijn ruimtelijk inzicht is niet sterk. Ik ben er klaar mee. Ik leg ze in een rondje en maak een foto, morgen zie ik wel verder. Rond de klok van één pak ik de trein. Bij de piano op centraal wacht ik op haar. Al luisterend naar liedjes van John Lennon hoor ik ineens achter mij Happy Birthday to me. Daar staat ze mijn 19 jarige samen met huisgenoot. We pakken de bus richting het AMFI huis. De postbode heeft Amsterdam ook gevonden en de opgestuurde slinger van vorig jaar hangt in de keuken. Samen eten we een heerlijk taartje met een gezellig kaarsje. Niks geen verjaardagsstress, huis spik en span, themataarten of verjaardag kleren.
Op naar een liefdevol nieuw jaar vol gezelligheid, gezondheid en verrassingen.
Wat de toekomst brengen moge…..
Tot Later M@rina!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten