donderdag 25 oktober 2012

En de bloemenbroek..........

Het is eindelijk zover Herfstvakantie. Jongste gaat met vriendin ruim 4 uur in de trein voor een middagje shoppen bij de Primark in Rotterdan. Voor een luttel bedrag kun je daar uren shoppen. Volgens dochter is shoppen alleen geslaagd wanneer je aan elke arm minstens 4 enorme tassen hebt met shop zooi. Shop zooi in een grote knisperende papieren tas met een enorm logo van de populaire vintage winkel of in een klein deftig gekleurd tasje waar net een paar oorbellen of geurtje in past. Shoppen dat is uren hoppen van kledingrek naar kledingrek. De Primark is helaas niet naast de deur vandaar dat jongste erg gelukkig werd van een stedentrip naar Londen. In het 5 dagen vullende programma langs de high light’s van Londen mocht een middagje shoppen bij de Primark niet ontbreken. In de buurt van de Primark stappen wij uit de Metro en vragen voor de zekerheid aan de Londense meisjes waar de shoptempel is. Met een gelukzalige glimlach wordt ons de weg gewezen. Het makkelijkst is het spoor van de enorme papieren tassen met het Primark Logo te volgen. Wij lopen het metro station uit en zien na een paar honderd meter de eerste tassen voorbij komen. Het is net een speurtocht en na een kwartier zien wij de lichtreclame van de Primark. Een mega pand met een enorme brede vensterbank waarop alle vaders, broers, vriendjes zeg maar gewoon de mannen zijn geparkeerd met alle aankopen in enorme papieren zakken die al gescoord zijn. Jongste schiet de winkel in om zich een weg te banen door alle shoppende dames. Onze mannen bekijken de ingang en de vensterbank en vluchten voor een paar uur naar de Starbucks. Daar hebben ze betere stoelen, lekkere koffie en WIFI. Jongste pakt een mandje en begint te laden en moeders sjokt er achter aan. Inderdaad leuke prijsjes voor hippe kleding voor de hardwerkende student of tiener die rond moet komen van kleedgeld.
Elke maat hangt er niet 1 keer maar minstens 500 keer. Dat mag de pret niet drukken. Jongste heeft het prima naar de zin. Na een half uur ben ik bang dat ik knettergek wordt van de drukte om mij heen. Om dat te voorkomen ga ik vanaf de balustrade naast andere moeders staan kijken naar de shoppende mensen onder ons. Primark heeft geen stoelen of krukjes. Ze kijken wel uit dan zitten straks alle mannen van de vensterbank verveeld in de winkel rond te kijken. Die ruimte kunnen ze wel beter gebruiken. Na anderhalf uur is winkelmand mega vol en gaan we op zoek naar een paskamer. Een tijdsaanduiding van wachttijd zoals bij de Efteling zou handig zijn geweest. Dan stonden wij nu bij een bordje: Wachttijd vanaf hier 90 minuten. Het zijn allemaal shirtjes en jasjes. Wij zullen er gek zijn om te wachten, tussen de overvolle rekken gaan we onopvallend passen. Maar we hebben ook een broek. Een broek midden in de winkel passen is geen optie. Jongste vraagt verkoper hoe de broek valt. Verkoper denkt dat het precies volgens maat uitvalt. Jongste is eigenwijs en neemt een maatje kleiner dan normaal want hij lijkt erg groot. Op naar de kassa met het denkbeeldige bordje: Wachttijd vanaf hier 60 minuten. 4 uur verder met 2 enorme papieren tassen met het bekende Logo aan de arm gaan wij op zoek naar de mannen.Terug gekomen in het Hotel wordt alles gepast en geshowd. Succesvol totdat we aan komen bij de prachtige bloemen broek die wij door heel Londen al hadden bewonderd op de billboard's. Hoezo valt groot uit? Ze krijgt hem niet over de kont en nog erger de rits is kapot. Niet nog een middagje Primark. Wij vinden een gaatje in ons schema om te ruilen en pakken het heel handig aan. Jongste gaat direct met maatje groter en perfecte rits naar de paskamer. Moeders gaat met haar liefste glimlach direct in de rij bij de klantenservice staan. Dat gaat wat minder snel. Of ik me kan legitimeren, welke pas ik heb gebruikt, mogen we die even zien. De manager komt er bij. “Dit is een toerist”. Ze bekijkt me van top tot teen. Do you have fun in London. Pfff Oh yes, people are very friendly. Ik blijf glimlachen. Er wordt wat heen en weer getetterd, ingetoetst, ze kopieert mijn paspoort. De kassa gaat open en ik krijg het geld. Dat alles voor 9 pond (omgerekend € 11.19) Ruim drie kwartier later staan we tevreden buiten om ons programma van de dag te vervolgen. En de bloemenbroek ………… wacht al 5 maand geduldig in de kast, ze is nog steeds niet gedragen )-: Later M@rina

donderdag 18 oktober 2012

Oude Oma

Afgelopen week is oudste 18 jaar geworden. Een mijlpaal! 3 volwassenen in huis, samen de auto delen, hogere verzekeringspremies en leuke gesprekken mailde vriendin. 18 jaar oud, waar is de tijd gebleven. Oude Oma zou 98 jaar geworden zijn zegt jongste. Dat is pas een leeftijd. Maar ze is al 4 jaar dood! Wel jammer, zegt jongste ze was zo lief. Mijn Oma werd oude Oma toen er achterkleinkinderen kwamen. Alle kleinkinderen waren gek met oude Oma. Logeer partijtjes en op visite gaan was een feest. Van oude Oma mocht alles niks was te gek. Af en toe moesten wij op onze hoede zijn want Opa hield niet van al die drukte. We mochten op haar hakken lopen. Wij liepen met haar peperdure bontjassen aan en hadden het liefst één van haar grote hoeden op. Oude Oma was namelijk best deftig met haar bontjassen en hoeden collectie. Op latere leeftijd ging ze reizen. Ze maakte zich de hele vakantie druk over welk souvenir ze voor wie mee zou nemen.
Ze had de oplossing bedacht. Ze kocht 13 wandelstokken met een schildje. De komende jaren hoefde ze nergens naar te zoeken, 13 schildjes kopen was voldoende. Het zou een super goed idee geweest zijn als 13 wandelstokken niet zo onhandig in de bus zouden zijn geweest. Het arme mensje is met alle stokken de bus uitgerold waardoor ze bont en blauw van vakantie terug kwam. Op zondag ging ik regelmatig met haar mee naar de kerk. Maar af en toe was ze voor kerktijd al druk aan het vlees braden geweest. Als het intochtslied dan net gezongen was fluisterde ze; ik moet even naar huis, ik weet niet meer of ik het vlees heb uit gezet. Net voor de preek schoof ze weer gauw aan in de kerkbank. Oude Oma hield van kokkerellen. Elke week knipte ze op zaterdag het recept uit Trouw. Ze probeerde van alles uit en noemde haar koken dan lekker smousen. Zweedse Schotel en Lever met pruimen waren haar favoriet. Deze oude Oma kon de lekkerste boffer bakken. We mochten alles zelf doen: de ingrediënten afpassen, alles bij elkaar mengen, roeren en alles in de boffer pan doen. We likten stiekem het beslag van de pollepel, tot oma het zag en riep: „Toe nou jú, ik he straks niks meer over!”
De boffer pan ging in de snelkookpan met water op de elektrische kookplaat. In mijn beleving stond die urenlang te pruttelen tot zelfs de keukenramen beslagen waren. In de tussentijd zaten we in de keuken op een krukje te kletsen en luisterden we naar het geborrel van de pan. Eindelijk was de boffer klaar en ging er een dikke laag echte boter met bruine suiker op! Soep met boffer stond er dan op het menu. Heerlijk. Oma heeft haar laatste jaar vlakbij ons in het verzorgingstehuis gewoond. Soms herkende ze me wel maar soms ook niet. De boffer pan staat bij ons in de kelder en af en toe bak ik er eentje. Toen ik tijdens een bezoek een stukje voor haar mee nam was er even een blik van herkenning: Ha Lekker, wat zit er ook alweer in. Volgende week in de Herfstvakantie halen we de boffer pan maar weer eens te voorschijn. Als de pan dan ruim een uur in de grote pan op het vuur borrelt denken we weer even terug aan de hoedjes en de verkleedpartijen bij oude Oma. Oma is dood, alweer 4 jaar. In mijn gedachten nog altijd volop aanwezig. Mijn lieve oude Omaatje! Later M@rina. zie ook : 06 12 2008, Heimweekeuken in Trouw http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/article/detail/1191107/2008/12/06/De-Boffer-van-oma-Dijkstra.dhtml

donderdag 11 oktober 2012

Ik oefen nog even door

Om mijn ouder wordende lichaam een beetje soepel te houden is een beetje beweging niet verkeerd. Na de zomervakantie heb ik daarom geprobeerd de draad weer op te pakken. Het mooiste zou zijn één keer per week Tacoyo, een uurtje stevig door zwemmen en als het ff kan nog even op de loopband.Voorzichtig vertel ik mijn omgeving dat ik op de loopband mijn uiterste best doe en al op de 4 km zit. Maar ja 4 km is nog lang geen 4 mijl.Toen de inschrijving van de Cityrun* startte, sms’te buuf meteen of ze mij mocht inschrijven. Nou doe nog maar even niet zover ben ik nog lang niet. En in dat weekend staat al een bruiloft en familiefeestje gepland. Daar past de Cityrun niet echt bij. Ik heb natuurlijk wel de buuf, vriendin en talloze anderen flink aangemoedigd toen ze zich zwetend door een te warm stadje naar de finish worstelden. De Cityrun ligt alweer even achter ons en de diehards zijn in training voor het grote festijn, de 4 mijl van Groningen.
Rondom mij wordt flink getraind en gesproken over de hardloopschema’s volgens Evy. Ik zwoeg stug door op de loopband en hoop dat mijn 4 km ooit nog eens 4 mijl gaan worden. Het wordt nu tijd dat ik door de stad ga hobbelen om te wennen aan een beetje tegenwind. Volgens collega is buiten lopen niet altijd een pretje vooral als je er een beetje “gezet” uit ziet. De voorbijganger op de fiets denkt dat hij je een hart onder de riem moet steken. Kom op meid, je kunt het! Moedig van je hoor! Deze collega weet zeker dat ze dat niet tegen je zeggen wanneer je geen gram vet te veel hebt. Tja daar moeten we dan ook maar door heen. Afgelopen vrijdag werd het al een beetje schemerig toen ik mee ben gegaan met buuf en vriendin. Een rondje van 6 km rond de stad is het plan. Buuf en vriendin lopen parmantig voorop en ik hobbel er achter aan. Ze hebben een mooi regelmatig pasje en de ademhaling keurig onder controle. Naar adem happend doe ik mijn uiterste best. Vriendin roept; door neus ademen. Hoe doe ik dat ik adem nooit door de neus. Adem 5 tellen vast houden roept vriendin nu. Vast houden? dat gaat niet goed komen denk ik. Onder begeleiding van Evy* met een muziekje erbij gaan buuf en vriendin vrolijk verder. Pff het valt niet mee. Stoepje op stoepje af, kruising over, tegenliggers op de stoep, even achter elkaar en we gaan weer door. Volgens dochter zijn mijn sportkleren not done. Ik zou in ieder geval een wat strakker broekje aan kunnen trekken of doe in ieder geval een string aan zegt dochter. Je ziet er niet uit mam. Nee dat denk ik ook niet met mijn haar in de war en een hoofd als een tomaat. Gelukkig weinig bekenden in Town de meesten zitten voor de buis of zijn lekker aan het shoppen. 1 km zegt vriendin. We hebben 1 km gelopen, ik dacht minstens 2. We houden moed en we zijn voorbij de 2 km. Nog een stukje en er komt een prachtige kruising. Wat doen we rechtdoor op naar de 6 km of links af en 2 km terug naar huis. Aangezien ik de andere dag een team uitje organiseer en zo fit als een hoentje wil zijn roep ik naar buuf; ik steek hier af. Vriendin roept zolang je nog kan praten ben je nog niet dood! Klopt helemaal en dat wil ik ook niet, ik wil morgen fit zijn. Moeten we met je mee gaan roepen ze. Nee zeker niet, ga vooral door met jullie programma. En heel erg bedankt dat ik met jullie mee mocht hobbelen hijg ik. Buuf roept dat ze trots op me is en me erg stoer vond dat ik mee ging. Ik groei weer een beetje ik ben tenslotte 20 jaar ouder dan buuf en vriendin. De 4 mijl van Groningen mailt mijn beste vriendin, er is nog één plaatsje of ik nog mee wil? Sorry ik kan niet, oudste wordt 18 en dat gaan we vieren (-; Vanaf deze plaats buuf en vriendin, lieve vriendin, broer, collega’s en alle andere 20.000 lopers heel veel suc6 14 oktober in Groningen! Ik oefen nog even door! Later M@rina!

donderdag 4 oktober 2012

Kant en klaar bij AH

Tijdens het wekelijkse boodschappen doen zie ik dat alle ingrediënten om Sushi te maken in de bonus aanbieding zijn. Sushi is zo lekker maar wat een gepruts. Maar wij kunnen dat. Het is alweer een tijdje geleden dat we op verzoek van oudste Sushi gingen maken. Oudste was op vrijdagmiddag uit school mee gegaan met een vriend een dorpje verderop. Hij bleef daar gezellig eten. De start van het weekend wordt daar gevierd met een gezellig borrel uurtje. De vader des huizes had de hele vrijdagmiddag in de keuken gestaan om onder andere Sushi te maken. Mam wat is Sushi lekker zegt oudste, wil jij dat ook eens maken? Maar meteen er achter aan dat kan jij vast niet zo goed als vader van vriend. Dat laat ik me geen twee keer zeggen, ik heb tenslotte niet voor niks met collega’s een workshop Sushi maken gevolgd.
Talloze ingrediënten en hulpmiddelen worden aangeschaft: bamboematjes, Sushi rijst, Sushi norivellen, wasabi, sesamzaadjes, Sushi beleg zoals gerookte kipfilet, avocado noem maar op.Sushi zijn kleine hapjes en ik vraag me af hoeveel Sushi ik moet gaan maken om de trek van een puber te stillen. Dat wordt vast een hele middag in de keuken staan. Maar als puberzoon denkt dat ik het niet zo goed kan moet hij misschien zelf zijn kook kunsten laten zien. Het lijkt mij een goed plan om een “workshop sushi maken” met zijn allen aan de keukentafel te doen. Achternichtje die bij ons logeert lust bij voorbaat niks maar een beetje prutsen met matje en rijst ziet ze wel zitten. Ik zoek mijn A4 tje op die ik na afloop mee kreeg na het volgen van de workshop en ga alle voorbereidingen treffen. Kommetjes azijnwater op tafel om tijdens het maken van Sushi je handen vochtig te houden. Diverse soorten beleg zoals paprika, avocado en zalm rangschik ik gezellig op een bord. Tenslotte een aantal leuke voorbeeld plaatjes erbij. Wanneer iedereen zijn eigen matje en norivel heeft kan het feest beginnen. Deze cursusleidster “Marina” loodst familie door het Sushi avontuur. De rijst kook ik zoals het moet met azijn, zout en suiker en al wapperend met een waaiertje laat ik de rijst afkoelen. Hoe dat allemaal precies ging kon ik me niet helemaal meer herinneren, wel dat het afkoelen lang duurt en wij eigenlijk wel willen beginnen. We gaan allemaal een verschillende rol maken zodat we straks lekker van elkaar kunnen proeven. Stap 1 de rijst op het norivel verdelen. Stap 2 een geultje maken in de rijst en de vulling er in leggen. Nietsvermoedend pakken we met de handen de rijst, oh de één gilt nog harder dan de ander. De rijst is alleen aan de bovenkant afgekoeld maar in het midden loei heet. Wij branden onze vingers flink en gebruiken de bakjes azijnwater als bluswater. De kleefrijst is echte kleefrijst we kunnen schudden wat we willen maar de rijst blijft overal aan plakken. Met vlieg en kunstwerk ligt er rijst op het norivel maar om nou te zeggen mooi verdeeld. Her en der wordt de vulling in de bergjes Sushi rijst gedrukt. Het rollen gaat natuurlijk met deze ongelijke bergjes ook niet gemakkelijk. En hoe krijgen wij onze handen rijstvrij. Schudden, heel hard schudden of met je mes eraf schrapen. Op de tafel, onder de tafel, op de lamp, op de kookplaat overal waar je kijkt alles wat je vast wil pakken kleeft rijst.
De slanke Sushi rol die ik voor ogen had lijkt wel een frikadel en aan alle kanten scheurt het norivel waar de rijst nu uitpuilt. Wij gaan dapper door want het is erg gezellig en de misvormde “frikadel” ogende Sushi smaakt heerlijk. Ik vraag me toch af hoe vader vriend dit zo even op de vrijdagmiddag fixt. Wanneer vriend weer bij ons thuis komt complimenteer ik zijn vader met zijn overheerlijke Sushi volgens onze zoon. Ik vraag voorzichtig hoe zijn vader Sushi maakt zonder dat de rijst door de hele keuken ligt. Oh dat maakt hij niet zelf dat koopt hij gewoon kant en klaar bij AH. Tot later M@rina