Wij ook.....op jullie......

Op één van de warme zomerdagen afgelopen zomer ben ik aan de beurt om te koken voor vrienden. Een leuke traditie die we al bijna 20 jaar volhouden. Meerdere keren per jaar zitten wij bij elkaar aan tafel te genieten van elkaars kookkunsten en praten onder tussen bij over de dagelijkse beslommeringen. Onze menu’s worden door de jaren heen steeds uitgebreider en ingewikkelder. Een frisse zomer salade en een lekker stukje vis op de bbq is het recept voor een geslaagde zomeravond.

Ik blader door de kookboeken en tijdschriften totdat ik een 4 gangen menu heb wat er zomers uit ziet en qua ingrediënten prima bij elkaar past. Ik ga op stap met mijn boodschappenlijstje. Onder andere 3 rijpe avocado’s en verse zalm. Helaas vandaag twee eenzame bikkelharde avocado’s in het schap. Pech. Er zijn meer winkels. De Lidle, sorry Mevr. de avocado’s zijn niet leverbaar. Niet leverbaar herhaal ik, dat is een kreet die we in de apotheek gebruiken. Die dingen zijn toch niet te eten zegt de snotneus. Wel super gezond, veel Vit E zeg ik, hij heeft liever Vit B in vloeibare vorm. Bijdehandje. Op naar de markt. Ik scoor er drie, één rijp, één keihard en één overrijp. Thuis leg ik de keiharde avocado’s in een plastic zak met bananen in de brandende zon. Op hoop van zegen. Nu snel naar de visboer voor verse Zalm. Een wachtrij tot buiten, het is er warm en ik ruik een penetrante geur. Ik krijg de zalm samen met een koel elementje zodat ik nog verder kan shoppen. Het is rond drie uur wanneer ik sta te zweten achter mijn pannen. Puffend trek ik mijn T-shirt uit en ga verder in een hemdje. Onder het kokkerellen ren ik van kast naar pan, ik verzamel servies, bestek, een zomers tafelkleed en servetjes om de tafel alvast buiten te dekken. Bijna klaar wanneer het om half 7 begint te spetteren.

Geen risico’s we verkassen alles naar het afdakje. Het is 7 uur wanneer alles klaar staat en ik mij vies en plakkerig voel van het heen en weer rennen en boven de warme pannen staan. Ik heb hoogstens 10 minuten om mij af te spoelen, aan te kleden en een beetje op te tutten. Kwart over 7 sta ik fris en fruitig beneden en zet de koffie aan. Zonder tegen bericht komen ze meestal tegen half 8.

Het is kwart voor 8 als ik alvast een kopje koffie pak en me afvraag of ik een berichtje gemist heb. De klok tikt door, er komt niemand, zullen ze het vergeten zijn. Ik pak de agenda erbij, er staat duidelijk Henk en Ineke. Rond 8 uur ga ik me zorgen maken, ik ga ze bellen zeg ik tegen manlief. Heyyyyyy Marina hoor ik aan de andere kant, in een flits denk ik, niet ziek, geen ongeluk, heel vrolijk….. Heyyy Henk hoe is het….. wij zitten op jullie te wachten. 

Aan de andere kant hoor ik twee mensen bulderen van het lachen, wij ook.....op jullie…..

Later M@rina!

Namens jongste nogmaals DANK!

Oudste heeft een thuis werkdag wat mij goed uit komt. We zijn een fiets voor jongste nodig en ik zie op Marktplaats dat een fietsverhuur in de regio de veger er door haalt. Een prima stationsfiets voor 50 euro. De foto laat een leuke witte opoe fiets zien. Oudste kan mij aan het eind van de morgen heen brengen en ik fiets wel terug. Ik heb eerst een afspraak bij de kapper, even een rondje over de markt dan ben ik zo rond half 11 wel weer thuis spreek ik af met oudste. Tijdens het knippen vertel ik de kapster dat jongste op kamers is gegaan en dat ik in Giethoorn een fiets ga bekijken.

 Ziet er leuk uit, toch?

Dat is jammer, zegt Mevr. naast mij in de kappersstoel. Jammer vraag ik, ik ben blij dat ik er één gevonden heb. Het is jammer dat je naar Giethoorn gaat, bij mij staat er 1 in de schuur die je zo mag hebben, anders gaat hij naar de Kringloop. Dat zou fijn zijn. Meent u het vraag ik voor de zekerheid. Natuurlijk meen ik dat, kom hem vanmiddag maar halen. Hij is niet mooi, maar wel goed en zeker voor een student. Ik krijg het adres van Mevr. mee en verlaat de kapsalon. Zal ik Giethoorn afzeggen, een fiets op reserve is wel handig. Ik weet natuurlijk niet wat bij Mevr. in de schuur staat. De foto op marktplaats verleid mij. Op naar Giethoorn. Oudste loopt met mij mee want straks is het niks en kan ik lopend naar huis. Het verhuur bedrijf heeft het extra druk door het mooie weer. Omzet is omzet lijkt mij maar er wordt flink gemopperd, ik negeer het gemopper en vraag naar de fiets. Passerende collega die eigenlijk vrij was hijst zich van de motor en fietst twee fietsen naar buiten. Hij zit bijna dubbel op de fiets, wat een raar model voor een opoe fiets. Speciaal voor de kleine Aziaten legt Mevr. van het verhuurbedrijf uit. Ze zijn samen gesteld uit verschillende fietsen.

Dat verklaart het model denk ik. Ik zeg dat ik geen standaard, licht en bel zie. Nee, dat ligt in de gracht je weet niet half wat de huurders er mee doen. Bij de Action ben je voor een paar cent klaar. Ik ga een stukje fietsen en lig net zo dubbel gevouwen als meneer. Oudste lacht mij uit. Mam die voorvork is helemaal geknakt, waarom denk je dat ze ze weg doen. Vernieuwing misschien zeg ik tegen oudste. De verhuurster snapt niet dat ik niet enthousiast ben, er fietst al 1 in Amsterdam een tweede zal leuk zijn. Ik wens Mevr. veel suc6 met de verkoop, wij kijken even verder. We rijden meteen door naar de winkel voor een lekkere appeltaart voor de gulle gever bij de kapper. Naast de voordeur staat een prima fiets klaar met bel, standaard,verlichting en versnelling.

Mevr. is niet thuis maar er zit een briefje op het zadel geplakt.

Beste Mevr. van bij de kapper, namens jongste nogmaals DANK! 
Later M@rina!

I am so Happy!

Bij thuiskomst zie ik een geel papiertje van TNT dat ze voor niets aan de deur zijn geweest. Gelukkig neemt Oma Gé de pakjes regelmatig in ontvangst.

Het is een behoorlijke envelop en voelt zacht aan. Mijn oog valt op de Noorse postzegels, Yes, I am so Happy! Oma Gé dit is niet zomaar een pakje, het is een pakje met een verhaal.

Afgelopen zomer zijn wij met de “bus” door Noorwegen gereisd.

Bij elk bijzonder uitzichtpunt zagen wij een bruin kioskje met de standaard souvenirs zoals trollen en elandgeweien. Wanneer wij in Alesund aankomen zien wij een souvenir winkel met prachtige Noorse truien, handschoenen, mutsen etc. zoals de Noren ze zelf dragen. Oudste wil een trui  waar sneeuwvlokjes en rendieren op staan. Jongste kijkt bij de traditionele souvenirs en manlief wil een heerlijk vest. Mijn oog valt op een paspop met een prachtig zwart/wit kimonovest. Ik trek hem aan en vraag de verkoopster hoe ik het vest het beste kan dragen. Ik twijfel en hang hem weer terug. Het is toch wel een erg mooi vest, geen rendier of sneeuwvlokje maar Fashion, de Noorse dames weten wel wat mooi is. Ik pak hem weer van de pop en leg hem op de stapel bij de kassa. Het is druk en de kassière helpt onder het afrekenen en inpakken andere klanten en collega’s. Ik sta op een afstandje te kijken wanneer ze mij twee enorme tassen overhandigd. We wandelen terug naar de camper om de dag erna weer verder te reizen. Ruim een week later en 100 km verder worden de nieuwe truien uit de tas gehaald. De tassen zijn van kastje naar kastje gegaan en ik vraag mij af waar mijn vest is gebleven. We zoeken alles na en komen tot de conclusie dat het vest wel is betaald maar niet in de tas zit. Die ben je kwijt zegt de rest. Je denkt toch niet dat iemand dat ontdekt heeft. Het ligt allang weer  in de winkel of is verkocht.

Ze heeft mij uit gebreid geadviseerd ze weet heus nog wel wie ik ben. In mijn beste Engels doe ik mijn verhaal aan de telefoon, het is het hoofdkantoor. Manlief probeert het telefoonnummer wat ik krijg. Het meisje met de lange blonde haren is op vakantie. Volgende week zaterdag kunt u het beste opnieuw “contacten”. Een week later verteld het meisje dat ze precies weet wie we zijn, ze was ons zelfs nog na gelopen. Het vest is direct apart gelegd. Zend mij een berichtje dan stuur ik het zo snel mogelijk naar u op. We zijn weer twee weken verder wanneer ik mij afvraag of het alsnog zoek is geraakt. Manlief belt opnieuw. Het meisje heeft het pakket klaar liggen maar wacht nog steeds op een sms met adres gegevens. 1 getalletje verschil en de sms komt niet aan. Opnieuw worden de gegevens uit gewisseld en gecheckt. Er kan niks meer mis gaan. En nu na 5 weken heb ik mijn prachtige zwart/witte kimono vest. Echt I am so happy!

Later M@rina!