Traumatische beweging?

De tweede week van onze vakantie stond de camper met de kont schuin omhoog. Tijdens het slapen moest ik mij een beetje schrap zetten anders gleed ik naar het voeteneind.

De laatste dag in Rome voelde ik tijdens het draaien in mijn slaap een stekende pijn vanuit mijn nek naar mijn hoofd. ’s Morgens werd ik wakker met een stijve nek. Vast van een airco of het gesjouw met de rugtas. Met een ibu houd ik de pijn tijdens de vakantie prima onder controle.

Maar thuis gekomen in Nederland is de pijn niet verminderd. Ik smeer tijgerbalsem en zoek de warmwaterzak op voordat ik een afspraak maak met de huisarts.

Ik wijs mijn huisarts de meest pijnlijke plek aan.

Heb je een traumatische beweging gemaakt? Of eerder gehad? Tintelingen in je arm? Niets van dat alles. Ze bekijkt elk kliertje en spiertje die de boosdoener kan zijn. Traumatische beweging, nee, ik heb wel geslapen tijdens het rijden met zo’n hanghoofd die alle bochten mee zwiept en ook lang gelezen met mijn hoofd voor over gebogen op een boek. Maar een traumatische beweging, nee dat geloof ik niet.

Via de huisarts op naar de fysio voor een heerlijke massage. Na de intake ging mijn hoofd tussen de frisse handen van fysio mevrouw en bewoog alle kanten op. Er kwam weer beweging in. Van voor naar achter, van links naar rechts. Af en toe hoorde ik het flink kraken. De dikke stijve knobbels zijn deze behandeling wel een keer of vier nodig denkt fysio mevrouw.

Tijdens het kijken van het journaal doe ik de opgegeven oefeningen. Moord en doodslag in een Amsterdamse parkeergarage. De daders zijn voortvluchtig. Hoe doen die gasten dat zo snel zeg ik tegen manlief. Rijden ze soms door de slagboom heen……….

De slagboom…….de traumatische beweging zeg ik tegen manlief, ik weet het weer.

Wij liepen van de supermarkt terug naar de camping. Op het smalle stukje waar de auto’s de parkeerplaats op en af rijden gaat de weg over in 4 autobanen zonder een duidelijke strook voor voetgangers en waar loei hard gereden wordt. We staan goed zichtbaar naast de auto die de parkeerplaats af wil rijden. We kijken naar links, we kijken naar rechts, pakken onze

Via Flaminia Nuova

boodschappentassen op en lopen naar de oversteek. Tenminste dat willen wij. Misschien had ik ook even omhoog moeten kijken. Boink, voordat ik het goed en wel in de gaten heb wat er op mijn hoofd knalt, is het obstakel weg. Heel even sta ik te duizelen. Stond ik nou naast de auto onder de slagboom. Dom, heel dom. Ik ben bang dat manlief heel hard gaat lachen.

Hij kijkt verschrikt achterom, wat doe je…..………..

Oh niks hoor, gaat goed zeg ik snel. Zou iemand het gezien hebben?

Moet je even zitten?

Nee hoor, het gaat prima.

Dat holle geluid kwam dat van de slagboom of van je hoofd zegt manlief.

Aardig, heel aardig!

Een traumatische beweging, het was in ieder geval een traumatische ervaring………………

Tot later M@rina!