Met zijn tweetjes gaan wij een week op stap. Het is volstrekt normaal dat ons kroost op deze leeftijd niet
meer met ons mee gaat, maar toch, het voelt een beetje kaal. Vriendin vraagt of ik
alles al gepakt heb wanneer ik relaxed naar Expeditie Robinson zit te kijken. Morgen
alleen nog de boodschappen doen en mijn tas inpakken. Tenminste ik ging ervan uit dat oudste en jongste in hun "studenten stad" blijven. Nu blijkt dat de één rijles “thuis” heeft en de ander de hulp van de
ander nodig heeft bij haar project. De ruimte, het gereedschap en het testmateriaal
wat ze nodig heeft ligt “thuis”.
Mijn "makkelijk" boodschappen doen wordt nu een beetje ingewikkelder.
Ik wil tenslotte niet dat ze een lege koelkast aan treffen.
Op het aanrecht leg
ik het recept en de ingrediënten van Paulien’s Taco pannetje klaar. De kruiden potjes
ben ik zelf nodig zodat ik de afgemeten hoeveelheid voor ze klaar zet in een bakje
bij het recept. Een weekend taartje in de koelkast en nog even de t-shirts voor oudste weg strijken.
Voordat ik de deur achter mij dicht trek schrijf ik gauw
een briefje.
Waar blijf je nou roept manlief.
Ik krabbel snel; Fijn weekend, taartje in kk, de kruiden in het bakje horen bij het recept!
Ik krabbel snel; Fijn weekend, taartje in kk, de kruiden in het bakje horen bij het recept!
Vlak voordat wij het land uitgaan appen we nog even en zetten daarna de Iphone’s uit. Het voelt raar, normaal haal ik ze vrijdag 's avonds van de trein. Ze zullen moeten lopen en komen in een leeg
huis. Zouden ze al thuis zijn, even een internetmomentje. Hoe
gaat het daar; Treinen zijn bagger, verder alles ok bericht oudste.... Einde
mededeling...... De eerste dag bekijken wij een kasteel tussen de gezinnen met
schreeuwende kinderen en mokkende pubers. Heerlijk, voor ons geen gemekker dat
ze dat laatste torentje wel prima vinden om een overdosis kasteel te voorkomen.
Wel krijg ik een berichtje met een fotootje van een komkommersalade. Leuk, ziet
er lekker uit app ik terug. Hoe gaat het verder vraag ik. Goed is het antwoord.
Is er een boek met de post gekomen? Geen idee antwoord jongste. Verder niks te
vertellen probeer ik voorzichtig. Mama we zijn druk…..Wij hebben geen vakantie! Oeps. Zoonlief doet er een schepje boven op. Wij zijn bezig, kunnen jullie nog
geen halve dag zonder ons! Wat denken ze wel niet, van mij geen vraag of
reactie meer, mijn telefoon gaat nu uit. Tuurlijk kunnen wij wel zonder hen.
Sterker nog, het is heerlijk, we kunnen doen en laten wat we willen. Wanneer
wij lekker zitten te genieten van Paulien’s Taco pannetje komt er een apje binnen.
Wat een bagger recept. Wij reageren niet.
Aan het eind van de dag krijg ik een foto van het kruiden
bakje met de tekst: Waar zijn deze kruiden voor? Voor het baggerrecept whapt manlief terug.
Aha ik snap nu waarom het niet te eten was, ik zeg niks, ik heb vakantie, best pittig dat loslaten!
Later M@rina!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten