Dat was vast de leukste foto............

Regen, regen en nog eens regen, een dik pak sneeuw afgelopen week zou leuker zijn geweest. Dan konden de kinderen lekker naar buiten banjeren in de sneeuw  en sneeuwpoppen maken.

De regen is in Huize Marina geen probleem, gewoon lekker lang in bed blijven liggen, film marathon houden en bakken mais tot popcorn poffen. Ik kan me zo voorstellen wanneer je een kamer vol kleine drukte makertjes hebt dat je de regen gauw zat bent. 

Heb je wel eens mee gefietst?

Die tijden hebben wij hier ook gehad. Ik denk dat oudste een jaar of 14 was toen hij het plan had om samen met klasgenoot de fietsers tijdens de Drentse Fiets4Daagse op de gevoelige plaat vast te leggen.  De beste dag en de beste plaats zou woensdag op de T splitsing in De Wijk zijn. Dan kwamen zowel de 40 km en de 60 km fietsers langs de route. Van zijn eigen zakgeld had hij een half jaar eerder een fotoprintertje gekocht, bij manlief wordt gezeurd om een camera. Bij de Dixons wordt flink in geslagen zodat ze niet zonder foto papier komen te zitten. Wanneer de foto afgedrukt wordt komt er automatische onder de foto te staan Drentse Rijwiel4Daagse 2009. Voor dag en dauw rijd ik met oudste naar klasgenoot. Tuintafeltje, stoeltjes, lunchpakket, drinken en voor de zekerheid een grote paraplu wordt naar de kruising gesleept. Het foto printertje wordt geïnstalleerd en de haspel wordt uitgerold. Bij een buurtbewoner mag de stekker in het stopcontact.

Op een groot bord komt te staan;
Stop! Op de foto voor 1 euro ter herinnering aan de Drentse Fiets4Daagse.

De lucht ziet er dreigend uit, we maken ons niet druk,  het zal wel overwaaien.

De camera gaat om de nek en de taken worden verdeeld. Een beetje half op de weg en half in de berm worden de mensen gelokt met het grote bord. De één maakt de foto en in de tijd dat de ander de foto afdrukt wordt het geld geïncasseerd. Beide moeders gaan gauw naar het werk. Het zal wel loslopen. Door de drukte denk ik  niet meer aan de fiets4daagse en de jongens. Totdat er steeds meer verregende cliënten met druppende paraplu’s binnen komen. Misschien in de pauze toch maar even gaan kijken hoe ze het vergaat. Het duurt niet lang of de hemel barst open.  Oudste belt naar de apotheek of ik ze kan komen redden, we houden de spullen niet lang meer droog. Zo snel ik kan rijd ik naar ze toe, daar zitten ze stijf tegen elkaar met hun lijfjes gebogen over de kostbare spullen onder de grote paraplu. We laden alles gauw in. Met de geldkist onder de arm en de camera om de nek rennen ze door de donder en de bliksem naar klasgenoot zijn huis om het geld te gaan tellen.

Jammer dat we geen foto hebben van de twee jochies die er alles aan deden om de grijze golf van de fiets af te krijgen voor een fotootje van een euro. Dat was vast de leukste foto!

Later M@rina!