De busss is weer spik en span en staat rustig te wachten
op een volgend uitje. Het was een relaxte vakantie waarin ik een flinke stapel
boeken heb gelezen. Een van de boeken was de roman; Het marktplaats meisje. Ik
ben gek op marktplaats. Speuren naar een voorstelling voor een prikkie of
spullen waar je zelf op uitgekeken bent proberen te slijten voor een leuk
bedragje. Tijdens de verbouwing vorig jaar zette ik het blank houten dressoir
op marktplaats.
Het loopt niet storm. Ik wil er van af en bij €50,- hap
ik toe. Het kastje gaat naar een aardige dame uit Almelo. Haar vader is
toevallig de volgende dag in de buurt of hij door mag rijden om het kastje meteen
op te halen. Een beetje lastig want het is mijn werkdag, we spreken om half
twee in mijn pauze af. Moet lukken.
Ondertussen staat het kastje de bouwmannen behoorlijk in
de weg en gebruiken ze het als werkbank. Met veel plezier brengen ze het kastje
voor “Het Marktplaats meisje” zoals de mannen mij noemen naar beneden en zetten het klaar
voor de verkoop in de gang.
|
Look a like! |
Wanneer ik de volgende dag om kwart over één de straat
binnen rij, zie ik nog net hoe het dressoir een witte bus in geschoven wordt en
de deuren sluiten. Wij hadden toch om half twee afgesproken? Ik parkeer de auto
en loop naar de twee mannen toe. Ah, daar bent u zegt de oudste van de twee. Dat klopt; U bent de vader van Jenny uit
Almelo, ik had met u dochter om half twee afgesproken. Heeft iemand u binnen
gelaten? “Nee hoor, de voordeur stond open en we zagen de kast staan, inladen
maar”. U kunt toch op mij wachten, ik vind dit echt heel gek. “€25 euro hé”;
zegt meneer. Perplext pak ik het geld aan en loop naar binnen om mijn woede af
te reageren op de bouwmannen die boven het openstaande raam hangen om niets van
deze discussie te missen. Woedend begin ik mijn verhaal wanneer ik mij ineens
realiseer dat ik €50,- had afgesproken en geen €25,- Ik sprint naar mijn laptop
op zoek naar de gezellige mail wisseling
waar haar naam onder staat. Ik google en
kom bij een winkel in tweedehands gepimpte meubels met haar naam en een 06
nummer. Snel toets ik het nummer in, voordat haar vader mij voor is en haar
lachend verteld dat hij een koopje heeft gescoord. Vrijwel direct hoor ik; met
Jenny aan de andere kant. Het oneerlijkheidsgevoel zorgt ervoor dat ik gelijk
van wal steek, je vader is onder weg met het dressoir, i am not amused dat hij
zichzelf heeft binnen gelaten en nog minder blij dat hij mij overrompelde met €25
euro. Heb je pen en papier bij de hand dan geef ik je mijn bankrekening nummer
zodat je het resterende bedrag per direct kan overmaken.
“Het marktplaatsmeisje”, denk dat in mijn geval “Marktplaats
Bitch” meer op zijn plaats is. De €25,- stond wel
erg snel mijn rekening.
Later M@rina!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten