donderdag 27 augustus 2015

Ik ben benieuwd naar zijn koffiebonen........

Geen idee wat ik mij er bij voor moest stellen. De berg van kruisen of Kruisberg een (inter) nationaal bedevaartsoord zo’n 12 km ten noorden van de stad Siauliai in Litouwen.
Wij rijden door het glooiende landschap. Onderweg breekt de zon langzaam door. Wanneer wij de autoweg verlaten komen wij op een smal landweggetje. Uit het niets doemt de enorme berg met kruisen voor ons op. De wandeling naar de Kruisberg start met het kopen van een kruis bij één van de verkoop stalletjes op de parkeerplaats. Dagelijks worden er kruizen bij gezet ter herinnering aan blijdschap, verdriet, geboorte etc.
Langzaam lopen wij richting de Kruisberg met ons kruisje. Een sirene stilte de brandende zon en de vele kruisen in talloze maten en vormen geven een unheimische gevoel waardoor de emoties jongste de baas worden. Ze vind het maar niks en voelt zich ineens erg verdrietig en ongemakkelijk. Stil kijken wij om ons heen en lezen de berichtjes en namen op de kruisen. Op het bovenste puntje plaatsen wij ons kruis met ieder zijn eigen gedachten. Wanneer wij terug wandelen verdwijnt het zonnetje en verliest de magische Kruisberg zijn schitteringen. Met het zicht op de donkere natte sombere berg zitten wij hoog en droog in de camper aan de koffie wanneer er een eenzame jongen met zijn racefiets aan de hand langs loopt. Hij draait zich om en komt naar ons toe. Of wij een fietspomp voor hem hebben. Zijn band is gerepareerd maar moet nog opgepompt worden. Het pompje wat wij hebben past niet op het ventiel. Hij wandelt verder op zoek naar hulp. Als ik even later naar buiten ga zie ik hem nog steeds lopen.
Ons kleine kruisje staat rechtsonder
Ik vraag of alles ok is. No, not ok, ik ben hier in the middle of nowhere, niemand heeft een pomp, mijn Iphone is leeg, ik ben mijn groep kwijt en heb al 20 km gelopen. Koud, nat en klappertandend doet hij zijn verhaal. Ik vertel hem dat ik een Duitse camper heb gezien  met een fiets achter op, ze hebben vast een pompje.
Liepen wij ’s middags heel stil in het zonnetje tussen de kruisen, nu ren ik met een klappertandende jonge Duitser in de stromende regen tussen alle kruisen door op zoek naar het echtpaar. Wij zijn elkaar kwijt wanneer ik het echtpaar heb gevonden. Ze beloven om naar onze camper te komen.
Bij de ingang tref ik hem opnieuw. Ik neem hem mee om zijn Iphone op te laden en weer warm te worden. Ondertussen maak ik een kopje Senseo voor hem. Op zijn Iphone ziet hij dat zijn vrienden hem al meerdere malen hebben gebeld. Het pompje past maar de band was niet goed geplakt. De jongens kunnen er over een klein uur zijn. Hij werkt voor een koffie company en zijn vrienden zijn onderweg in zijn koffie Company auto. Hij wil ons graag als dank koffiebonen toe sturen.
Wij zwaaien de jongens uit en vervolgen ieder onze reis.

Ik ben benieuwd naar zijn koffiebonen, ik wacht geduldig, wie weet………
Tot later M@rina!
Nog leuker ............... tot Facebooks minuutvanmarina

Voor de liefhebber Geschiedenis Kruisberg


dinsdag 18 augustus 2015

Ook gebruik gemaakt van de knalaanbieding via Land van ANWB?

Wanneer de schouwburg het theaterseizoen afsluit nemen de open lucht theaters het stokje over. In een straal van 30 km zijn wij verwend met prachtige theaters midden in het bos waar avond na avond kluchten worden opgevoerd, dol komische opera’s spelen en zingen en natuurlijk niet te vergeten het Shakespeare theater. Om te voorkomen dat de mensen zich verveelden is  Dr Broekema al  in 1949 in Diever met Shakespeare begonnen. Een bouwkeet werd het onderkomen voor de spelers. In de bomen vóór het toneel werd een kraaiennest gebouwd, van waaruit dokter Broekema licht en geluid verzorgde. Al jaren spelen zij voor een vol theater met maar liefst 1000 zitplaatsen. 
Knal aanbieding!!!!
De meest ingenieuze decors worden gebouwd en de kostuums zijn prachtig. Het is elke keer weer een feestje. 
Dit jaar was ik behoorlijk laat met kaarten kopen zodat ik bot ving op de site.
Ik heb geluk, ook Shakespeare doet aan marketing. Net voor onze vakantie viel de Kampioen op de deurmat met een spetterende aanbieding.
De kaarten zijn normaal zeker niet te duur, maar toch, ik ben gek op koopjes. In plaats van 14 euro + 1 euro administratie kosten + 1 euro verzendkosten via de website van Shakespeare kan ik als Platina lid van de ANWB  al voor 9,45 inclusief annuleringsverzekering kaarten kopen.
58 euro Land van ANWB????
Niet gek, een verschil van 4 euro pp daar kunnen we in de pauze een warme worst voor kopen.
Ik log in met mijn lidmaatschapsnummer, selecteer een datum en vul het aantal kaarten in. Op naar de kassa, adres gegevens, e-ticket, ideal, Rabobank en daar verschijnt het bedrag; 58 euro. Dat klopt niet.. ..ik annuleer. 58 euro gedeeld door 4 kaarten is 14,50. Misschien heb ik het niet goed gelezen. Opnieuw. Goed opletten, datum, 4 kaarten in het winkelmandje, (4 x 9,45) dat wordt dan 37,80. Bliep 58 euro…hm….raar. Ik ga naar de site van Shakespeare, ik kies een datum en sleep 4 kaarten naar mijn winkelmandje.
58 euro inclusief........
Er verschijnt een bedrag; 58 euro dat is inclusief 1 euro verzendkosten en 1 euro administratie kosten. Vrijwilligers zorgen ervoor dat de kaarten twee dagen later bij mij op de deurmat liggen.
De ANWB moet zich vergissen, een bedrag van 16 euro is te veel om te laten liggen. Ik klim in de pen en stuur een mailtje met de vraag of er een vergissing in het spel is. Ik hoor natuurlijk graag om alsnog via de ANWB te mogen profiteren van de aanbieding. Ik krijg een bevestiging van ontvangst, verder blijft het stil.
Gelukkig heeft de COOP in Diever nog precies 4 kaarten die ze voor mij 1 dag vast houden! Ik betaal 56 euro. Geen administratiekosten, geen verzendkosten en geen reserveer kosten. Top COOP!
Het zit mij niet lekker, als dit geen vergissing is, dan is het een misleidende advertentie. Toch nog een keertje mijn bevindingen voor leggen via de Info van de ANWB? Op de ontvangstbevestiging na komt er geen enkele reactie. 
Ik ben benieuwd hoeveel mensen er gebruik hebben gemaakt van deze knalaanbieding. 
Tot later M@rina!

Extra leuk als je de pagina op facebook een like geeft!
minuutvanmarina

maandag 10 augustus 2015

Moet je rondjes rennen van de fysio ?

Wanneer kan Dropje gehaald worden vraagt oudste aan mij. Hoezo, vraag ik?
Ben al drie keer voor nop naar zijn hok geweest, ik vergeet steeds dat hij er niet is.
Ik ga Oma zo bellen om te vertellen dat wij gezond en wel thuis zijn en dan overleg ik het. Mijn moeder vraagt vrijwel meteen of het goed is dat ze het konijn komen brengen. Dat vind oudste vast een top idee want hij loopt steeds voor nop naar zijn hok. Nou hij mag hem van mij hebben zegt mijn moeder mopperig. Was het geen gezellige logé?  Nou nee, vorig jaar was hij aardig wat makkelijker, dat hoor je nog wel.
Met grote vraagtekens leg ik de telefoon neer. Zou ons pitbull konijn een kip te grazen gehad hebben?
Wat is er nou gebeurt vraag ik haar wanneer ze de keuken binnen loopt. Dat smerige konien is hem gesmeerd. Ik vond hem zo zielig in dat kleine hokje, ik dacht toen ik het hok ging schoonmaken, weet je wat, ga jij maar eens lekker in de ren. In de ren doen was niet zo moeilijk maar toen ik hem weer terug wilde zetten is hij hem gesmeerd. Ik heb alles uit de kast gehaald om dat beest te lokken. Oma bouwde een trappetje van stenen en legde op elke steen een snoepje. Hij zal wel gedacht hebben we zijn hier niet bij het circus. Hij zette het op het rennen onder de auto door, langs de rododendrons over het gras, want rennen kan hij ……  en hoppa de vijver in.
Mijn moeder heeft een web van draadjes over de vijver gespannen om te voorkomen dat de reigers haar vissen pikken. Dropje blijkt uitstekend te kunnen zwemmen maar zijn oren bleven achter de draden hangen zodat hij niet ver kwam. Mijn moeder niet al te best te been gaat op een drafje naar de schuur op zoek naar een schepnet in de hoop dat ze hem uit de vijver kan vissen.
Tegen de tijd dat zij terug is, rent het konijn kletsnat alweer door de tuin, opnieuw achter de rododendrons langs, onder de auto door dwars door het gaas naar de buurman toe waar doorgaans een hond op de oprit ligt. Wat een geluk de buren inclusief hond zijn niet thuis. Ze glippen gauw de tuin in om verder te gaan met hun poging konijn vangen.
Laat de buurman nou thuis komen. Oma gaat eten koken, ze kan het konijn niet meer zien. De buurman neemt haar taak over. . . Ze willen het konijn de garage in jagen en vangen door er een deken op te gooien. Opa heeft een jas in de hand en de buurman een deken. Het konijn schreeuwt moord en brand maar stinkt er in. In de hoek van de garage kunnen ze haar pakken.
Buurvrouw van de andere kant komt eens even poolshoogte nemen.
Wat was je toch aan het doen buurvrouw. Moet je rondjes rennen van de fysio………
Tot later M@rina!

Leuk als je een kijkje neemt op Facebook minuutvanmarina

zaterdag 8 augustus 2015

Altijd-tijd-te-kort-syndroom!

Voordat wij met zijn allen in de bus zitten op weg naar onze reisbestemming stel ik het moment van vertrek steeds een paar minuten uit. Ik glip nog even het huis in om zeker te weten of het gas uit is, de ramen gesloten zijn, geef planten nog gauw wat water. Alsof ik geen zin aan de vakantie heb.

Met nu nog een dag reizen voor de boeg, bedenk ik mij dat de vakantie ineens voorbij is. Ik zit onrustig op mijn stoel heen en weer te schuiven met twee stemmetjes in mijn hoofd. Eigenlijk heb ik geen zin om naar huis te gaan en eigenlijk ben ik in mijn hoofd de was al in de machine aan het stoppen. Tijdens de rustpauze betrap ik mijzelf erop dat ik al wat ga opruimen. In de bloedhete bus ben ik de lege waterflessen aan het verzamelen, sorteer ik de stink was, ruim de bakken met kleren opnieuw in. Ik vraag aan jongste of ze haar mega chaotische bak ook wil ordenen. Geen idee waar dat voor nodig is sist jongste mij toe. Als ik thuis kom kiep ik de bak in één keer bij de wasmachine leeg, bemoei je niet met mijn zooi. Zolang je nog op een camping staat, door een stadje wandelt, lekker op een terrasje zit is het vakantie. 
Groeten uit Riga
We stelden de terug reis nog een dagje uit. Een extra rustdag om uitgerust aan de lange terug reis te beginnen. Onderweg kan ik lezen, maak sudoku’s, lekkere hapjes maken en ..... al denken aan thuis. Aan mijn goede voornemens voor het komende jaar. Doorgaans heb ik meer goede voornemens na een zomervakantie dan op 1 januari. Tandarts bellen, minstens elke dag een half uur intensief bewegen, geen week overslaan met baantjes trekken in het zwembad, de overtollige winter kilo’s samen met de kilo’s van vorig jaar moeten er echt af, badkamer aanpakken staat al 3 jaar op het lijstje, de naaimachine weer is op tafel zetten om de te dure stof die ik 2 jaar geleden in een opwelling heb gekocht nu toch echt om te toveren tot een prachtige jas, alle uitgescheurde recepten in scannen en digitaal te ordenen in een kookboek en vooral flink opruimen en weggooien.
Dat moet toch lukken zou je denken, tijd genoeg het aankomende jaar, nu oudste ook de deur uit gaat om elders te studeren.
Heb je ook last van het lege nest syndroom vragen de mensen om mij heen. Welnee ik heb al jaren last van het “altijd-tijd-te-kort-syndroom”.

Ons eerste reis uur zit erop, nog 6 uur te gaan, rond vieren zijn we weer thuis. Laat ik dan maar beginnen met de wasmachine aan te zetten, post bekijken, boodschappen doen, onze geliefden bellen dat wij weer veilig thuis zijn, konijn ophalen, vriendin bedanken voor het oppassen van het huis, de zieken bezoeken….. Het echte leven gaat weer beginnen, altijd tijd te kort.
Tot later M@rina!

of tot Facebook minuutvanmarina !