Burgerleven

Vanaf haar vakantieadres op Bali appt jongste min of meer met een hulpkreet.

“collegegeld is afgeschreven!  €1984 dit jaar.

Nog even en het is m’n geboortejaar”.

  

Vorig jaar kwamen wij thuis van vakantie op het moment dat er voor 2 studenten €4000 moest worden betaald. Ga er maar aan staan, wat een bedrag om te kunnen studeren. Dan hebben we het nog niet over de boeken, stofjes, materiaal voor presentaties en de buitenlandse excursies. Tuurlijk, het is een rijkdom dat je hersenen het goed doen en je de gelegenheid krijgt om te kunnen studeren. Lukt het niet, dan zijn er in Nederland allerlei potjes en goedkope leningen om je een handje te helpen. Niks mis mee!

Neemt niet weg dat je schrikt wanneer er zo’n megabedrag van je rekening af gaat. Manlief stort gauw jongste het geld zodat ze niet in de stress schiet.

Nu we er toch mee bezig zijn, volgens mij kunnen wij een tijdperk afsluiten zegt manlief tegen oudste. Oudste is sinds kort student af. Hij is zoals hij zelf zegt; burger geworden met alle lusten en lasten. Geen huiswerk meer, hij hoeft geen studiepunten meer te halen en zijn collegekaart is ongeldig verklaard.

Samen met de stage begeleider, mede studenten en de examencommissie waren wij bij zijn eindpresentatie. In alle rust vertelde hij ruim een uur over zijn ontwikkelde handscanner met een App die alles in één keer kan uitlezen. Er werden kritische vragen gesteld, heel relaxed en goed doordacht gaf oudste antwoord.

Wat zullen we een geld overhouden (-;

Wanneer ik in mijn ooghoeken zijn stagebegeleider regelmatig ja zie knikken weet ik dat het goed zit. Vlak voordat de examencommissie de zaal verlaat vragen ze aan zijn begeleider hoe zijn stage was. Prima, we hebben hem een baan aangeboden. En? Hij heeft het aanbod van de buurman aangenomen. De deur blijft altijd open staan. Een ontlading volgt wanneer de commissie de zaal verlaat. Ik ren naar de wc, drink een bak sterke koffie en luister naar de redeneringen van medestudenten en stage begeleider. Lachend komen ze na een half uur terug en lopen op oudste af, wij mogen je feliciteren! Met een brede grijns zegt hij; u ook gefeliciteerd moeder, u had toch niet anders verwacht dan dat hij zou slagen. Nou ja, de vragen, best moeilijk. Wel nee, niet voor u zoon, we moeten toch wat vragen stellen, het moet niet te gemakkelijk zijn, dik voor elkaar.

We eten met zijn allen voor de laatste keer een broodje in de kantine van Windesheim. Een tijdperk afgesloten. Met een “burger” verlaten wij het pand.

Zijn studentenstad is nu een werkstad. Vakjargon vliegt over de familie app; Manatree, continues integration, arduino, automatische flashen en meetings…….termen waar ik nog nooit van gehoord heb.

Onze burger geniet van het burgerleven en zijn eerste salaris is op zijn rekening gestort. Dit jaar geen collegegeld voor oudste, voor de laatste keer een verrekening van kleedgeld, zakgeld, ziektekosten etc. en de automatische stortingen zijn stop gezet. 
Wat zullen wij een geld overhouden (-;

Later M@rina!

Niks niet "Marina kiest"!

Normaal gesproken wordt je in de zomer wakker van de warme zonnestralen die door de gordijnen heen schijnen. Smeer je liters zonnebrand. Doe je het noodzakelijkst in het huishouden om de rest van de dag van het zonnetje te genieten. Op het heetst van de dag ga je op zoek naar een schaduwplekje waar je op je gemak het ochtend krantje leest met een verse kop muntthee binnen hand bereik. Je gaat over van de winterkost op frisse zomer salades en geniet van het heerlijke zomerse fruit.

Helaas, deze zomer heb ik mijn regenpak meer gebruikt dan in de afgelopen 4 jaar. Eten we zomerstampotjes in plaats van zomersalade. Liggen de zomerkleren niet in de kast maar in een bak op zolder. Zonder zon geen bruine benen waardoor mijn leuke jurkje niet leuk staat. De winter kilo’s blijven stiekem hangen, waardoor het knoopje of ritsje niet gemakkelijk dicht gaat. Een maatje groter is voor mij geen optie, nu ik de 50 gepasseerd ben gaan de overtollige kilo’s er niet zo maar af. Een weekje balansen, je rot eten in Granny’s of een brooddagje doen geen wonderen meer. Ik moet er echt wat voor doen. Dusss meer bewegen, minder eten en vooral niet snaaien. Ik weet het heel goed elk pondje gaat door het mondje.

Mijn lief heeft de app MyFitnessPal voor mij gedownload en nu is het aan mij om alles in te vullen wat ik eet. Vernuftig apje hoor, daar ligt het niet aan. Via de streepjes code zijn binnen een nano seconde de calorieën bekend die ik in mijn mond heb gestopt. Wel een beetje oneerlijk dat mannen een behoorlijk aantal calorieën meer mogen happen dan vrouwen. Wanneer wij hier in huis het zelfde naar binnen werken wordt ik aan het eind van de dag genadeloos af gestraft bij het voltooien van het Logboek. Staat er bij manlief; goed zo, ga zo door staat er bij mij – 350 calorieën. Door flink te bewegen kan kopje Cardio de boel weer een beetje recht trekken. Fantastische met 50 minuten Zumba verbrandt je maar liefst 540 calorieën, met 30 minuten zwemmen verbrandt je 367 calorieën en 90 minuten skeeleren is goed voor 883 calorieën.

Een eitje dus dat afvallen. Ten minste…... 

Het is de hele dag door kiezen. Cappuccino of koffie met koffiemelk, broodje hagelslag of broodje jam. Een plakje cake of een plakje ontbijtkoek. Een koekje bij de thee of 5 kerstomaatjes. Het ritsje gaat al iets gemakkelijker. Er zijn heel wat hulplijnen te koop waarvan “Eibertje kiest” er één is. Maar als “Marina kiest” gaat het wel eens flink  mis. Na de verregende Donderdag Meppel Dag vorige week koos ik voor warme chocomelk met slagroom en een overheerlijk appeltaartje. Nog erger vrijdagavond ben ik door het avond zonnetje verleid door een ijshoorntje met twee bollen. Vandaag niks niet “Marina kiest”, alleen maar komkommers en kerstomaatjes. Met een grote boog om de weegschaal en morgen ochtend maar met de billen bloot.

Lang leve het diëten!

Later M@rina!

Héééeéyyy vrouwtje

Het is alweer even geleden. Rond de klok van zes staan er twee mannetjes op de stoep.

Hoe oud zullen ze zijn, een jaar of 12, 13. Ze willen graag weten wat dat boekenkastje aan de muur precies betekend. Mag iedereen daar gratis een boek uit halen. Wij ook?

Ik ben druk aan het koken en mijn keukenschort ruikt naar de pastasaus. Wat eten jullie is de volgende vraag? Macaroni? Nee, spaghetti, maar de saus die jullie ruiken kan ook best voor macaroni gebruikt worden. Het boekenkastje; natuurlijk mogen jullie een boek. Wat vinden jullie leuk om te lezen. Oh maakt niet uit. Ik zet het vuur onder de pannen zachter zodat ik rustig kan kijken of er wat voor ze tussen staat. We neuzen in het biebje en in de voorraad kast, er wordt gewikt en gewogen en vooral gekletst over ditjes en datjes. Zal ik ze nog weer zien, deze jongens, met of zonder boeken?

Koud en nat. Af en toe droog )-:

Niet lang daarna zie ik de boeken terug in het kastje, helaas geen berichtje in het gastenboek. Ben eigenlijk best nieuwsgierig naar deze mannetjes. Het duurt niet lang of één van de twee staat rond zessen weer op de stoep. Of ik de boeken wel gevonden heb. Ik heb wel aan gebeld maar je was er niet. Heb je ook Donald Duckies. Eigenlijk niet. Maar ik kan ze bij oudste van de kamer halen, die mag je lenen maar dan moet je er heeeeel zuinig op zijn, die zijn niet van Mini-BI-EB-bers die zijn van mijn oudste zoon. Wanneer hij ze na een paar weken terug brengt schrikt hij een beetje wanneer mijn oudste zoon zelf de deur open doet. Hij had ze ten slotte een beetje stiekem mee gekregen.

Regelmatig komt hij terug, altijd alleen, meestal rond zessen en steevast komt de vraag wat kook je…..

Het ruikt naar…..

Afgelopen donderdag ga ik samen met mijn kinderen en aanhang naar de kinderrommelmarkt. Voor de gezelligheid en om leuke spullen te scoren. Wie weet komen we nog leuke boeken tegen voor MiniBIEBbers. Het is koud en nat. De spullen liggen onder plastic en de kinderen zitten verkleumd onder een plaidje hun tijd uit te zitten. Er wordt weinig verkocht en de eerste kinderen gaan teleurgesteld naar huis.

Ineens hoor ik een marktkoopmannetje die de moed niet opgeeft. Met een vrolijk stemmetje staat hij als een echte stuntwerker zijn waar aan te prijzen.

Op zijn kleedje liggen wat spullen zoals bloempotten, oude boeken en dvd’s. Zijn schelle stem zorgt voor flinke belangstelling bij zijn verkoop. Ineens zie ik dat deze dappere verkoper mijn boekenmannetje is. Tussen de mensen door ziet hij ons ineens lopen. Hij onderbreekt zijn praatje en roept heel hard; Héééée vrouwtje, ik sta hier ook! Wat een geweldig plekje heb je, veel succes! Ik kom gauw weer langs hoor en hij gaat weer verder met zijn handel.

Mijn boekenmannetje, hij bezorgt mij een grote lach op deze druilerige dag!

Later M@rina!

Neem dan contact op met uw arts!

Wanneer ik gisteren in de trein stap richting Groningen is het somber en regenachtig. Gelukkig staat het zonnetje in het hoge Noorden op ons te wachten. We wandelen richting het centrum en zijn verbaasd over de hoeveelheid leuke winkeltjes met hebbedingetjes. Hier kunnen we ons geld wel kwijt. Leuke gadgets voor de Minibieb bij Anna & Claras. Bij Laif & Nuver zien we een maatcilinder uit de apotheek een tweede leven leiden als vaas met een prachtige pauwenveer. Je moet er maar op komen.

Tijdens het winkelen krijg ik een WhatsApp van manlief. Wil je neusdruppels kopen….Liefst  van de Etos. Dan hoef ik de stad niet in. Waarom Etos vraagt vriendin. Die van TP lijken wel zoutzuur, die branden je neus kapot. We stappen de Etos binnen op zoek naar de zelfzorgartikelen. De zomergriep deed vorige week bij manlief zijn intrede en is nog niet zo gemakkelijk de deur weer uit te krijgen. Ik vul meteen de rest aan en zorg voor reserve.

Eén doosje Ibu, één doosje Paracetamol, 3 flesjes Xylo en 1 flesje Xylo met menthol. Dat laatste vind ik zelf net even wat verfrissender. Vriendin en collega zegt gekscherend; Mevr dat lijkt op een verslaving. Ze weet dat ik altijd neusdruppels in mijn tas heb in verband met niet mijn verslaving maar dat van een ander. Wanneer ik een sigaret ruik slaan bij mij de slijmvliezen hun vleugels uit en krijg ik pas weer lucht wanneer er een snuifje Xylo bij aan te pas is gekomen.

Wordt u klacht na 7 dagen niet minder,............

Mijn verslaving heb ik redelijk onder controle, mits ik niet in de rook van een ander verzeild raak.

Een pittige Groningse dame van een jaar of 18 staat achter de kassa en vraagt of ik alles heb kunnen vinden. Ze bekijkt mijn aankopen. Ik wacht op de vraag; Heeft u nog vragen over de producten….

Resoluut pakt ze 1 flesje Xylometazoline uit mijn verzameling met de mededeling dat ze mij niet meer dan 3 flesjes neusdruppels tegelijk mag verkopen. Pardon. Waarom; vraag ik haar. Dat is een regel, niet meer dan 3 tegelijk. Ik vertel haar dat ik net een WhatsApp krijg van manlief of ik neusdruppels mee wil nemen vanwege de zomergriep en dat we thuis met 4 personen zijn of we nu samen moeten doen. Of dat ik voor het vierde flesje naar de overkant moet. Dat hoeft niet, ze mag van haar baas wel twee transacties achter elkaar doen. Hoe bedoel je dat. Als u heeft afgerekend mag ik u de vierde alsnog verkopen. Vind je dat niet een beetje hypocriet, je weet vast veel over de werking en bijwerkingen waardoor je niet meer dan 3 flesjes mag verkopen. Haar hoofd wordt steeds roder, haar borst groter en haar lengte langer.

U mag het middel niet langer dan 7 dagen gebruiken. Meer informatie kan alleen de gediplomeerde drogist u geven. Leest u voor het gebruik nog wel even goed de bijsluiter.

Ik hoop dat deze dame de bijsluiter zelf ook eens leest, er staat toch echt iets anders………………
Later M@rina!

FF een strijkijzer halen.............

Vandaag is het eindelijk gelukt, de was is weg gestreken. Vorige week zaterdag wilde ik even snel voor een weekendje weg de kleren die mee moesten en die we dragen wilden strijken. Het strijkijzer warmde langzaam op maar koelde net zo snel weer af.  Hij stopte ermee…..

Maandag stapte ik op de fiets om 500 meter verderop naar Scheer & Foppen te gaan. Niet meer aan gedacht. Faillissement. Ik zie geen bekende verkoper maar wel een ontzielde winkel.

Sneller kan niet.....

Door naar Expert. Een volle plank met strijkijzers, dat moet lukken. Nadat ik mijn wensen kenbaar heb gemaakt bleken er twee mogelijkheden te zijn. Een Tefal net iets minder krachtig dan ik had voor €72,95 of een Philips voor €92,95 deze laatste is mooi puntig zodat ik de overhemden voortaan tot in detail perfect kan strijken. Dat puntige geloof ik wel, maar een Tefal met minder wattage dan ik nu heb begrijp ik niet. De zool wordt niet verwarmd maar de stoom komt heet naar buiten legt hij uit. Minder kans dat je je brand, niet dat u uw hand er zonder meer op kan leggen want hete stoom is ook niet mis. Als ik er nu twee koop heeft u dan een leuke aanbieding, mijn oudste is ook op zoek. Verkoper googelt op zijn IPhone en komt tot de conclusie dat €72,95 al een koopje is. Bovendien het is de laatste, komt ook niet terug, vernieuwing hé, niet bij te benen.

Buiten gekomen pak ik het Blokker foldertje van deze week uit mijn tas. Er staat een aanbieding van Tefal in van 2600 watt zo één als ik had voor €69,95.

Bij de winkel aan gekomen hangt het plaatje uit de folder voor een leeg schap.

Woensdagmiddag komt de nieuwe voorraad, ik mag reserveren. Als ik online voor 22.00 uur bestel heb ik hem morgen in huis? Wat uw eigen dorp u biedt....... ik kom wel langs.

Wanneer ik donderdag de Blokker binnen stuiter runnen twee mensen de Toko.Terwijl de verkoper een broodrooster gaat halen voor een echtpaar op leeftijd vraagt een jonge vader op de speelgoedafdeling zijn hulp. Snel opent hij in het voorbij gaan de vitrine voor een Mevr. waar van de krulborstel het heeft begeven. Waardoor een dame in scootmobiel begint te tetteren dat ze niet voor Jan met de korte achternaam staat te wachten. Een hoogzwangere dame gaat op een wasmand zitten wachten die het gelukkig niet begeeft. Haar twee minimensjes vermaken zich prima door schoolbekers uit het schap de rolstoel helling af te laten rollen. Nadat de hoogzwangere dolgelukkig met een oor thermometer naar de kassa gaat ben ik aan de beurt. Ik wil graag een strijkijzer. Heeft u een keuze kunnen maken. Ik wijs naar de aanbieding. Terwijl hij mij passeert op weg naar de volgende klant geeft hij mij snel de doos. Ik zou maar een vraag stellen.

Even een strijkijzer halen……..ik ben bijna een week verder.

Ik doe alles via Bol.com verteld vriendin. Voor 23.00 uur besteld, de andere dag in huis, prima garantie!

Geen gek idee.

Later M@rina!

Tijd om te stoppen......

15 jaar geleden was het elke dag ’s morgens voor school en tussen de middag een Pokémon strijd. Ik vond het een vreselijke animatiefilm. En wilde niet elke keer die discussie. Het was bij ons geen Pokémon op het beeldscherm. Dat gekrijs, die flitsende beelden en de felle kleuren bracht mij veel te veel onrust in huis. Een hieperdepiep gedoe.

Doe mij maar Tik Tak, Pieter Post, Wicky de Viking en natuurlijk Pipi Langkous.

Maar nu anno 2016,  Pokémon is opnieuw HOT. Ik begrijp dat ze overal zitten, in mijn achtertuin, op de molen, aan de overkant in het plantsoen, alleen ik zie ze niet en ik hoor ze niet. Zelfs het 20.00 uur journaal gaat over Pokémon. Oudste download de app. Onder het eten hoor ik hem zeggen; woww er zit een Weedle in de buurt. Mijn nieuwsgierigheid wint. Na het eten vraag ik oudste een rondleiding door de virtuele wereld van Pokémon. Hij WhatsAppt naar zijn studie genoten en verteld van zijn trauma. Ik mocht echt waar nooit naar Pokémon kijken en nu wil mijn moeder met mij door de stad wandelen op zoek naar Pokémon.

Kleed je onherkenbaar en claim een psychologische schadevergoeding is het advies van de jongens.

Hij gaat mee, samen lopen wij met onze iPhone in de handen een route. Onderweg krijgen wij aanwijzingen van bosjes en gebouwen waar ze kunnen zitten.

Schuinoverbuurvrouw fietst ons voorbij op weg naar de kapper. Gezellig zijn jullie roept ze naar ons. Versta ik dat nu goed. Gezellig zegt ze nog een keer dat jullie naar elkaar WhatsAppen tijdens het wandelen. Dat doen we niet roep ik terug. Zeker Pokémon, jij bent toch niet zo gek omdat te gaan doen. Nee, nou ja eigenlijk wel.

We scoren een Pokémon om de hoek bij het Staphorster vrouwtje, er lopen net twee meiden giechelend weg. Een Fries echtpaar komt aan gefietst en vraagt of we van Pokémon zijn. Zij komen voor het Staphorster vrouwtje. Wij wandelen verder langs molen de Weert waar ergens een Pokémon in de bosjes moet zitten. Op ons schermpje zien we dat we bij Ogterop flink kunnen cashen. Aangezien er een schip met zure appels onderweg is wil oudste eigenlijk wel terug naar huis. Zijn scherm laat net 3 mega schilderijen zien. Of ik die wel eens heb gezien?  Hoe goed ken je je stad, nu willen wij het weten ook. Bij wokplaza is het een drukte van belang, ahhh er zit een pokémonnetje bij de leeuw. Wij vangen hem, het gaat goed met ons.

Het begint te druppen, we moeten flink doorlopen om droog thuis te komen. We zien dat tijdens onze wandeling iemand een dingetje van de molen heeft gemaakt. Daar komen allerlei dieren op af zodat we opnieuw kunnen cashen, zullen wij…..

Oudste vindt het wel genoeg zo. Tijdens onze leuke stadswandeling van bijna 4 km hebben wij toch maar even 25 Pokémons gevangen.

Tijd om te stoppen met het schreeuwerige poppetje voordat ik verslaafd ben.

Tot later M@rina!

Tot minuutvanmarina!

De buit is binnen.......

Een jaar of veertien moet ik zijn geweest. Languit lag ik in de winkel met de knie van verkoper op mijn buik om mij in de broek van mijn dromen te wurmen. Vanuit ons dorp gingen we naar Vet in de Hoofdstraat. De verkoper was een leuke hippe vent die je met plezier in je broek hielp. Ik had mijn zinnen gezet op een rode ribcord met aan de zijkant een wit biesje er tussen uit gestikt.

De broek moest zo strak mogelijk worden gekocht zodat hij tijdens het dragen niet te wijd en vormloos werd. Na een rondje wasmachine was het een hele operatie om je lijf weer in de broek te worstelen. Kaarsrecht trok mijn moeder mij omhoog, bijna planking op de fiets naar school en als je naar de wc moest zag je de striemen op je benen staan. Dat mijn moeder dat goed vond.

Afgelopen zaterdag zag ik een grijze broek met een zilveren opgestikt biesje. Ik kreeg een déjà vu. Anno 2016 geen strak model maar een beetje baggy. Ik heister mij in de broek en voel mij helemaal hip en happy. Ik vraag of ze de broek achteruit wil hangen, thuis ligt nog mijn persoonlijke korting bon van €12,50 die ik graag wil verzilveren. Geen probleem. Ik sjees gauw naar huis.

In nog geen tien minuten ben ik terug om af te rekenen. De caissière vraagt mijn postcode. Het klantensysteem hapert een beetje zodat ze nogmaals mijn postcode vraagt. De pas mag erin en ik toets mijn pincode in. Blieb….ships dat was mijn postcode die ik intoets. De transactie wordt afgebroken en ik haal de pas eruit. Ik mag opnieuw. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Nu weet ik mijn pincode toch niet meer.

Het was even zoeken...de rode broek.....

Ze breekt de transactie af en raad mij aan een rondje door de winkel te wandelen. Nu weet ik dat ik bijna hetzelfde nummer heb als een familielid. Als ik in de gezinsapp nu even om hulp vraag……1 cijfer verschil, ik weet het weer. Tenminste….BLIEB….poging 2 onjuiste pincode u heeft nog 1 poging over. Ik fiets nog een keer naar huis want die broek wil ik hebben. Thuis gekomen liggen ze dubbel. 50+ dan begint het. Ik fiets weer terug naar de winkel met het pasje van manlief en de pincode op mijn hand geschreven.

Ben je er al weer, jij kan ook geen afscheid nemen zegt het zaterdag meisje vrolijk. Na het pinnen neem ik mijn mooie broek in ontvangst, wens iedereen een fijn weekend en loop al piepend door de poortjes.  Pieuww Pieuwww in no time ben ik voor de vierde keer bij de kassa. Zo’n mega alarmknop op mijn achterste zit vast niet lekker. Thuis gekomen adviseren mijn mannen om het nog één keer te proberen met het nummer wat manlief bijna zeker weet.

PATS u pasje is geblokkeerd!

De buit is binnen nu nog zorgen dat mijn pasje het weer gaat doen.

Later M@rina!