Laadpunt, even een TESLA gevoel (-;

Begin maar met de toonladder in Es zegt muziek juf. Hoe ging het ook al weer. Was het nu 1, 2 of 3 mollen. Ik ben de kluts kwijt. Juist nu ik zo trots ben dat ik de theorie van diploma A heb gehaald. Overigens ging het examen niet zonder slag of stoot.

Zaterdagmorgen vroeg rij ik langs collega muzikant om samen naar het muziekcentrum in Dieverbrug te rijden. Mijn stiefvader is één van de examinators, dus ik moet extra goed mijn best doen. Wanneer collega muzikant is ingestapt en ik de rit wil vervolgen beginnen er op mijn dashboard lampjes te branden. Ik zeg nog maar niets, dat geeft alleen maar stress. Er verschijnt tekst; contoleer u laadspanning. Geen idee. Ik krijg het een beetje benauwd maar rij stug door. Het is nog minstens 15 km. We kletsen over koetjes en kalfjes. Ondertussen verschijnt er een volgend lampje. Ik krijg visioenen van niet op tijd komen. Voorzichtig vertel ik van de meldingen. Collega muzikant pakt haar mobiel. Niet je moeder appen, zeg ik meteen, dan krijgt die het ook Spaans benauwd. Nee hoor, ik google, ik denk dat het de dynamo is, dan laad hij niet meer op. Dat klinkt eng. We moeten nog 4 km, 2 km, als hij nu stopt bel ik bij een huis aan en vraag met mijn liefste lach of ze ons willen brengen. Nog 1 km, lopend zouden we het redden. Nog 500 meter…..gelukkig wij zijn er, ik rij de parkeerplaats op en de auto stopt er mee.

Oplaadpunt, even een TESLA gevoel.......

Ik bel manlief met de trieste mededeling. Vast de dynamo, ga je examen nou maar maken, komt straks wel. Na ruim een uur verlaat ik opgelucht de examen ruimte. Eerst koffie en dan op zoek naar hulptroepen. Mijn garage geeft een service nummer door. Daar vraagt een aller vriendelijkste dame mij het hemd van het a-technische lijf en beloofd dat de ANWB er binnen een uur is. Ik ga kijken bij de rest van de kandidaten en hoor dat mijn toets al is na gekeken. Snel even in kijken, met 1 oog zie ik de ANWB de straat al in rijden. Dat is snel, top.

Zo, dus je bent door gereden zegt ANWB meneer. Eh ja ik had examen en niet onbelangrijk ik ben geslaagd. Mijn weekend kan niet meer stuk. Lachend kijkt hij onder de motor kap, tis de dynamo, eerst maar eens aan de stroom. Een grote accu wordt naast mijn stoel geplaatst. Met de ANWB in mijn kielzog vertrek ik richting Meppel. Hoe ga je nu naar huis. Och zover is het niet; lopend, fiets van de garage of manlief bellen. Stap maar in, tis niet druk. Super bedankt ANWB meneer, als het toch niet druk is, nog een boek mee uit MiniBIEBbers? Hij houd niet van lezen. 

En zegt manlief als ik de keuken binnen stap.
Tis de dynamo, hij staat bij de garage!

Je examen?
Dik geslaagd, auto kapot of niet mijn weekend kan niet meer stuk. 

Tot Later M@rina!

Leuk als je minuut van marina volgt!

Ik mag dat toch zeker zelf weten........

We zijn voor een gezellig weekendje naar Callantsoog verkast. Samen met vriendin doe ik in het dorp de boodschappen voor het avondeten. We gaan voor een hamburger, aardappeltjes, komkommersalade en een bloemkool. Ik lees “land van herkomst Holland”, is dat even fijn, kunnen wij vanavond de smaaktest doen zeg ik tegen vriendin.

De ochtend van vertrek ren ik de AH binnen voor een paar boodschappen. Terwijl ik haastig een zakje met sperziebonen vul vraagt een oudere dame steunend op haar rollator aan mij wat er op het bordje bij de bloemkool staat. Bloemkool, bonus aanbieding lees ik hardop voor. Dat bordje niet, snauwt ze terug, het “Land van herkomst” bordje. Nog nooit op gelet; Land van herkomst Spanje. Dat bedoel ik nou valt de dame op leeftijd tegen mij uit. Dan hoef ik hem niet. Prima, niemand zegt dat u die bloemkool moet kopen, ik ga verder met mijn boontjes. Ja hoor'es gaat ze verder met haar wijsvingertje omhoog naar mij gericht; bloemkolen uit Spanje zijn niet te eten, die hoef ik niet, en die boontjes, komen die uit Egypte, hoef ik die ook niet.

Ik wil gewoon even snel boodschappen doen en heb niet zoveel met dames op leeftijd die zeuren over een bloemkool of boontjes die niet uit Holland komen. Beetje jennend vraag ik of ze wel eens op vakantie gaat. Hoezo, wat heeft dat er mee te maken. Lijkt mij lastig de trolley is dan al bijna gevuld met bloemkool en boontjes uit Holland. Vakantie daar heb ik de leeftijd niet meer voor. Mevrouw ik zie nergens een groenteboer staan die zegt dat u een bloemkool uit Spanje moet eten, persoonlijk zie ik het als een rijkdom dat ik hier kan kiezen uit talloze groenten die er allemaal even vers en knapperig uit zien. Demonstratief gooi ik een Spaanse bloemkool in mijn kar. Bij mijn dochter in Brabant ligt wel een Hollandse bloemkool in het schap moppert ze verder, ze heeft mij een fotootje gestuurd. Misschien wil u dochter u een bloemkool sturen kets ik terug. Ik ga gauw verder om mijn lijstje af te werken. Wanneer ik terug ren voor een vergeten limoen zie ik dat ze een vakkenvuller bij de lurven heeft genomen die nu het bordje staat voor te lezen. Snel, weg wezen. Te laat, in mijn ooghoeken zie ik de rollator weer aankomen. Hoor'es roept ze, ik mag dat toch zeker zelf weten. Wat mag u zelf weten. Dat ik  geen bloemkool uit Spanje wil. Tuurlijk mag u dat zelf weten maar val mij er verder niet mee lastig.

Na een heerlijk dagje strand staan er twee pannen met bloemkool op het gas. We gaan de proef op de som nemen. In no time zijn beide pannen schoon leeg. Het is heerlijk. Of is dat het Nescafé vakantie gevoel. Ik vraag mijn tafelgenoten welke nu knapperiger of zachter van smaak was.

Dan nu de uitslag…..helaas.....ik weet niet meer in welke pan de Hollandse bloemkool zit…… zie je nou wel een bloemkool is een bloemkool…….

Later M@rina!

In ieder geval jij blij, ik blij.........

Het waren drukke dagen, weken en maanden de afgelopen tijd. We vlogen van hot naar her. Gezellige drukte, verdrietige drukte, verplichte bezigheden maar ook leuke uitstapjes. Ondertussen waren wij nog steeds bezig met het afwerken van de verbouwing. Vervelende nieuwe klussen die door klussen op ons pad kwamen. We zijn er letterlijk en figuurlijk klaar mee. Ik ben blij te kunnen vertellen, dat op de lamp na,  ook de keuken klaar is. En nog leuker, nu het behangetje aan de muur zit en de tafel en stoelen bezorgd zijn, het weer een gezellig honkje is. We eten relaxed aan tafel gezellig zittend op een pimpelpaars bankje met het rijke gevoel of ik elke dag bij de Brasserie zit.

Na 15 maanden struikelen over sausemmers, plamuurmessen, kwasten en talloos ander gereedschap is het tijd voor opruimen en weg doen.

Mijn weekje vrij heb ik goed besteed aan het sorteren, opruimen en weggooien van hard geworden kwasten, verf blikken die bijna leeg zijn, jampotjes wit uitgeslagen van de terpentine, verpakkingsmateriaal en de restjes behang die nooit meer gebruikt gaan worden. Nu ik toch bezig ben haal ik de stelling vakje voor vakje leeg en breng de schroevendraaiers weer bij de schroevendraaiers, de autozooi bij de autozooi, vliegers bij de vliegers en de ammonia bij de ammonia. Ik zie dat we maar liefst 5 liter Ammonia hebben staan. Terwijl ik me voorgenomen heb om de eerste 5 jaar geen kwast meer aan te raken. Mismanagement.

Wie oh wie, je ziet het 1, 2 of 3 bloemen!

Om de garagevloer schoon te kunnen vegen zet ik alle fietsen buiten. Fiets van oudste valt van ellende uit elkaar. Alles wat met state tape geplakt kan worden is geplakt en dan nog fietst hij met uitstekend metaal wat alle kanten op slingert. Het antwoord op mijn Whats apje naar oudste of de fiets weg mag blijkt de raarste vraag ooit, 14 dagen geleden nog gebruikt, fietst prima. Raar hij was toen niet eens in Meppel. Mijn opoe fiets staat sinds de kinderen uit de fietsstoeltjes zijn werkeloos. Nadien heb ik me zelf op een prachtige fiets getrakteerd. Ik fiets een stukje en kom er gauw achter dat de rem het niet doet. Meteen door naar de fietsenmaker voor een opknapbeurt. Is nu geschikt bevonden voor een flinke boodschappentas of mee naar de hoofdstad. Ondertussen heb ik 3 dozen verzameld voor de rommelmarkt. Hoezo rommelmarkt, jongste is 20, de leeftijdsgrens is bij DMD 12 jaar. Marktplaats heb ik geen zin aan. Wat zal ik doen verkoophoek, weggeefhoek of de kringloop? Ik heb een beter plan. Het is bijna weekend en ik wil wel een vrolijk bont gezelschap van bloemen op de vaas. Als ik nu eens een foto collage maak met alles wat ik in de aanbieding heb tegen ruil van 1, 2 of 3 mooie bloemen. Wie weet welke verhalen of ontmoetingen de bloemen brengen. In ieder geval jij blij en ik blij! Ik hoor graag via een PB wat je wilt komen halen!!!

Later M@rina!

Hele kostbare minuutjes.......

Het is vrijdag, de wekker gaat om 7 uur. Ik ben vandaag vrij om te doen wat ik wil en ik wil heel veel. Er liggen overal stapeltjes kranten, de stofzuiger moet door het huis, het aanrecht wil ik ontdoen van overbodige potjes en niet te vergeten de stoel met kleren van werk, poets, mooi, warm en koud opruimen. Tijd voor “het minuutje” toe passen; Alles wat je tegenkomt wat binnen een minuut kan, meteen doen! Niet op de trap stapelen maar meteen doorlopen naar boven. Niet de wasmand op het overloop parkeren maar meteen de kast inruimen. Niet de stapel kranten verzamelen maar meteen doorlopen naar de kliko. In no-time heb je een keurig opgeruimd huis en ook nog tijd voor andere dingen. Ik spring mijn bed uit om naar het zwembad te snellen voor een half uur baantjes trekken. Men zegt dat je meer energie krijgt als je de dag begint met sport, dat komt goed uit, want ik wil veel energie vandaag. In het zwembad zijn heel wat zwemmers die stil staand zwemmen om de week door te spreken, het wordt 30 minuten slalom zwemmen. Ik verbrandt hierdoor vast extra calorieën wat beloond wordt met nog meer energie.

Bij thuiskomst begin ik met een lekker kopje koffie en start meteen “het minuutje”. Rond het middag uur is het huis keurig opgeruimd en heb ik nog heel wat minuutjes over om te shoppen. Eerst naar de bouwmarkt voor de blauw geglazuurde buitenpotten met Lavendel. Rond drie uur kom ik aan bij het tuincentrum voor konijnenvoer en fleurige tuinversieringen. Ik parkeer de auto en pak mijn tas waar mijn mobiel uitglijd. Mijn oog valt op het één naar het andere berichtje wat op het schermpje voorbij komt. Onze gezinsapp blijft maar blieben. Manlief apt; Bericht van jongste, ze is veilig, iets met bus en publiek in Stockholm… Wat heb ik door “mijn minuutjes” gemist. Manlief en oudste sturen het één na het andere berichtje van een bus of vrachtwagen in Stockholm. Er komt een doorstuur berichtje via manlief; Pap ik ben het ‘Lijn”, ik ben veilig, we weten alleen niet wat er aan de hand is, we zijn bang dat er een terroristische aanval is, het is behoorlijk dichtbij maar we zijn veilig. Ik zak terug in de autostoel, doe de deur weer dicht en blijf heeel veeel minuutjes stil afwachten. Mijn jongste is voor een trip van 3 dagen in Stockholm, wat is daar gebeurt.

Er volgen foto’s, filmpjes en getallen van doden en gewonden via Nu.nl. De minuutjes worden minuten en ik blijf turen op mijn schermpje in de hoop op iets van jongste.

Wil je dat ik bel, mam? Ja heel graag…..

Ik hoor geroezemoes op de achtergrond, stemmen in allerlei talen maar door alles heen hoor ik de stem van jongste. Nog nooit zo blij geweest met haar stemmetje aan de telefoon.

Hele kostbare minuutjes om nooit te vergeten.

Later M@rina!

Mag ik ff heel sjaggerijnig zijn......

Het is alweer even geleden dat in het schemerdonker een mannetje aan de deur staat met de vraag of wij ons huis willen isoleren; Met spouwmuurisolatie bespaart u niet alleen op de stookkosten, maar u zorgt ook voor extra wooncomfort en daarmee waardevermeerdering van uw woning. Een keurig mannetje, hij staat wel een beetje onhandig met beide armen achter zijn rug. Nu er steeds berichten op facebook verschijnen van vreemde snuiters die in plaats van de meterstand opnemen je hele huis leeg roven ben ik extra alert . Mijn eerste twee vragen zijn dan ook; waarom staat u met beide handen op de rug en kunt u zich legitimeren.

 Daar komt de map met info en zijn legitimatie pasje te voorschijn.
Manlief had het al eens aan gekaart, een foldertje en info lijkt me een goed idee. Meneer verteld dat we worden gebeld om een afspraak te maken voor iemand die langs komt om de mogelijkheden te bespreken. Twee week later zit er een snelle jongen aan tafel die anderhalf uur heeft ingeroosterd voor de uitleg van isoleren. Manlief is nog sneller en vind dat het best in een half uur kan. De deal wordt gesloten en 8 week later is er plaats in hun drukke schema van isoleren.

Op mijn poets maandag gaat om kwart voor 8 de deurbel. De grote wagen met toeters en bellen staat voor, het feest kan beginnen. De piep jonge man is van de gaten boren en de jonge man is van het gaten vullen. Appeltje eitje zou je denken. Met de provisorische tekening van de muurtjes wordt driftig heen en weer gelopen. De piep jonge man begint gaten te boren om de 50 vierkante cm, collega rolt de slang met vulmiddel uit om de gaten te vullen. Wanneer de eerste 7 gaten zijn geboord gaat de deurbel, beteuterd staat piep jonge man op de stoep; mag ik even boven kijken, ik ben bang dat ik er dwars door heen ben gegaan.

Hoe bedoel je? Ben bang dat het geen spouwmuur maar één steens was. Terwijl we naar boven lopen vraag ik voorzichtig of het om 1 gat gaat. Ehh nou ehh meerdere…. In het zilveren/roze barok behang prijken 6 reuze gaten en op het dekbed zie ik een hoop gruis. Hier zijn we niet blij mee. Ik weet niet wie het liefst keihard wil janken. Collega jonge man komt polshoogte nemen en spreekt de wijze woorden; dat had je ook wel bij het eerste gat kunnen voelen. Balen,  we maken foto’s en mailen het door naar het kantoor. Komt goed!

Tuurlijk komt het goed. Maar ik moet wel eerst een slaapkamer leeghalen, verwarming moet van de muur, behang afstomen, stukadoor bellen, dezelfde behang opsnorren (anders moet de hele slaapkamer opnieuw worden behangen), voorstrijken, behangen, slaapkamer weer schoonmaken, kamer weer inruimen en het net verschoonde bed opnieuw verschonen.Tuurlijk komt het goed, maar mag ik ff heel saggerijnig zijn.

Ik hou namelijk niet van klussen.

Later M@rina!

Aha u zit in het onderwijs........

In mijn mailbox verscheen een leuke aanbieding. Zo’n één van “te mooi om waar te zijn”. 3 nachten een Hotelletje voor €49,00 inclusief welkomstdrankje, uitgebreid ontbijtbuffet en een hoofdgerecht op dag van aankomst. Ik vraag manlief of hij zin in een weekendje weg heeft, ergens bij een leuk dorpje met fijne restaurantjes waar je leuk kunt wandelen. Waar en waarom vraagt manlief. Ergens in Duitsland en gewoon omdat het kan. Het bedrag is eigenlijk te mooi om waar te zijn. Zonder bluf is het leven duf zegt manlief. Zo is het maar net. Ik klik door en boek.

Het was zeker wat.....

Het is alweer twee week geleden dat wij via slingerweggetjes langs sprookjesachtige besneeuwde sparren naar het idyllische Hotelletje rijden. Het is stil in de hal, we zien een rommelige balie vol folders maar geen medewerker. Geduldig wachtend staan wij om ons heen te kijken wanneer zacht zingend een veertiger gehuld in  zwarte hoodies met een mand vol sleutels de trap op  komt lopen.

Hé staan jullie hier al lang, ik heb jullie helemaal niet gehoord, had ik dat geweten……. zeg het eens. Ik geef de uitdraai van onze reservering. Geboekt via Zoweg. €20,- reserveringskosten, wat een geld zeg, jemig. Dan stelt die €49,- pp niks voor hé.

Dat is samen met de toeristenbelasting €138,-. Je kan hier niet pinnen.

De omgeving was een plaatje

Onze portemonnees zijn nagenoeg leeg. Mag het morgen? “Het liefst nu, 300 meter verderop kun je pinnen”. We laten de boel de boel en wandelen richting pinautomaat. Met hakken is het glibberige pad niet top en de 300 meter is bijna een kilometer.

Bij terug komst vraag ik of ik het goed heb verstaan, het is toch €130? Nee €138 zegt de veertiger. Hoe kom je aan 138 vraag ik. Omdat €98 + €20 + €12 (pp 3 nachten x €2) €138 is. Ik denk dat 98 + 20 + 12 €130 is. Nee, nee, laten wij op voorhand afspreken dat u gelijk heeft maar kijk….

Ben ik nu gek. Nu ga ik niet meteen failliet, het is nog steeds spotgoedkoop, maar toch. Doorgaans kan ik wel rekenen, ik doe niet anders.
Aha u zit in het onderwijs, dan heeft u ongetwijfeld gelijk.

Welke kamer willen jullie. In het hoofdgebouw of het bijgebouw. Het bijgebouw is minder lawaaiig, is dat wat? Lijkt me goed. Het geld verdwijnt in zijn kontzak, hij pakt een paar sleutels en gaat ons voor. Kamer 121 is dat wat? Hij zwaait de deur open en weer dicht, jammer, de bedden zijn niet opgemaakt. Kamer 120 is dat wat? Prima, als er maar een schoon en opgemaakt bedje staat. Al pratend loopt hij de ruime kamer met twee keurig opgemaakte bedden in. Kijk de wc is ouderwets maar doet het goed. Achter de klapdeurtjes zit de badkamer, beetje simpel maar doet het goed. Is het wat? Eten jullie vanavond mee. Wat is het menu? Zoweg boekers krijgen spaghetti.

Vind je dat wat? Lijkt me lekker en als het niet wat is, dan zijn we Zoweg!

Later M@rina!

Mag je anders niet terug komen.......

Mag je anders niet terug komen; zegt oudste tegen mij.

Wat bedoel je?

Als je niet genoeg snoep verkoopt mag je dan niet terug komen bij de muziek? Mam, waar was jij de afgelopen week. Huh, ik snap er niks van. In Bladel mam, daar mogen 4 jongetjes niet terug komen bij de voetbalclub omdat ze niet genoeg lootjes hadden verkocht. De vereniging wil de contributie laag houden en vragen daarom van elk lid om voor minstens €25,- aan lootjes te verkopen. Deze 4 hadden dat niet gedaan en de ouders willen principieel niet bij leggen.
Eigenlijk hebben ze de contributie nu niet volledig betaald.

Mam, ik koop van jou 8 rollen Mentos voor €5,-, ik zou niet willen dat je niet terug mag komen zegt hij met een knipoog.

Afgelopen donderdag hebben de leden een formulier en een voorbeeldpakje mee gekregen om te gaan verkopen. Een welkome bijdrage voor nieuwe instrumenten, muziekstukken, kampweekend en noem maar op. Waarom gaan kinderen niet op stap voor hun vereniging waar ze voor een prikkie lid van zijn. Op facebook zie ik steeds vaker berichtjes; wie koopt er een koek van mijn zoon, wie steunt mijn dochter bij “lopen voor water”,  via de link kan je het geld storten. Heb jij het al gedaan….Nee, alleen als ze aan de deur komen met hun “waar”  steun ik hun vereniging of school. Zo kocht ik jaren achtereen geraniums van de volleybal, closetpapier van de korfbal, walnoot koek van de voetbal, oranjekoek voor het onderhoud schoolplein en leuke prentenkaarten van de school van Julia.

Ik denk terug aan de jaarlijkse “koekactie” van de muziekvereniging waar ik vroeger bij speelde. In alle vroegte verzamelden jong en oud zich op de parkeerplaats bij het boskerkje. De kofferbak van mijn moeder haar oude kadet zat propvol ontbijtkoek. 1 koek voor 2 gulden, 3 koeken voor 5 gulden. Best een moeilijke zin die ik als kind talloze keren herhaalde voordat ik aanbelde.  Koude handen, soms in de regen, soms met een zonnetje. Met de hele groep werkten wij straat voor straat af. Aan het eind was daar de grote beloning voor onze inzet.

Een hele mars, niet zo’n kinderachtig mini marsje, een overheerlijke grote mars. Het was de afsluiting van de zoals altijd geslaagde koekactie. De paar over gebleven koeken kochten de muzikanten zelf en gingen mee naar huis of zoals bij ons thuis in de diepvries. In 1 ochtend werd er flink wat geld op gehaald en tegelijkertijd een stukje saamhorigheid, bewustwording en elkaar op een andere manier ontmoeten. Niet alle kosten kunnen betaald worden van het contributiegeld en de subsidies. Bij de voetbal is dat toch niet anders…….

Samen sta je sterk, ik zou zeggen maak van een actie een feestje, in Bladel zijn alleen verliezers.

Ondertussen heb ik manlief en oudste een pakketje verkocht, nu mijn moeder maar eens lief aan kijken. Wedden dat ze meteen over de koekactie begint……….

Later M@rina!