Ergens, vast wel........

Het is vrijdag en mijn to do lijst is enorm. Ik begin met een boodschappenlijst te maken voor een kamer vol visite die begint met koffie en taart en die ik daarna wil laten genieten van een tafel vol lekkere hapjes. Jongste wordt 18 en dat gaan we vieren. Geen kindertaarten meer. Dat heb ik mis. Een barbie-taart met een jurk van Dior die dan gemaakt is van fondant in leuke pastelkleurtjes is haar wens. Dat zie ik niet zitten, dan maakt ze haar eigen verjaardagstaart wel.

Wie weet heeft Dior belangstelling..

Wat een geluk dat we tegenwoordig twee uur gratis mogen winkelen bij AH. Ik heb de boodschappenlijst namelijk op volgorde van de gerechten gemaakt en niet op volgorde van de winkel schappen. Ik loop met mijn winkelkarretje zeker één dag van de Nijmeegse vierdaagse voordat ik alles heb afgestreept.

Thuis begin ik meteen met de voorbereidingen, de oven staat non stop aan en de pittige gehaktballetjes draai ik tussen door. De één na de ander komt thuis en staat tegen de verwarming aan geleund zijn zegje te doen. Ik ga stug door met roeren en bakken. Tussendoor natuurlijk eten, koffie drinken en weekend vieren.

Rond middernacht duiken we erin, de wekker staat op tijd want ik moet nog 1 keer samen met jongste naar de winkel zodat de jurk van Dior gemaakt kan worden en niet te vergeten bubbels mee te nemen voor het allereerste legale drankje.

Wanneer de appeltaart de oven in gaat fietsen wij gauw naar de winkel.

10 minuten voor het eind van de baktijd zijn we terug. Jongste gaat beginnen met de jurk van Dior. De keuken is zo langzamerhand een chaos. De bakblikken liggen onder de tafel om af te koelen en de keuken heeft een witte waas van de poedersuiker die nodig was voor de boter crème. Alles wat je vastpakt kleeft en bij elke stap die ik zet hoor ik een zuigend plakkend geluid. Over schoenen gesproken, ondertussen loop ik op crocs, ze lopen lekker en kunnen tegen een stootje. Terwijl jongste  aan het bloemetjes steken is ga ik op zoek naar passende schalen bij de gerechten.

Het is half 4 wanneer ik een whapje krijg van vriendin die ook druk aan het bakken is voor haar jarige. Jij bent zeker al klaar? Nou niet echt! Wanneer ik in de kamer kom valt mijn oog op 5 paar schoenen, halve zak pistachenootjes, kranten en de lege bierflesjes van de vrijdagavond. Waarom ruimen ze dat niet zelf op. Alles wat niet in de kamer hoeft te zijn inclusief mijn strijkmand breng ik gauw naar boven. De bedden liggen vol kleren want wat doen wij aan. Boven hoeft gelukkig niemand te zijn.

Rond 4 uur zien de taarten er prachtig uit en staan alle schalen klaar. De stofzuiger en de dweil gaat erdoor en we springen onder de douche. Gelukt! We zijn er helemaal klaar voor als de deurbel gaat.

Het is Opa in muziek uniform hij komt rechtstreeks van een concert.

Kan ik mij boven ergens verkleden vraagt Opa.

Ergens, vast wel…….

Later M@rina!

See you!  minuutvanmarina

Kwakzalverij..............

Het heerlijke weer zorgde ervoor dat ik samen met mijn collega tussen de middag gratis Vitamine D ging scoren. We komen langs een wilde tuin met loslopende kippetjes. Ik vertel haar dat ik daar een keer een workshop crème maken heb gevolgd. 

Toentertijd sprak Lies mij aan op de markt, of ik een keer een workshop “crème maken” bij haar wilde volgen. Dan kun jij als apothekersassistente zien hoe wij dat doen. Om elkaars werelden te delen. Door de strenge wetgeving en hoge bereidingskosten maken wij niets meer zelf. Ik ben wel benieuwd naar haar bereidingsruimte en werkwijze.

Op een zonnige zaterdagmorgen fiets ik naar haar toe en maak kennis met de overige 5 cursisten en de woonleefgroep.

Ik sta niet op de foto (-;

Tijdens de inleiding hoor ik dat een crème maken met je gevoel en hart gaat en niet puur volgens vaste receptuur. We doen eerst een voorstel rondje, wat is onze levensstijl en wat heeft ons hier gebracht. Ik ben het laatst aan de beurt en durf het woord apothekersassistente bijna niet uit te spreken. Ik hoor alles over Yoga, mediteren, biologische tuinieren en homeopathie. Ik ben een vreemde eend in de bijt. In twee groepjes van drie mogen we na de uitleg aan de slag. De balans is een klein cocaïne weegschaaltje die in de keukenla past. De Witepsol H15 (vet stukjes) mogen we allemaal even bekijken en voelen. 75 ml aqua, oeps water mogen we afmeten in een vettige maatcilinder van 250 ml. Het water wordt in een fluitketel met ketelsteen verwarmt. Niet te lang laten fluiten anders is het water verdampt. Het vet wordt bij gebrek aan een waterbad gesmolten in een steelpannetje. Eerst gaan wij voor ons crèmepje een geurtje uitzoeken die bij ons past. Een schoenendoos met talloze flesjes gaat de kring rond. Uitvoerig wordt er besproken hoe je er achter kunt komen welk geurtje het best bij jou past. Mijn buurvrouw aan tafel verteld onder het ruiken en voelen honderduit over haar nieuwe sap machine en haar meditatie ruimte wanneer ze het ineens gloeiend warm krijgt. Het geurtje wat bij haar past is gevonden. Ik zie het al voor mij bij de Poli Dermatologie. Alstublieft mevrouw dit is u recept voor de basis crème. Bij mijn assistent mag u uit de doos een geurtje zoeken dat bij u past.

Nu heb ik geleerd vetten en vloeistoffen te verwarmen tot 70 graden, samen voegen, roeren tot bekoelen, met pipet de rozen of lavendelolie toevoegen. Dat moet ik nu even vergeten. Wanneer het fluitje fluit en de vetten gesmolten zijn in het pannetje gooi je het in een ieniemienie zalfpotje. Met het ijscolepeltje meng je het geurtje er door.

Er ligt een enorme kleurdoos klaar zodat we tijdens het afkoelen een fleurig etiketje kunnen tekenen.

De  “Crème verwondering” van mijn mede cursisten is groot.

Lachend kom ik thuis met een potje crème met het geurtje wat bij mij past.

Met alle respect, even voelde ik mij een kwakzalver...............

Later M@rina!

Prima opgelost maar........

Nee, ik heb geen nieuwe laarzen, dat je ze nog nooit gezien hebt dat kan.

Ze hebben ongeveer een jaar in een hoekje onder in de kast gelegen. Ik vind ze super mooi maar ze waren nog mooier. Tijdens de uitverkoop loop ik graag een schoenenwinkel binnen in de hoop met flinke korting te scoren. Vorig jaar december zag ik een paar laarzen, in de kleur grijs die ik nog niet heb. Ze hebben een leuk detail, de rits zit aan de buitenkant. Ze zijn netjes maar ook stoer door de robuuste zool. En het aller leukst van 185 voor 85 euro. Het voelt alsof ik 100 euro heb verdiend,  dat is natuurlijk niet zo, ik heb 85 euro uit gegeven.

3 maanden lang draag ik ze bijna dag en nacht waardoor de hak aan vernieuwing toe is.

Ik ga naar de op één na  beste schoenmaker van Nederland die de laars aan alle kanten bekijkt. Hij merkt op dat hij één zelfde paar de afgelopen week heeft voorzien van een nieuwe hak en een nieuwe zool. Die was namelijk op twee plaatsen in de breedte gescheurd. Of dat bij mijn laars ook zo zou kunnen zijn. Hij buigt de zool om en laat mij zien dat ik bij de eerste de beste regenbui natte voeten krijg. Dat is balen!

In de aanbieding of niet ik ren naar de overkant waar ik ze gekocht heb om het euvel te bespreken. Het lijkt mij voor de hand liggend dat ik het op hun kosten mag laten repareren.

Ik moet ze achter laten, het moet besproken worden met het opperhoofd. Wanneer ik na een paar dagen informeer begrijp ik dat ze onderweg zijn naar de fabriek in Italië.

Het versturen en het overleg met Italië gaat geloof ik moeizaam. Na 3 weken fiets ik maar eens naar de winkel om polshoogte te nemen. Ben je nog niet gebeld dan vraagt de verkoopster. Je mag voor 85 euro iets nieuws uitzoeken, ze kunnen niet meer gerepareerd worden, ze zijn weg gegooid. Weg gegooid? Waar? In Italië,  terug sturen zouden onnodige kosten zijn. Ik zeg dat de op één na beste schoenmaker van Nederland ze wel degelijk kan repareren. Ik laat mijn telefoonnummer achter zodat het opperhoofd mij kan bellen. Het verschrikte opperhoofd denkt niet dat ze terug gevonden gaan worden in de afval container. Jullie gaan maar jullie stinkende best doen! Het zou fijn geweest zijn dat ik zelf had mogen beslissen of ik ze wel of niet zou laten repareren. Ongeacht wie of wat betaald.

5 weken nadat ik voor de eerste keer met de laarzen naar de stad fiets krijg ik een telefoontje. De laarzen zijn terug gevonden in de container en mogen op hun kosten gerepareerd worden. De profielzool wordt wel een gladde zool.
Prima opgelost maar de lol is er af, geïrriteerd gooi ik ze onderin de kast.

Afgelopen week zie ik ze ineens liggen.
Heb je nieuwe laarzen? Nee, ik was ze een beetje vergeten.

Later M@rina!

Welkom op www.minuutvanmarina.nl en MiniBIEBbers

Laat de Lente maar komen........

Wat een pech, al twee jaar achter elkaar geen natuurijs. De winter is bijna voorbij en de kunstijsbanen zijn gesloten. We hebben geluk dat Flevonice een weekje langer open blijft. Ik vis de schaatsen van zolder en  ga samen met oudste op de valreep een middagje schaatsen.

Wanneer ik de schaatsen uit de doos haal zie ik de lidmaatschapskaarten van de IJsclub van 2011/2012 liggen. De kaarten van de afgelopen twee jaar zijn niet eens bij de schaatsspullen aan gekomen. Geen ijs, net nu de IJsclub 150 jaar bestaat. Talloze leuke activiteiten waren gepland maar konden niet door gaan. Oktober 2013 gingen de vrijwilligers extra enthousiast langs de deuren om het lidmaatschapsgeld te innen.  De IJsclub bestaat immers 150 jaar en dat gaan ze vieren, in december een gratis zak oliebollen, activiteiten op de ijsbaan en er wordt onder de leden een ballonvaart verloot. Voor je het weet is het eind januari en de hoop op schaatsen op natuurijs wordt met de dag minder.

Penningmeester overhandigd de prachtige prijs!

Eind januari  2014 wordt ik door een gillende jongste op mijn werk gebeld. Ze is onmogelijk te verstaan, ik hou de hoorn iets van mijn hoofd en vraag of ze wil stoppen met gillen. Collega’s en cliënten in de wachtkamer kijken verbaasd naar mij en vragen zich vast af wie ik aan de telefoon heb.

Er staan hier 2 mensen aan de deur, je hebt een ballonvaart gewonnen. De IJsclub meneer, je weet wel,  die de kaarten altijd komt brengen, hij vond het erg jammer dat je er niet was. Wij hebben de prijs in ontvangst genomen, wie mag er met je mee of mogen wij nu in de ballon?

Wow een ballonvaart voor 2 personen gewonnen roep ik naar collega’s. Super leuk.

Helaas hebben we geen ijsvloer in het seizoen 2013/2014. De winter gaat over in het voorjaar. Na de zomer is het ineens zover. De luchtballon happening gaat plaats vinden. Regen en wind zorgt ervoor dat het wordt verschoven naar oktober. Helaas in oktober een wolkendek waar we boven komen te hangen als we zouden opstijgen, we krijgen nogmaals een telefoontje. De penningmeester hoopt op een fantastische winter. Wie weet kunnen we dan opstijgen vanaf de ijsbaan. Ik zie het helemaal voor mij een kraakheldere lucht met een winters zonnetje.

Het wordt de schaatsers ook in 2014/2015 niet gegund. Geen dik pak sneeuw en geen ijsvloer.

Wij trekken makkelijke niet al te warme kleren aan en rijden samen naar Flevonice. We moeten toch zeker 1 keer geschaatst hebben deze winter. Wij voelen al onze spieren en moeten even wennen aan de harde en bobbelige ijsvloer. Samen schaatsen we 40 km en zingen lekker mee met 100% NL. Voor wij naar huis rijden genieten wij eerst van de warme chocolademelk met slagroom. Vandaag de schaatsen maar weer schoon gemaakt en opgeruimd achter het schot.
In 2015/2016 hopen we op meer ijsgeluk.

Voor nu,  laat de Lente maar komen,  ik wil Meppel nu weleens van boven af bekijken……….

Later M@rina!

P.S. Ik zou het leuk vinden wanneer je de pagina op Facebook liked (-;
www.minuutvanmarina.nl