Afgelopen vrijdag staat oudste bij het konijnenhok wanneer hij
op de grond een wormpje ziet bewegen. Jakkes, ik heb een bloedhekel aan alles wat kruipt en worm heet. De koffie
smaakt meteen een stuk minder lekker. Ik hoop op toeval maar voor de zekerheid
ga ik gewapend met stoffer en blik het hok grondig schoonmaken. Ik kan er niet
omheen onder de schuiflade zitten wormpjes. Ik sop het hok flink uit en voorzie het van verse stro.
Om ellende te voorkomen ga ik naar de
dierenkliniek om de hoek voor het blauw/witte doosje met wormmiddel. Een beetje
onwennig sta ik aan de balie. Dit was vroeger mijn apotheekje waar ik heb gewerkt. In de wachtkamer staat een leestafel met daar omheen bezorgde
baasjes en hun dieren. Ik ben aan de beurt en voor mijn gevoel luistert
iedereen mee als ik zachtjes tegen de assistente zeg: Ons konijn heeft
wormpjes, ik wil graag een wormmiddel. Zag u wormpjes of waren het maden vraagt
de assistente. Dat weet ik niet, ik ben
niet zo van de wormpjes. Een konijn heeft bijna nooit wormen, u kunt het beste het
konijn zo snel mogelijk ophalen als u al niet te laat bent. Te laat bent?
herhaal ik zachtjes. Konijnen met wormen zijn vaak niet meer te redden. Maar daar
is toch dat wormmiddel voor. Er bestaat geen middel u kunt het beste uw konijn door de dierenarts laten bekijken. Ik
krijg een Bench en fiets zo snel mogelijk naar huis. Heel relaxed gaat Bounty mee
in Bench op de voordrager en ik sjees terug.
Niks aan de hand, kerngezond! |
Later M@rina!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten