Theater ervaring......

Samen met mijn twee nichtjes van 9 en 11 jaar ben ik op weg naar de Theater show van Kinderen voor Kinderen. Wij gaan vandaag dochtertje van vriendin aan moedigen die mee zingt met het liedje Ik ben zo normaal. Onderweg in de auto zitten de nichtjes gezellig te keuvelen. Oudste nichtje houdt van rekenen en heeft besloten om notaris te worden. Jongste nichtje zegt vol overtuiging Boerin. Dan moet je maar aan Boer zoekt vrouw meedoen zeg ik. Dat is niet nodig zegt nichtje haar vriendje Pim wil boer worden en hij woont toevallig naast de kinderboerderij. Jongste wil graag weten op welke rij we straks zitten en of ze ook heel stil moet zijn. Wij hebben een prachtige plek op de 1ste rij op het 1ste balkon vertel ik. Het is juist de bedoeling dat we flink mee dansen en zingen en vooral heel hard haar naam roepen als ze aan de beurt is. Jongste nichtje denkt bij een balkon aan het dakterras bij haar vader en ziet zich al in weer en wind kijken naar de Theater Show. Oudste moet vreselijk om haar lachen. Het maakt mij niet uit waar we zitten zegt oudste als het maar niet achter een paal is met een kotsent kind. Dat is nichtje namelijk een keer samen met mij overkomen. Ruim 3 jaar geleden kwam ze in de kerstvakantie logeren en gingen wij naar de musical Hans & Grietje. Een gezellige familie musical met in de hoofdrol Linda Wagenmakers als de Snoepheks Caramella.

In het prachtige nostalgische kleine theater zitten wij op de achterste rij met een dikke zuil voor ons. Voor ons gaan een opa en oma met hun twee kleinkinderen zitten. Wel een verwen oma aan de grote 5 liter emmer popcorn te zien. Zou die helemaal vol zitten? We gluren een beetje en zien dan dat het een lege mayonaise emmer is. Oma draait zich om en zegt tegen ons ze is niet zo lekker wijzend naar haar kleindochter. De musical begint enthousiast met vrolijke muziek, swingende dansers en rond schuifelende decors. Het duurt niet lang of de voorstelling in de rij voor ons begint ook. Oma grijpt de grote emmer alleen een Nano seconde te laat. Met een boog kotst kleinkind half over de emmer in plaats van in de emmer. De rij voor spugend kleinkind draait zich verschrikt om en wij gaan zo ver mogelijk achterin onze stoel zitten om het niet te zien en vooral niet te ruiken. Opa en Oma rommelen en schuiven wat heen en weer voordat ze met de kleinkinderen de zaal verlaten. Gelukkig dat hebben we gehad jammer dat de geur zo blijft hangen. We doen maar net of we het niet ruiken. We zitten er net lekker in wanneer Oma terug komt met 1 kleinkind en weer voor ons langs schuifelt. Oma heeft het of wil het niet zien maar de grond verspreid nog steeds een misselijkmakend geurtje. Ons nichtje neemt geen halve maatregelen en zegt daarom maar eens heel hard het stinkt hier anders nog enorm. Hans & Grietje willen graag dat we mee dansen en zingen maar bij elke beweging voor ons verspreidt zich een misselijk makend geurtje. Mijn jongste en ons nichtje zijn er klaar mee. Ze gaan gekke bekken trekken, knijpen neuzen dicht en staan demonstratief te kokhalzen. Oma krijgt het warm en rent de rij uit om terug te komen met een enorme stapel papieren handdoekjes. Gooit het op de grond en denkt dat wij niet zien dat ze het hele zwikkie onder de stoelen schuift. Wij hebben hier in ieder geval geen last meer van. De snoepheks Caramella zingt heerlijk meeslepend: Suikergoed en chocola. Marshmallow, vanillevla. Spek, tumtum en veterdrop, eet mijn huisje lekker op!’ http://www.youtube.com/watch?v=d_dqUhDUveQ
Nichtje is op de leuning gaan zitten en nestelt zich lekker tegen mij aan. Ik voel een armpje om me heen en een zacht stemmetje die in mijn oor zegt; Tante Marina, ik weet het niet meer, het is zo mooi, is het nu echt of kijken wij naar een film!

Vandaag op de 1ste rij op het 1ste balkon bij Kinderen voor Kinderen geen vuiltje aan de lucht. We genieten van een geweldige middag met een vrolijke en leuke show waarin dochtertje van vriendin het super goed doet. Helaas is ze niet door maar wanneer de uitslag bekend wordt gemaakt zegt mijn jongste nichtje, wij moeten niet vergeten dat ze het in ieder geval heel ver heeft gebracht. Zo is het maar net! Later M@rina!