Tijdens onze vakantie stoppen wij regelmatig bij een vervallen
huisje met rondom een verwilderde tuin. Nieuwsgierig kijken wij door de scheef hangende
luiken of we een glimp kunnen opvangen van het verhaal achter deze bouwval.
Wandelend tussen de veldbloemen, olijfbomen of verdwaalde fruitboom zien wij ons
al zitten op de veranda aan een ontbijtje genietend van de opkomende zon. Dit
is toch “De droom van ItaliĆ«” verzuchten we dan. Zullen we huis en haard
verkopen en van deze bouwval een paradijsje maken. Voordat we verder trekken maken we een foto
voor de categorie “De droom van” en dromen lekker verder.
Dat we op dit moment bivakkeren zonder badkamer, wc en keuken
is niet zo praktische maar ons huis is nog lang geen bouwval. De muren staan nog
recht over eind, we hebben warm en koud water en de verwarming doet het ook
prima. Ons bed is weliswaar verhuist naar zolder maar daar is het heerlijk
vertoeven. Stofvrij, lekker warm en vanuit het dakraam een prachtig uitzicht op
de sterrenhemel en de molen.
Manlief vertrekt gewoon elke morgen keurig in pak richting
het Westen en ik zit in een stofvrij kantoor met keukentje en badkamer een beetje
aan te rommelen.
De tegels zijn er......... |
Stop! Bouwoverleg! Wordt vervolgd….
Weet je, zegt manlief; “De droom van……” zo’n Pipi Langkous huis met scheve luiken en een verwilderde tuin, zoiets gaan wij nooit doen. Daar ben jij niet geschikt voor. Nou ja zeg, ik ben hier op zijn tijd de koffie schenkster, aannemer, assistent uitvoerder, aardig en niet aardig, pittig en helemaal niet fit en nu ben ik niet geschikt.
Nou ik zelf ook niet hoor. Wij zijn te ongedurig, te
perfectionistische en kunnen het niet loslaten.
Ik moet er niet aan denken zo’n bouwval met overal gaten,
bij elk gat moet je je weer afvragen wat te doen. Ieder zijn vak.
Nog heel even en dan is dit “De droom van……” en dromen we
weer lekker verder.
Later M@rina!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten