Mag je anders niet terug komen.......

Mag je anders niet terug komen; zegt oudste tegen mij.

Wat bedoel je?

Als je niet genoeg snoep verkoopt mag je dan niet terug komen bij de muziek? Mam, waar was jij de afgelopen week. Huh, ik snap er niks van. In Bladel mam, daar mogen 4 jongetjes niet terug komen bij de voetbalclub omdat ze niet genoeg lootjes hadden verkocht. De vereniging wil de contributie laag houden en vragen daarom van elk lid om voor minstens €25,- aan lootjes te verkopen. Deze 4 hadden dat niet gedaan en de ouders willen principieel niet bij leggen.
Eigenlijk hebben ze de contributie nu niet volledig betaald.

Mam, ik koop van jou 8 rollen Mentos voor €5,-, ik zou niet willen dat je niet terug mag komen zegt hij met een knipoog.

Afgelopen donderdag hebben de leden een formulier en een voorbeeldpakje mee gekregen om te gaan verkopen. Een welkome bijdrage voor nieuwe instrumenten, muziekstukken, kampweekend en noem maar op. Waarom gaan kinderen niet op stap voor hun vereniging waar ze voor een prikkie lid van zijn. Op facebook zie ik steeds vaker berichtjes; wie koopt er een koek van mijn zoon, wie steunt mijn dochter bij “lopen voor water”,  via de link kan je het geld storten. Heb jij het al gedaan….Nee, alleen als ze aan de deur komen met hun “waar”  steun ik hun vereniging of school. Zo kocht ik jaren achtereen geraniums van de volleybal, closetpapier van de korfbal, walnoot koek van de voetbal, oranjekoek voor het onderhoud schoolplein en leuke prentenkaarten van de school van Julia.

Ik denk terug aan de jaarlijkse “koekactie” van de muziekvereniging waar ik vroeger bij speelde. In alle vroegte verzamelden jong en oud zich op de parkeerplaats bij het boskerkje. De kofferbak van mijn moeder haar oude kadet zat propvol ontbijtkoek. 1 koek voor 2 gulden, 3 koeken voor 5 gulden. Best een moeilijke zin die ik als kind talloze keren herhaalde voordat ik aanbelde.  Koude handen, soms in de regen, soms met een zonnetje. Met de hele groep werkten wij straat voor straat af. Aan het eind was daar de grote beloning voor onze inzet.

Een hele mars, niet zo’n kinderachtig mini marsje, een overheerlijke grote mars. Het was de afsluiting van de zoals altijd geslaagde koekactie. De paar over gebleven koeken kochten de muzikanten zelf en gingen mee naar huis of zoals bij ons thuis in de diepvries. In 1 ochtend werd er flink wat geld op gehaald en tegelijkertijd een stukje saamhorigheid, bewustwording en elkaar op een andere manier ontmoeten. Niet alle kosten kunnen betaald worden van het contributiegeld en de subsidies. Bij de voetbal is dat toch niet anders…….

Samen sta je sterk, ik zou zeggen maak van een actie een feestje, in Bladel zijn alleen verliezers.

Ondertussen heb ik manlief en oudste een pakketje verkocht, nu mijn moeder maar eens lief aan kijken. Wedden dat ze meteen over de koekactie begint……….

Later M@rina!