Trappetje op, trappetje af......

Wat is er nou gezelliger om met de klas het jaar af te sluiten met een bbq. Ik stel de tuin beschikbaar en ga met oudste mee om de boodschappen te doen. Op naar de supermarkt voor bier en naar de slager voor het vlees, bij voorkeur veel en erg scherp zoiets als spareribs. Nog een paar bakken kant en klare salade en het feest kan beginnen.

Ik hou van koken en lekker eten en hou niet van kant en klare zooi. Tussen de studenten zitten vast een paar fijnproevers zodat ik mijn beste beentje voor zet met een heerlijke vruchten salade en een aardbeien trifle.

Tijdens het kokkerellen deelt oudste mee dat studie genoot zijn hond mee neemt, of dat goed is, maakt eigenlijk ook niet of je het goed vind, ik heb al gezegd dat het goed is. “Hond” vind het niet leuk om alleen thuis te zijn. Hij heeft geen idee of het om een hondje of om een hond gaat.

Rond de klok van zes druppelen de mannen binnen.

Relaxed in haar etagewoning.

Wanneer oudste naar het station rijd om een paar reizigers op te halen staat studie genoot met “Hond” voor de deur. Vriendin geeft een prachtige bos rozen voor de gastvrijheid. Ik bewonder “Hond”  van net 7 maanden, hij komt mij tot aan mijn middel. Zijn enorme staart zwaait van links naar rechts langs de muur in de gang. We willen elkaar passeren in het smalle gangetje wanneer “Hond” ineens een ruk aan de riem geeft. Hij rent de keuken door recht op het konijnenhok af. Het konijn vliegt met een gang van minstens 100 km/uur trappetje op trappetje af in zijn etage woning. Studiegenoot rent erachter aan en grijpt “Hond” bij zijn lurven.

Het konijn is niet meer te stoppen en blijft rennen trappetje op trappetje af. Wanneer de aandacht even verslapt neemt “Hond” opnieuw een sprong richting  hok, het konijn vliegt dwars door het gaas de keuken in, de kamer door met in zijn kielzog “Hond” die hem een natte lik over de rug geeft. Ze vliegen onder de tafel en de bank door de erker in. Een stuk of wat studenten komen er aan gerend om niets van het tafereel te missen. Vriendin wil het schreeuwende konijn oppakken helaas het gaat haar niet lukken. Hond wordt af gevoerd en konijn rent naar de kamer en suite. Gauw gooi ik de schuifdeuren dicht.

Buiten wordt met vereende krachten het gaas gerepareerd wanneer oudste niets vermoedend terug komt van het station. Je hebt wat gemist man zeggen de jongens,  jeetje hij ging dwars door het gaas, hij lag al bijna op de bbq. Verschrikt gaat oudste de kamer binnen waar konijn doodstil in de hoek ligt. Voorzichtig leg ik haar in een doos met stro. Langzaam komt ze bij haar positieven. Ik mag haar zowaar aaien.

Zou ze ons dankbaar zijn omdat we haar hebben gered, wie weet …...dat zou fijn zijn. 

“Hond” ondanks de ravage dan toch ook een beetje dankjewel……..

Later M@rina!