Geen klik

Via twitter houden wij elkaar op de hoogte. Regelmatig zie ik berichtjes voorbij komen wanneer iemand naar het theater gaat, boos is, beroepsmatig tweet of over zijn hobby’s verteld. Je kent het wel. De Social Media. Zo kwam afgelopen week een tweet van bekende M. voorbij. Ze twitterde; Na lange tijd even heerlijk gereden. Sinds week doe ik dat weer. Paard moet nog wennen. Nadat wij samen naar aanleiding van haar tweet wat heen en weer twitteren, Tweet M dat ze niet zo’n schaatstalent is en ik tweet dat paarden mij verschrikkelijk vinden. Wij hebben geen klik. Jij je paard en ik mijn schaats. Bekende wordt nu erg nieuwsgierig naar mijn paarden verhaal. Tijdens mijn opleiding voor apothekersassistente reis ik samen met Anneke. Anneke is een gedreven amazone en berijdt 3 paarden. Elk weekend is ze ergens te vinden op een Concours Hippique. Ze woont zo’n 15 km verderop in een gehuchtje op de boerderij. Daar staan haar prachtige paarden op stal met in het weiland ernaast een hindernis parcours. In de voorjaarsvakantie tuf ik op mijn stalen ros naar haar toe om gezellig bij te kletsen. Als ik het erf op rij zie ik haar één van haar paarden berijden. Wanneer ik mijn Puchie heb geparkeerd wandel ik naar het weiland toe waar ze een kuur aan het oefenen is. Ze begroet me en roept dat ze er aan komt. Ik sta lekker in het zonnetje naast haar stoere broer en bewonder Anneke haar kunsten. Ze springt, maakt bochtjes en galoppeert alsof het een lieve lust is. Het paard doet alles wat ze wil.

Zo lijkt paard rijden helemaal niet moeilijk. Eigenlijk ken ik niemand in mijn omgeving die een paard heeft en ik heb ze nog nooit van zo dichtbij bekeken. Wat zijn ze enorm. Anneke galoppeert naar ons toe en vraagt wat ik er van vind. Ja gaaf natuurlijk, wat kan je dat goed zeg. Het valt mee hoor zegt Anneke en ze vertelt hoe ze het doet. Met je hakken spoor je aan. Zo ga je in galop en de bochtjes maak je door aan de teugels te trekken. Het kwijlende bit is helemaal niet erg stelt ze me gerust. Dat hoort zo, daar heeft hij echt geen last van. Lijkt het je leuk om het te proberen. Weet je als jij nou even mijn paard uitrijdt dan rij ik nog even op mijn andere paard. Het paard heeft zich flink in het zweet gewerkt en moet nog afkoelen. Loop eerst maar gewoon wat rondjes en leid de teugels zoals ik je net heb uitgelegd. Broer geeft mij een zetje en hup ik daar zit ik op het prachtige paard. Anneke haalt haar andere paard en is al snel weer aan het draven en aan het springen. Ik probeer de regels toe te passen en ze loopt keurig de rondjes. Wanneer ik denk dat ik alles onder controle heb wordt ik een beetje overmoedig en spoor hem voorzichtig aan voor een sneller drafje en een ander rondje. Op dat moment denkt het paard wat voor muts ik op mijn zadel heb geen idee maar wel graag er zo snel mogelijk af. Dan moet ik weer links en dan moet ik weer rechts weg met dat mens. Hij begint te steigeren en zet het op het lopen. Daar was ik niet op verdacht en vlieg meteen uit het zadel. Met 1 voet blijf ik in de beugel hangen aan de zijkant van het paard. Na een rondje weiland vliegt hij door de afrastering de weg op. Ik sleur over de grond achter hem aan met mijn voet nog in de beugel. Mijn Hemel wat doe ik ook op een knol. Stoere broer die bij het hek stond te kijken rent keihard achter ons aan. Vaders die vanaf de tractor een oogje in het zeil hield springt er met een noodvaart af en gaat er ook achteraan. Samen grijpen ze hem bij de teugels en proberen hem te stoppen. Ondertussen mijn voet uit de beugel trekkend. Met een smak plof ik op de Stapelerweg met aan de hele rechterkant een beurs en geschaafd lijf. Nog dagen dacht ik bij elke beweging aan Anneke en haar paarden. Paarden vinden mij verschrikkelijk, wij hebben geen klik.