zaterdag 16 mei 2015

Het TOP moment!

Zowel mijn schoonvader als mijn moeder brengen het liefst elk vrij uurtje  door in de tuin. Mijn moeder kruipt het liefst op haar knieën door de tuin met haar handen wroetend in de aarde. Helaas, wij delen deze liefhebberij niet. 
Ik stel de tuin zo lang mogelijk uit.
Er is maar 1 momentje in het jaar dat ik de tuin TOP vind.
Voordat het TOP moment “daar” is moet ik eerst flink aan de bak.
Ruim een maand geleden was ik al enthousiast begonnen met het snoeien van de buxus. Op twee rijtjes na was de klus geklaard. Achteraf niet zo’n goede timing. De gesnoeide buxus kon niet zo goed tegen de nachtvorst waardoor er binnen een maand wel 40 cm hoogte verschil ontstond. Langzaam kom ik op gang, ik begin met het onkruid wieden, mosjes tussen de straat weg snijden en me geestelijk voor te bereiden op de laatste 2 buxus stroken. De zon schijnt warm op mijn rug, sowieso vind mijn rug dit een vreselijke houding. Een koffiepauze tussendoor is een verademing.
Het TOP moment!
Het is al ver in de middag wanneer ik de snoeischaar en het verlengsnoer er bij haal. Het scheelt elke keer maar een haar of ik heb het snoer in de schaar. Zoonlief komt een kijkje nemen. Waarom span je geen lijntje mam, zie je hoe scheef je gaat, je kan dat niet op het oog sist hij mij toe tijdens het weglopen. Ik doe net of ik niks hoor en ga door met deze rotklus. Net als ik mijn rug strek hoor ik achter mij, mag ik je een tip geven. Nee dat mag niet, je mag het wel van mij overnemen. Nee liever niet zegt manlief, ik ben niet zo van de tuin maar je moet de snoeischaar van de heg afhouden anders snoei je niet recht en het verlengsnoer moet je over je schouder hangen anders heb je hem straks in de schaar. Dat eerste hoor ik al jaren, de snoer tip neem ik ter harte. Even later hoor ik de mannen lachend zeggen, even kijken of we je nog kunnen pesten….gelukkig ze hebben koffie. Ik ben blij als de klus geklaard is en alles aan geveegd kan worden. Het begint wat te lijken. Op naar het tuincentrum voor het leuke gedeelte, flink veel fleuropjes halen. Ik laad de kar vol met lavendel, een bolmargriet, vlijtige liesjes en voor aan de veranda witte geraniums. Alle potten worden voorzien van een vrolijk plantje. De bankkussens worden van zolder gehaald en de accessoires sieren de veranda. Het is half 8 als het tuingereedschap is opgeruimd, de tuinafval in de container zit en we zitten te genieten van de vrolijke plantjes in de keurige tuin. Het enige “moment” dat ik de tuin TOP vind.
Want vanaf morgen groeit de buxus scheef, groeit het onkruid als kool. Stel ik het onkruid wieden keer op keer uit. Moet ik elke avond met tientallen gieters langs de dorstige vlijtige liesjes en hoor ik zeker 1 keer per week als je nou een lijntje had gespannen .……..
Later M@rina!

Nog meer minuutjes van op minuutvanmarina , gezellig!

maandag 4 mei 2015

Ik heb je lief..........

Daar gaan wij met zijn tweetjes richting Normandië in onze bus zonder kroost. We neuriën, zingen en bulderen mee met; Ik heb je lief van Ramses. Normaal gesproken zit ik op de bank of op de stoel bij het raam. Mijn belangrijkste taak is dan zorgen voor Food. Op cruciale plaatsen wanneer “Joke” spreekt, zo noemen wij onze TomTom, is het de bedoeling dat wij onze kwaak houden. Op zo’n moment mag alleen de chauffeur en de navigator geluid maken.
Nu oudste niet mee is ben ik gepromoveerd tot navigator. Ik zit met het Michelin Franse wegenatlasboek, de gratis ANWB route kaart en de reisgids op mijn schoot. Joke verteld manlief precies wat hij moet doen zodat ik ongestoord verder kan lezen in het boek van Isa Hoes.
Ergens tussen de 250 campers.....
Gek, om zo zonder kroost op stap te zijn. We hebben zo ons vader/zoon en moeder/dochter dingetje. Het vader/zoon dingetje is wanneer wij aankomen op een camperplaats dat oudste manlief uitstekend naar de plek loodst, elektriciteit regelt en het minst leuke klusje van de vakantie, samen legen ze de pot in het riool. Moeder/dochter dingetje heeft meer te maken met leuke winkeltjes, het terrein verkennen en verhalen bedenken bij de overige gasten.
Dat andere mensen dat ook doen bleek gistermorgen. Of wij ons huis hadden verkocht en een wereldreis aan het maken waren. Was het maar waar buurvrouw, volgende week verwachten mijn collega’s mij gewoon op de werkvloer. Trouwens zolang kan ik ook niet zonder iedereen en alles zeg ik er lachend achteraan.
Nu dachten wij dat Scandinavië bij uitstek geschikt is voor campers. Dat hebben wij mis. Ik begrijp nu het krantenbericht van een half jaar geleden. “Campers zijn een ziekte, Europa overspoelt door de grijze golf met camper”. Wij staan hier in een klein haventje met aan de overkant het pittoreske Honfleur tegen de berg aan geplakt op een camperplaats met maar liefst 250 campers. Ik heb de hele tijd het gevoel dat wij mee doen aan een tour-wedstrijd van de camperclub en dat hier de stop van vandaag is. Een raar volkje de camperaars, ze blijven maar heen en weer rijden voor het beste plekje met de meeste faciliteiten, het mooiste uitzicht voor zo min mogelijk geld. Genietend van een kopje koffie met een heerlijk patisserietje gekocht tijdens de stadswandeling gluren wij naar onze buren. Wij zien dat wij ons iets moeten aanpassen.
Hondjes met wiebelkopjes
Fleece vest, crocs, een hondje met bewegend hoofdje op het dashboard en een Keeshondje die je moet uitlaten zodat je ongemerkt kan gluren bij de buren is een must.
Jongste belt hoe het met ons gaat zo met zijn tweetjes. Zeker wel saai? Of wij hun dan helemaal niet missen? Tuurlijk missen wij jullie. Alleen al omdat we twee dagen Italiaanse pastasoep eten omdat oudste de pan niet heeft leeg gemaakt. Maar ’s avonds geen bedden opmaken, geen gemopper over te lange wandelingen heeft ook wel wat.
Als ik je mis draai ik ons lijflied zeg ik; Ik heb je lief….en zo fijn, niemand die zeurt dat ik vals zing.
Later M@rina!

Via Minuutvanmarina alle blogs op een rij!

Oh ja nog een tip voor een filmmiddagje de film RV met Robin Williams, zou het er bij ons ook zo aan toe gaan?