Hoelang
zou het geleden zijn.
25,
30 misschien is het wel 35 jaar geleden dat ik afwisselend lid werd van de Libelle
en Margriet vanwege de nuttige welkomst geschenken. Waaronder de staafmixer die
ondertussen al jaren het meest gebruikte apparaat in mijn keuken is. Daar kan
geen keukenmachine tegen op. Hij neemt weinig ruimte in beslag, is eenvoudig te
bedienen en kan in de vaatwasser.
De
staafmixer begon zijn carrière bij de babyhapjes. Minstens één keer per maand
ging de reuze pan op het vuur en kookte ik prakjes in verschillende smaken. De
staafmixer pureerde alles op juiste dikte.
Jaren
later was de staafmixer onmisbaar bij het maken van smoothies wanneer er te
weinig fruit door de jeugd werd gegeten.
De
laatste jaren zijn er kilo’s pompoen door de vlijmscherpe messen gepureerd tot
een heerlijke geurige soep.
Afgelopen
week logeerde nichtje hier. Ze vraagt naar healthy kookboeken. Trots trek ik mijn
kast open en toon mijn enorme boekenrij. Ze begint te bladeren en gezellig kletsend
wijst ze naar een trendy recept.
Tante
Marina, Purple Smoothiebowl, dat moet je eens maken, echt heel lekker. Ze is
alweer een paar dagen naar huis wanneer ik het recept ga proberen. Het vergt
enige voorbereiding, de bananen moeten bevroren zijn en de bietjes gekookt en
afgekoeld. Ik gooi 2 bananen in het vriesvak en doe 2 rode bietjes in de steamer.
Wanneer ik de volgende dag klaar ben voor de tweede stap bedenk ik mij dat ik
de schil er af had moeten halen. Beetje jammer dit. Er gaan opnieuw 2 bananen
in de diepvries, dit maal zonder schil. ’s Avonds wanneer de schil-loze bananen
bevroren zijn doe ik ze samen met de bevroren bosbessen en de afgepelde koude
rode biet in de mengkom en zet de staafmixer erop.
De
staafmixer wurmt zich door de zachte biet op weg naar de bevroren banaan. De
banaan die kei en keihard is vormt een behoorlijke blokkade. Ik zet mijn volle
gewicht erop en duw de knop zo ver mogelijk in. Het scherpe mes doet heel hard
zijn best om rond te draaien met de bedoeling er een smeuïge smoothie van te
maken. Ik gun de mixer geen pauze maar duw door totdat het geurtje wat ik ruik
niet het geurtje is wat ik zou willen ruiken en het geluid niet meer een gelijknamige
tevreden brom is.
Prrrgrrrrbrrrrrrpffff the game is over.
Wat
was dat roept manlief vanuit de kamer?
Dat
was mijn staafmixer met minstens 30 jaar geschiedenis in zijn motor.
En
nu, roept hij?
Ik
geef niet op en pak de keukenmachine erbij. In een nano secondo heb ik een rood-paarse
homogene massa. Ik schenk de kokosmelk erbij en meng nog even na. Zoals op het
plaatje schep ik het in een schaaltje en strooi er feestelijk granola en
geraspte kokos erover heen.
Was
dit prutje de staafmixer waard.
Mwah,
ik heb wel eens iets lekkerders gegeten………
Geen opmerkingen:
Een reactie posten