Blijvertje of Weggooiertje?

Mijn aller eerste kookboek was Stap voor Stap. Een kookboek zonder poespas onder ander in staat hoe je een aardappel moet schillen en koken in een bodempje water met een beetje zout. Zo door de jaren heen had ik al heel wat kookboeken en leuke recepten bij elkaar vergaard. Helaas kwam aan deze verzameling in oktober 1998 plotseling een eind. Wij zijn ons huis druk aan het verbouwen en bivakkeren tijdelijk 6 km verderop. Alle kookboeken heb ik veilig in een doos opgeborgen in de kelder.

’s Avonds laat krijg ik een telefoontje dat de NOS in onze straat een overstroming staat te filmen. Wanneer ik rond middernacht onze straat binnen wil rijden ben ik al te laat. Het water is in no time gestegen en de kookboeken drijven me tegemoet. Vette pech niets is zo vies als grondwater.

Zelfs de Koningin komt kijken

Wanneer de kookboeken zijn opgedroogd stinken ze zo verschrikkelijk dat ik alles in de container gooi. Zo ook mijn allereerste kookboek Stap voor Stap. 12 jaar later is mijn kastje weer goed gevuld en hebben wij weer heel wat uitprobeer recepten verzameld. Ondertussen is het traditie geworden om aan tafel na het eten van een nieuw "uit probeer recept" lekker hard te tetteren; Blijvertje of Weggooiertje. Op vrijdag maak ik meestal een pan heerlijke maaltijdsoep. De Italiaanse pastasoep en de Bruine bonensoep met shoarmavlees zijn favoriet. Verandering van spijs doet eten dus afgelopen vrijdag leek mij Thaise kippen-groentesoep met noedels een welkome afwisseling. Als echte apothekersassistente weeg ik alles tot op de gram nauwkeurig af maar dit keer ging er toch duidelijk iets mis. Begrijpend lezen is ook een vak. 150 g roerbakmie stond op het lijstje. De verhoudingen op het recept kaartje leken me logische maar  toch is er iets niet in de haak.

Leuke verzameling, toch...

Op de foto zie ik een luchtig soepje staan maar dat is die van ons duidelijk niet. Eigenlijk zie ik één enorme kluwen mie met her en der wat groente en een stukje kip. Zou ik nu een lees fout hebben gemaakt of heeft 's Lands grootste kruidenier een tikfoutje gemaakt. Samen met oudste eet ik een kom met stevige “soep”. Wanneer manlief thuiskomt vertel ik niet dat het een soep moet voorstellen zet het voor als een mie gerecht. Wat is het eigenlijk vraagt hij al etend. Ik kan het niet echt thuis brengen. Ik weet niet of ik het nou lekker vind of niet. Oudste hoeft geen tweede kom. Het stokbroodje erbij vind hij heerlijk. Ik kan nou ook niet echt zeggen dat het mijn ding is. Jongste heeft haast en heeft genoeg aan een broodje. Ik zet het in de koelkast voor de zaterdag, wie weet. Wanneer ik het zaterdagmorgen uit de koelkast haal is het 1 bonk kleffe mie. Het ziet er niet aantrekkelijk uit. Niet meer over nadenken ik stuiter het in de container. Dit is duidelijk een weggooiertje.
Later M@rina!