Voor 130 euro oorbellen.....

Het is maandag poets dag. Gewapend met stofzuiger, emmertje sop en poetslap ga ik flink aan de slag. Rond 8 uur is het huis voor mij alleen en hoef ik met niks en niemand meer rekening te houden. Gezellig een muziekje aan en poetsen maar. Het is nog geen 9 uur wanneer de telefoon gaat. Dat is bijzonder zo’n vroeg telefoontje op de maandagmorgen. Of er is wat aan de hand of iemand moet wat van mij. Wanneer ik de telefoon opneem vraagt een lachende stem: Heb jij mijn rijbewijs? Het is manlief, waarom vraagt hij dit hij aan mij. Zijn rijbewijs heeft hij toch altijd bij zich. Wat is hier aan de hand?  Waarom vraag jij zo lachend naar je rijbewijs. Ik hoor nog net “geintje” en de verbinding is verbroken. Ik heb een donkerbruin vermoeden dat hij behoorlijk hard heeft gereden.

Nou weet manlief wanneer hij te hard rijdt en van de weg wordt gehaald dat lekker zelf mag uitzoeken. Hij denkt toch niet dat ik iemand ga vragen om mij ergens langs de A28 af te zetten om hem terug te rijden naar huis. Wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten. De telefoon gaat opnieuw. Voordat hij nog maar iets zegt tetter ik wat bedoel jij met je rijbewijs. Die heb je toch bij je. Joh dat was een geintje. Ik ben van de weg gehaald verteld hij lachend. Geïrriteerd vraag ik voor te hard rijden zeker en wat nu…. Nee niet voor te hard rijden. Had wel gekund trouwens maar de mannen hadden vandaag de opdracht gekregen om nummer 5 uit de Top 10 ergernissen uit het verkeer aan te pakken. Wat is nummer 5? Dat is te lang links rijden. Ik heb dus geluk want ik reed ook te hard. Daar kreeg ik een waarschuwing voor. Een boete voor links rijden is 130 euro en voor te hard rijden is een stukkie hoger. Ik heb geluk. Hoezo geluk het is nog steeds een boete van 130 euro + 7 euro administratiekosten die gewoon betaald moeten worden. Zonde geld. Hij lacht alsof het zijn Lucky Day is. Daar denk ik toch echt anders over en stuiter de hoorn erop. Ik krijg een Déjà Vu. Jaren geleden viel er een envelop van Centraal Justitieel Incassobureau op de deurmat met een boete van 250 gulden voor te hard rijden.

Woedend belde ik naar zijn kantoor waar ik de secretaresse aan de telefoon krijg. Of ze misschien wat door kon geven aan manlief. Geef maar door dat ik naar de stad ben om voor 250 gulden oorbellen te kopen. Dan weet hij wel hoe laat het is.
Hevig mopperend poets ik verder ondertussen bedenkend wat je allemaal met 130 euro kan doen. Ik zal maar niet sms’en dat ik de stad in ben om voor 130 euro oorbellen te kopen.

Tenslotte neem ik zelf af en toe een muurtje mee. Later M@rina!