Mijn Leuterklok vaas, wat nu....................

 

In één klap 32 jaar geschiedenis aan diggelen. Verstijfd sta ik naar de scherven op de grond te kijken om vervolgens luid brullend naar boven te rennen om mezelf op te sluiten in de wc. Als een klein kind blêr ik het hele centrum bij elkaar. Mijn kinderen blijven doodstil zitten, manlief rent mij achterna; ”Het zijn maar scherven”. Dat is het nou net, het zijn niet zomaar scherven, deze vaas was heel belangrijk voor mij.

Ik was 21 jaar toen ik ging verhuizen naar 3 hoog in Meppel. Een leuk stadje met dorpse allures. De dominee van de PKN kerk komt langs voor een kennismaking gesprek en vraagt of wij bereid zijn om vrijwilligerswerk te doen. “Vrijwilligerswerk” is de manier om mensen te leren kennen, om lekker bezig te zijn en om je horizon te verbreden. Ik start in de jeugdsoos. Het is een geweldige tijd. Jeugdsoos “De Leuterklok” is actie, gezelligheid, lief en leed.

Het vrijwilligerswerk heeft mij gebracht tot wie ik nu ben. Dat ik mij thuis voel in deze stad. Dat ik heel veel mensen heb leren kennen. Het heeft mij leren organiseren, plannen, notuleren, incasseren, koken in grote pannen en nog veel meer.

Na 6 jaar woensdagavonden kletsavonden en zaterdagavonden discoavonden was ik thuis nodig voor mijn eigen kleine handenbindertje. De jeugdsoos ervaringen kon ik goed gebruiken bij het grootbrengen van mijn kroost.

Vanuit het bestuur kreeg ik een prachtig afscheidscadeau, een glazen bloemenvaas in de vorm van een klok. Groot staat er “BEDANKT” op gegraveerd.

Een vaas ter herinnering aan alle waardevolle momenten speciaal voor mij gemaakt. Zo bijzonder.  Dat ik nou net deze vaas, die al vanaf 1995 talloze boeketten heeft laten shinen tegen het aanrecht kapot kets.

Ik ben ontroostbaar, wat nu, lijmen, een nieuw voetje….iemand een idee?

 

Later M@rina!