Het is best een beetje reden tot feest in Huize Marina. Bounty ons konijn is ruim 3 ½ jaar oud.Zolang heeft een konijn het nog nooit bij ons volgehouden. Bounty is het derde konijn en echt een bijzonder geval. Hij heeft heimwee als hij uit logeren gaat. Springt als een hondje op schoot, rent de trap op en krabbelt aan deuren. Hij duwt tegen je hand als hij geaaid wil worden en zit vandaag met een bos stro in zijn bekje alsof hij een bot gevonden heeft. Wij denken dat hij graag een hondje had willen zijn. Heel wat anders dan ons tweede konijn die het maar een half jaar bij ons vol hield. De lieftallige naam Floortje paste niet echt bij haar. Floortje was een Pitbull konijn. Wanneer ik haar uit de ren wil halen bijt ze mij in de vinger tot op het bot. Vanaf dat moment is onze verhouding verstoord. Met één hand moet ik haar vasthouden om met de andere hand te kunnen voeren. Tijdens een logeerpartij in de vakantie bij Oma probeert ze te ontsnappen. Ze graaft een gang onder het hek door en breekt hierbij haar nek. Op slag dood. Een triest verhaal welliswaar maar voor alle partijen beter. Ons eerste konijntje zullen wij niet gauw vergeten. Op oudste zijn 8ste verjaardag geven wij hem Snuffeltje een wit dwergkonijn met her en der een zwart vlekje. Een scheetje. Hij dartelt door de tuin en graaft mee in de zandbak. Oudste maakt een heuvel en Snuffeltje graaft hem in record tijd weer glad. Gaat het Snuffeltje niet snel genoeg dan trekt hij aan het shirt wat regelmatig door de scherpe tandjes gaatjes oplevert.
Onafscheidelijk zijn Snuffeltje en oudste. Bijna 3 jaar oud is het beestje wanneer ze zielig en stil in een hoekje zit. Een pijnlijk opgezwollen buikje en geen keuteltjes in het hok. Buikmassage, ananassap, warme kruiken niets helpt. We maken ons grote zorgen en durven zo de nacht niet in te gaan. Wij bellen naar Dr. Bart de gezelschaps-dierenarts of wij mogen komen. Met een zielig kijkend Snuffeltje, meer dood dan levend, tegen warmwaterzak aan hobbelen wij naar de praktijk. Dr Bart is erg begaan met Snuffeltje en het kleine baasje. De diagnose is SAS wat staat voor Secundair Atonie Syndroom wat betekent gasophoping. Hij stelt voor om hem zo snel mogelijk een injectie te geven. Ik houd Snuffeltje vast wanneer de lange naald in het kleine lijfje gaat. Oudste (6) en jongste (4) vinden het niet zo gezellig meer bij de dierenarts en zetten het op het brullen. Dokter Bart probeert te troosten en stelt voor om Snuffeltje een nachtje te houden in de couveuse. Hij beloofd zo vaak mogelijk te gaan kijken. Ondertussen bereidt hij mij vast voor op de zware taak die waarschijnlijk gaat komen. Met twee brullende kinderen rijd ik naar huis en bedenk mij onderweg dat aan het nachtje couveuse, de injectie en het medeleven van Dr.Bart vast een enorm prijskaartje hangt. Ik ben blij wanneer het kroost eindelijk slaapt als om half 11 de telefoon gaat. Dr. Bart die belangstellend vraagt hoe het met de kinderen gaat.
Ik vind het verdrietig om het u te moeten vertellen maar Snuffeltje is rustig in geslapen, hij heeft geen pijn gehad. Of wij hem daar willen laten of komen ophalen. Natuurlijk komen wij Snuffeltje ophalen om hem op een mooi plekje bij de appelboom in de tuin te begraven. Wanneer Snuffeltje is toegedekt met zand en er een hartje van verschillende steentjes op is gemaakt zingen wij het liedje Hoger dan de blauwe luchten en de sterretjes van goud. Zo gauw de ceremonie achter de rug is vragen ze zich af wanneer wij Snuffeltje 2 gaan kopen. Tja uit het oog uit het hart.
Later M@rina!
Het is best een beetje reden tot feest in Huize Marina. Bounty ons konijn is ruim 3 ½ jaar oud.Zolang heeft een konijn het nog nooit bij ons volgehouden. Bounty is het derde konijn en echt een bijzonder geval. Hij heeft heimwee als hij uit logeren gaat. Springt als een hondje op schoot, rent de trap op en krabbelt aan deuren. Hij duwt tegen je hand als hij geaaid wil worden en zit vandaag met een bos stro in zijn bekje alsof hij een bot gevonden heeft. Wij denken dat hij graag een hondje had willen zijn. Heel wat anders dan ons tweede konijn die het maar een half jaar bij ons vol hield. De lieftallige naam Floortje paste niet echt bij haar. Floortje was een Pitbull konijn. Wanneer ik haar uit de ren wil halen bijt ze mij in de vinger tot op het bot. Vanaf dat moment is onze verhouding verstoord. Met één hand moet ik haar vasthouden om met de andere hand te kunnen voeren. Tijdens een logeerpartij in de vakantie bij Oma probeert ze te ontsnappen. Ze graaft een gang onder het hek door en breekt hierbij haar nek. Op slag dood. Een triest verhaal welliswaar maar voor alle partijen beter. Ons eerste konijntje zullen wij niet gauw vergeten. Op oudste zijn 8ste verjaardag geven wij hem Snuffeltje een wit dwergkonijn met her en der een zwart vlekje. Een scheetje. Hij dartelt door de tuin en graaft mee in de zandbak. Oudste maakt een heuvel en Snuffeltje graaft hem in record tijd weer glad. Gaat het Snuffeltje niet snel genoeg dan trekt hij aan het shirt wat regelmatig door de scherpe tandjes gaatjes oplevert.
Onafscheidelijk zijn Snuffeltje en oudste. Bijna 3 jaar oud is het beestje wanneer ze zielig en stil in een hoekje zit. Een pijnlijk opgezwollen buikje en geen keuteltjes in het hok. Buikmassage, ananassap, warme kruiken niets helpt. We maken ons grote zorgen en durven zo de nacht niet in te gaan. Wij bellen naar Dr. Bart de gezelschaps-dierenarts of wij mogen komen. Met een zielig kijkend Snuffeltje, meer dood dan levend, tegen warmwaterzak aan hobbelen wij naar de praktijk. Dr Bart is erg begaan met Snuffeltje en het kleine baasje. De diagnose is SAS wat staat voor Secundair Atonie Syndroom wat betekent gasophoping. Hij stelt voor om hem zo snel mogelijk een injectie te geven. Ik houd Snuffeltje vast wanneer de lange naald in het kleine lijfje gaat. Oudste (6) en jongste (4) vinden het niet zo gezellig meer bij de dierenarts en zetten het op het brullen. Dokter Bart probeert te troosten en stelt voor om Snuffeltje een nachtje te houden in de couveuse. Hij beloofd zo vaak mogelijk te gaan kijken. Ondertussen bereidt hij mij vast voor op de zware taak die waarschijnlijk gaat komen. Met twee brullende kinderen rijd ik naar huis en bedenk mij onderweg dat aan het nachtje couveuse, de injectie en het medeleven van Dr.Bart vast een enorm prijskaartje hangt. Ik ben blij wanneer het kroost eindelijk slaapt als om half 11 de telefoon gaat. Dr. Bart die belangstellend vraagt hoe het met de kinderen gaat. 
Ik vind het verdrietig om het u te moeten vertellen maar Snuffeltje is rustig in geslapen, hij heeft geen pijn gehad. Of wij hem daar willen laten of komen ophalen. Natuurlijk komen wij Snuffeltje ophalen om hem op een mooi plekje bij de appelboom in de tuin te begraven. Wanneer Snuffeltje is toegedekt met zand en er een hartje van verschillende steentjes op is gemaakt zingen wij het liedje Hoger dan de blauwe luchten en de sterretjes van goud. Zo gauw de ceremonie achter de rug is vragen ze zich af wanneer wij Snuffeltje 2 gaan kopen. Tja uit het oog uit het hart.
Later M@rina!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten