Ik mag dat toch zeker zelf weten........

We zijn voor een gezellig weekendje naar Callantsoog verkast. Samen met vriendin doe ik in het dorp de boodschappen voor het avondeten. We gaan voor een hamburger, aardappeltjes, komkommersalade en een bloemkool. Ik lees “land van herkomst Holland”, is dat even fijn, kunnen wij vanavond de smaaktest doen zeg ik tegen vriendin.

De ochtend van vertrek ren ik de AH binnen voor een paar boodschappen. Terwijl ik haastig een zakje met sperziebonen vul vraagt een oudere dame steunend op haar rollator aan mij wat er op het bordje bij de bloemkool staat. Bloemkool, bonus aanbieding lees ik hardop voor. Dat bordje niet, snauwt ze terug, het “Land van herkomst” bordje. Nog nooit op gelet; Land van herkomst Spanje. Dat bedoel ik nou valt de dame op leeftijd tegen mij uit. Dan hoef ik hem niet. Prima, niemand zegt dat u die bloemkool moet kopen, ik ga verder met mijn boontjes. Ja hoor'es gaat ze verder met haar wijsvingertje omhoog naar mij gericht; bloemkolen uit Spanje zijn niet te eten, die hoef ik niet, en die boontjes, komen die uit Egypte, hoef ik die ook niet.

Ik wil gewoon even snel boodschappen doen en heb niet zoveel met dames op leeftijd die zeuren over een bloemkool of boontjes die niet uit Holland komen. Beetje jennend vraag ik of ze wel eens op vakantie gaat. Hoezo, wat heeft dat er mee te maken. Lijkt mij lastig de trolley is dan al bijna gevuld met bloemkool en boontjes uit Holland. Vakantie daar heb ik de leeftijd niet meer voor. Mevrouw ik zie nergens een groenteboer staan die zegt dat u een bloemkool uit Spanje moet eten, persoonlijk zie ik het als een rijkdom dat ik hier kan kiezen uit talloze groenten die er allemaal even vers en knapperig uit zien. Demonstratief gooi ik een Spaanse bloemkool in mijn kar. Bij mijn dochter in Brabant ligt wel een Hollandse bloemkool in het schap moppert ze verder, ze heeft mij een fotootje gestuurd. Misschien wil u dochter u een bloemkool sturen kets ik terug. Ik ga gauw verder om mijn lijstje af te werken. Wanneer ik terug ren voor een vergeten limoen zie ik dat ze een vakkenvuller bij de lurven heeft genomen die nu het bordje staat voor te lezen. Snel, weg wezen. Te laat, in mijn ooghoeken zie ik de rollator weer aankomen. Hoor'es roept ze, ik mag dat toch zeker zelf weten. Wat mag u zelf weten. Dat ik  geen bloemkool uit Spanje wil. Tuurlijk mag u dat zelf weten maar val mij er verder niet mee lastig.

Na een heerlijk dagje strand staan er twee pannen met bloemkool op het gas. We gaan de proef op de som nemen. In no time zijn beide pannen schoon leeg. Het is heerlijk. Of is dat het Nescafé vakantie gevoel. Ik vraag mijn tafelgenoten welke nu knapperiger of zachter van smaak was.

Dan nu de uitslag…..helaas.....ik weet niet meer in welke pan de Hollandse bloemkool zit…… zie je nou wel een bloemkool is een bloemkool…….

Later M@rina!