Tijd om te stoppen......

15 jaar geleden was het elke dag ’s morgens voor school en tussen de middag een Pokémon strijd. Ik vond het een vreselijke animatiefilm. En wilde niet elke keer die discussie. Het was bij ons geen Pokémon op het beeldscherm. Dat gekrijs, die flitsende beelden en de felle kleuren bracht mij veel te veel onrust in huis. Een hieperdepiep gedoe.

Doe mij maar Tik Tak, Pieter Post, Wicky de Viking en natuurlijk Pipi Langkous.

Maar nu anno 2016,  Pokémon is opnieuw HOT. Ik begrijp dat ze overal zitten, in mijn achtertuin, op de molen, aan de overkant in het plantsoen, alleen ik zie ze niet en ik hoor ze niet. Zelfs het 20.00 uur journaal gaat over Pokémon. Oudste download de app. Onder het eten hoor ik hem zeggen; woww er zit een Weedle in de buurt. Mijn nieuwsgierigheid wint. Na het eten vraag ik oudste een rondleiding door de virtuele wereld van Pokémon. Hij WhatsAppt naar zijn studie genoten en verteld van zijn trauma. Ik mocht echt waar nooit naar Pokémon kijken en nu wil mijn moeder met mij door de stad wandelen op zoek naar Pokémon.

Kleed je onherkenbaar en claim een psychologische schadevergoeding is het advies van de jongens.

Hij gaat mee, samen lopen wij met onze iPhone in de handen een route. Onderweg krijgen wij aanwijzingen van bosjes en gebouwen waar ze kunnen zitten.

Schuinoverbuurvrouw fietst ons voorbij op weg naar de kapper. Gezellig zijn jullie roept ze naar ons. Versta ik dat nu goed. Gezellig zegt ze nog een keer dat jullie naar elkaar WhatsAppen tijdens het wandelen. Dat doen we niet roep ik terug. Zeker Pokémon, jij bent toch niet zo gek omdat te gaan doen. Nee, nou ja eigenlijk wel.

We scoren een Pokémon om de hoek bij het Staphorster vrouwtje, er lopen net twee meiden giechelend weg. Een Fries echtpaar komt aan gefietst en vraagt of we van Pokémon zijn. Zij komen voor het Staphorster vrouwtje. Wij wandelen verder langs molen de Weert waar ergens een Pokémon in de bosjes moet zitten. Op ons schermpje zien we dat we bij Ogterop flink kunnen cashen. Aangezien er een schip met zure appels onderweg is wil oudste eigenlijk wel terug naar huis. Zijn scherm laat net 3 mega schilderijen zien. Of ik die wel eens heb gezien?  Hoe goed ken je je stad, nu willen wij het weten ook. Bij wokplaza is het een drukte van belang, ahhh er zit een pokémonnetje bij de leeuw. Wij vangen hem, het gaat goed met ons.

Het begint te druppen, we moeten flink doorlopen om droog thuis te komen. We zien dat tijdens onze wandeling iemand een dingetje van de molen heeft gemaakt. Daar komen allerlei dieren op af zodat we opnieuw kunnen cashen, zullen wij…..

Oudste vindt het wel genoeg zo. Tijdens onze leuke stadswandeling van bijna 4 km hebben wij toch maar even 25 Pokémons gevangen.

Tijd om te stoppen met het schreeuwerige poppetje voordat ik verslaafd ben.

Tot later M@rina!

Tot minuutvanmarina!