Ik ben benieuwd naar zijn koffiebonen........

Geen idee wat ik mij er bij voor moest stellen. De berg van kruisen of Kruisberg een (inter) nationaal bedevaartsoord zo’n 12 km ten noorden van de stad Siauliai in Litouwen.

Wij rijden door het glooiende landschap. Onderweg breekt de zon langzaam door. Wanneer wij de autoweg verlaten komen wij op een smal landweggetje. Uit het niets doemt de enorme berg met kruisen voor ons op. De wandeling naar de Kruisberg start met het kopen van een kruis bij één van de verkoop stalletjes op de parkeerplaats. Dagelijks worden er kruizen bij gezet ter herinnering aan blijdschap, verdriet, geboorte etc.

Langzaam lopen wij richting de Kruisberg met ons kruisje. Een sirene stilte de brandende zon en de vele kruisen in talloze maten en vormen geven een unheimische gevoel waardoor de emoties jongste de baas worden. Ze vind het maar niks en voelt zich ineens erg verdrietig en ongemakkelijk. Stil kijken wij om ons heen en lezen de berichtjes en namen op de kruisen. Op het bovenste puntje plaatsen wij ons kruis met ieder zijn eigen gedachten. Wanneer wij terug wandelen verdwijnt het zonnetje en verliest de magische Kruisberg zijn schitteringen. Met het zicht op de donkere natte sombere berg zitten wij hoog en droog in de camper aan de koffie wanneer er een eenzame jongen met zijn racefiets aan de hand langs loopt. Hij draait zich om en komt naar ons toe. Of wij een fietspomp voor hem hebben. Zijn band is gerepareerd maar moet nog opgepompt worden. Het pompje wat wij hebben past niet op het ventiel. Hij wandelt verder op zoek naar hulp. Als ik even later naar buiten ga zie ik hem nog steeds lopen.

Ons kleine kruisje staat rechtsonder

Ik vraag of alles ok is. No, not ok, ik ben hier in the middle of nowhere, niemand heeft een pomp, mijn Iphone is leeg, ik ben mijn groep kwijt en heb al 20 km gelopen. Koud, nat en klappertandend doet hij zijn verhaal. Ik vertel hem dat ik een Duitse camper heb gezien  met een fiets achter op, ze hebben vast een pompje.

Liepen wij ’s middags heel stil in het zonnetje tussen de kruisen, nu ren ik met een klappertandende jonge Duitser in de stromende regen tussen alle kruisen door op zoek naar het echtpaar. Wij zijn elkaar kwijt wanneer ik het echtpaar heb gevonden. Ze beloven om naar onze camper te komen.

Bij de ingang tref ik hem opnieuw. Ik neem hem mee om zijn Iphone op te laden en weer warm te worden. Ondertussen maak ik een kopje Senseo voor hem. Op zijn Iphone ziet hij dat zijn vrienden hem al meerdere malen hebben gebeld. Het pompje past maar de band was niet goed geplakt. De jongens kunnen er over een klein uur zijn. Hij werkt voor een koffie company en zijn vrienden zijn onderweg in zijn koffie Company auto. Hij wil ons graag als dank koffiebonen toe sturen.

Wij zwaaien de jongens uit en vervolgen ieder onze reis.

Ik ben benieuwd naar zijn koffiebonen, ik wacht geduldig, wie weet………

Tot later M@rina!

Nog leuker ............... tot Facebooks minuutvanmarina

Voor de liefhebber Geschiedenis Kruisberg