Peentje

Rood dat is de kleur waar jongste haar haar in wil verven, haar lange donkerblonde haren wil ze rood! Afgelopen meivakantie zagen wij in Londen kapsels in alle kleuren van de regenboog en sindsdien wil jongste haar haar rood. Deze moeder doet een beetje moeilijk en ziet alleen maar leeuwen en beren op de weg. Maar ik kan het weten zeg ik tegen jongste want ook in mijn tijd experimenteren wij met ons haar en die keren dat het mis ging zijn niet op één hand te tellen. Vooral zusje onder mij was meerdere malen de klos.

In de tijd van Kajagoogoo had zusje een fris opgeknipt koppie blond haar met een grappig vlechtje. Om het bij te houden zou je zeer regelmatig naar de kapper moeten maar dat kon onze broer ook wel. Hij pakte de tondeuse om de boel vakkundig bij te werken. Zo gebeurde het dat zusje behalve een vlechtje en een paar plukjes haar boven op het hoofd met een kaal koppie rond liep. Zusje was nogmaals de klos toen coupe the soleil in de mode kwam. Met een doe het zelf pakket van de plaatselijke drogist zou grote zus (ondergetekende) dit wel even ritselen. Het pakket bestond uit een strakke badmuts met deukjes waar je met een haaknaald gaatjes in moest prikken om vervolgens een plukje haar naar buiten te halen.Voor een ervaren kapster is dat natuurlijk een fluitje van een cent maar ons zusje gilde het uit wanneer de haaknaald met flinke kracht door het plastic gedrukt werd en er een plukje haar inclusief druppel bloed naar buiten kwam. Na een half uur martelen hebben we de thuis kapper gebeld of die het karwei af wilde maken. Met een handdoek en muts over het hoofd fietsen we in het donker naar Gerrie de reddende engel. Veel hebben we er niet van geleerd want wanneer de “Anita Meijer” periode met krullen aanbreekt zijn we weer van de partij. Bij oma liggen nog permanent wikkels die vragen we te leen. We willen zeker weten of krullen ons staan dus doen we een pilot met alleen wikkels zonder vloeitjes en permanent vloeistof. Vakkundig zet grote zus (ondergetekende) talloze wikkels bij zusje in het lange haar. Na bijna een uur onder de droogkap te hebben gezeten halen wij nieuwsgierig de eerste wikkel eruit. Tenminste dat was de bedoeling. Geen vloeitje betekend dat het haar in de tandjes van de wikkel gaat zitten.Muurvast zaten de wikkels, het arme kind maar gillen en ik maar trekken aan de pluk haar en de wikkel. Er zat niets anders op om Gerrie de thuis kapper weer lief aan te kijken. Met een handdoek om het hoofd fietsten we nogmaals drie straten verderop om de wikkels er vakkundig uit te laten knippen. Ondertussen heeft halve klas van jongste een zogenaamde dip dye of knal rood haar en ziet jongste absoluut geen gevaren. Je moet soms ook een beetje durven wagen in het leven.Na een super goede voorlichting bij het kappers winkeltje gaan wij de sprong naar Red Velvet wagen.

Zo stond ik van de week bijna een uur lang strengetje voor strengetje haar van een dikke klodder haarverf te voorzien. Het is zaak om de gebruiksaanwijzing keurig op te volgen en op de minuut af de inwerktijd af te wachten.Want ook dat hebben wij zo’n 30 jaar geleden mee gemaakt. Halverwege de inwerktijd bedacht zusje zich en zijn wij als gekken gaan spoelen. Helaas het proces is dan nog niet voltooid en jongste zusje werd daardoor een half jaar Peentje in het dorp genoemd. Onder het genot van een kopje cappuccino tellen wij de minuten. Nu maar hopen dat wij straks een prachtige roodharige in huis hebben in plaats van een Peentje. Tot later M@rina