dinsdag 24 juli 2012

Keurige mijnheer........

Bijna iedereen kent Jonnie en Thérèse Boer van de Librije en Librije's Zusje in Zwolle. Ze timmeren flink aan de weg maar aan klandizie geen gebrek. Ondanks de hoge prijs een wachtlijst om te kunnen reserveren. Maar eerlijk is eerlijk, kost wat maar dan heb je ook wat! Librije's Zusje is gevestigd in de voormalige vrouwengevangenis van Zwolle.
Wel leuk om te noemen in 1995 werkte mijn zus als bewaakster in deze vrouwengevangenis. Via Smulweb kwam er een leuke aanbieding voorbij; een 5 gangen diner voor 75 euro, inclusief een rondleiding door Librije's Zusje en na afloop in de binnentuin een Meet & Greet met Jonnie & Thérèse. Voor 78 Smulwebbers was er een plaatsje aan tafel. Ik dacht leuk verjaardagscadeau voor mijn eega! Het was natuurlijk wel de bedoeling dat de Smulwebbers met elkaar van gedachten wisselden over de wijn keuze, de prachtige gerechten, de verse ingrediënten etc. Ondanks het haast en vliegwerk zijn we ruim op tijd in Zwolle. In de parkeergarage zien we andere echtparen in de auto wachten totdat ze met goed fatsoen naar binnen kunnen. Ik zit nog wat te bladeren in mijn agenda en manlief bekijkt zijn sms-jes en emails. Er gaat een portier open. Driftige voetstappen klinken door in de garage. Kunnen we....we wachten nog 5 minuten zeggen wij tegen elkaar. De voetstappen komen dichterbij en er schuifelt wat langs de auto. Een keurige man netjes in het pak zien we ineens precies voor onze auto met de rug naar ons toe staan. Onze mond valt open van verbazing maakt hij nou een beweging alsof hij boven het urinoir staat. Wel ja hoor daar klatert een mega straal urine naar beneden. Dit is toch niet normaal en manlief drukt zonder pardon op de claxon. De keurige meneer in pak schrikt zich het apezuur maar kan niet stoppen met plassen. Waarop manlief het raam opendraait en vraagt of het normaal is om je ****** uit de broek te hangen terwijl er 5 meter verderop een openbaar toilet is. Oh oh angstvallig krijgt hij zijn waterval gestopt en sprint terug naar de auto waar zijn vrouw zit te wachten op vast een gezellig avondje bij Librije's Zusje. Tenminste.... Ondertussen is het tijd en lopen we achter de andere mensen aan naar het restaurant. Wij worden hartelijk welkom geheten in de binnentuin en maken kennis met andere smulwebbers. Wij kijken angstig rond of wij de keurige meneer uit de garage ergens zien zitten of staan. Het worden vast onze tafelgenoten. Na het aperitiefje, de rondleiding door de voormalige vrouwengevangenis gaan wij aan tafel in De Thorbecke Salon
Twee stoelen bij ons aan tafel blijven leeg. Tijdens de welkomst speech wordt mede gedeeld dat er zonder afmelding twee gasten niet zijn komen opdagen, raar vinden ze bij ons aan tafel je kunt je in ieder geval afmelden. Hebben wij weer, we zeggen maar even niks. Na de nodige wijntjes vertellen wij onze tafelgenoten dat wij sterk het vermoeden hebben dat de twee lege stoelen zijn van een echtpaar die in Zwolle een ander restaurantje hebben gezocht! Tot later M@rina Voor de volledige recensie ga naar: http://www.smulweb.nl/Zwolle/restaurants/recensies/176996/Librijes-zusje

maandag 23 juli 2012

Joke is weer terug.......

Het is alweer even geleden dat de schommel en de zandbak plaats heeft gemaakt voor een veranda met loungebank. Met behulp van diverse tuinbladen werd het een mooie mix van waaltjes en hout opgefleurd met buxushaagjes en prachtige Annabellen. Om het helemaal af te maken wilde ik graag een Boedha tussen de buxushaagjes. Een Boedha moet je krijgen anders brengt het ongeluk maar ja zinnig als wij vrouwen zijn willen we toch wel een beetje mee beslissen.
Vandaar samen met manlief en dochter naar de Intratuin getogen om voor mijn verjaardag een Boedha beeld uit te zoeken wat bij The Ebbers Family past. We gaan voor het Boedhabeeld met de benen gekruist. Vanaf het moment dat ze haar plaatsje in de tuin heeft gekregen noemen wij haar "Joke". Volgens Intratuin is Joke winterhard en kan ze in weer en wind gewoon op haar plaatsje blijven staan. Vanuit de kamer zien wij hoe Joke de strenge winter van 2012 overleeft. Ze krijgt een jasje van sneeuw en heeft af en toe denk ik best koude voetjes maar ach ze blijft trots rechtop zitten. Het voorjaar komt te voorschijn en ik kom weer wat dichterbij Joke. Ik zie dat Joke het toch niet zo fijn vond, enkele scheurtjes en barstjes laten zien dat ze het af en toe wel erg koud heeft gehad. En tot overmaat van ramp valt er ook nog een teentje af. In Juli kom ik bij Intratuin en vertel van Joke haar kwaaltjes. Breng haar maar even langs want Joke moet toch wel tegen een stootje kunnen. Ik breng haar naar de klantenservice met een uitdraai van het afschrift, de kassabon is spoorloos. Het voelt een beetje als verraad. Zo van haar leisteen geplukt de auto in bij de Klantenservice gedropt. Twee dagen later een telefoontje van Intratuin. Helaas ze hebben in de winkel geen Joke meer staan maar geen probleem, het geld ligt klaar. Dan kan ik op een ander moment eens kijken naar een passend beeld voor onze tuin. Dat is nog eens service. Geen gedoe en geen gezeur gewoon geld terug en je kijkt maar. Afgelopen zaterdag fiets ik naar Intratuin om het geld bij de klantenservice op te halen. Ik kom voor het geld van een boedha die niet zo goed tegen de winter kon en zie Joke met bon op de kast zitten. Oh "Joke" ik heb er van gehoord. Wil je Joke ook weer mee naar huis. Mee naar huis ehh ik ben op de fiets. Dat is toch raar, het geld terug en Joke weer mee. Waarop de verkoopster zegt. We kunnen haar toch niet zomaar wegdoen. Zet haar maar weer lekker in de tuin totdat ze helemaal in elkaar stort, het nageltje zou ik leuk rood lakken haha Met het geld in de portemonnee en Joke onder de arm fiets ik terug naar huis, best zwaar zo'n Joke, maar ach ik kan haar daar toch niet zomaar achterlaten. Tot later M@rina

zondag 15 juli 2012

Floriade 2012

Net zoals zoveel Hollanders ben ik gek op nieuwsbrieven van diverse winkels, verenigingen, theaters, webwinkels etc. zodat ik geen enkele uitgaanstip, kortingsbon of aanbieding over het hoofd zie. Zo krijg ik ook de nieuwsbrief van Het LAND van ANWB met talloze aanbiedingen, tips voor een gezellig uitstapje of zoals deze keer testers gevraagd voor de Floriade. De Floriade is net zoiets als de Keukenhof, de Kinderdijk, Madurodam je moet er één keer in je leven geweest zijn. Een leuk verhaaltje met een sprankelende motivatie is gauw naar de ANWB gemaild en ja hoor in het weekend van 14 en 15 april behoren wij tot één van de elf gezinnen die namens Het Land van ANWB naar de Floriade gaan om alles 'te testen'. Van bereikbaarheid tot catering, van plattegrond tot attractie, alles moet je bekijken en uitproberen.
Op zondagmorgen 15 april gaan we vroeg uit de veren want Venlo ligt niet naast de deur. Ik had mijn puberkinderen super enthousiast gemaakt met de folders en de website want die zagen er helemaal te gek uit. Het deed mij denken aan Expo 2000. Alle landen vertegenwoordigen zich, het is voorzien van de nieuwste technieken, het Amfitheater is speciaal gebouwd voor 1500 bezoekers dat kan je vast vergelijken met een show in Sea World. Bij binnenkomst worden wij opgewacht door 20 steltlopers van Close Act met muziek, dansers, vuurspuwers, reuze phoenix vogels, tenminste zo staat het in de folder. Helaas wij moeten het doen met 3 dames op stelten, leuk gekleed en geschminkt die het op de foto gaan met de bezoekers leuker vinden dan dansen op muziek. Oh oh ik zie mijn pubers al zuur rond kijken. Nou moeders het ziet er spectaculair uit. De Rabobank Earthwalk moet je gezien hebben, laten wij daar dan maar mee beginnen. Stel dat het druk wordt of dat het er niet meer van komt. De techniek heeft waarschijnlijk de plaats van de bloemen in genomen, het bloemencorso in St Jansklooster ziet er kleurrijker uit. Het is een beetje kaal allemaal.
Wij wandelen naar de Earthwalk en lopen naar boven. Best leuk, een spectaculaire film zien wij onder onze voeten verschijnen. Wij staan op de wereldbol, zo ziet André Kuipers dat natuurlijk ook. Hij zag tenslotte dat Haarlem prachtig oranje gekleurd was met Koninginnedag. De mannen checken in op fourssquare bij de Rabobank. Dat wordt beloond met een consumptiebon bij Paviljoen Rabobank 360. Helaas de Rabobank meneer is net zo technische als deze moeder en heeft nog nooit van Fourssquare gehoord en hij heeft ook geen consumptiebonnen om weg te geven. Het valt niet mee met de Floriade 2012. De afstanden zijn te groot, bloemisten die we tegen komen zien niets vernieuwend, jongeren vervelen zich te pletter, hoe moet ik nou iets leuks gaan opschrijven voor de ANWB. Het laatste paviljoen krijg ik ze echt niet meer mee naar toe. Mijn gezin staakt ze hebben het wel gezien het is oudbollig, geen bloemen en overal dezelfde soort films. Oh oh ik ook met mijn testpanel gedoe hoe krijg ik dit weer goed. Als wij in de auto zitten op de terug weg naar huis vraag ik mijn twee pubers wat ik kan doen om deze dag nog een beetje gezellig te laten eindigen. Niet zo moeilijk vind Gustav en pakt zijn mobiel. Ik heb het nummer al gedraaid. Welk nummer? Die van Peking want ik heb met jou nog een deal jij zou ons nog trakteren op een etentje bij de Chinees. Yep je hebt gelijk! Ruim anderhalf uur later zitten wij heerlijk te eten bij Peking, de eigenaresse vraagt aan ons of wij wat te vieren hebben zo met zijn viertjes uit eten. Wij kijken elkaar aan en schieten allemaal in de lach. Ja zeker een geslaagd dagje Floriade 2012. NOT )-: Tot later M@arina Ps. Op 3 A4-tjes hebben wij onze bevindingen naar de ANWB gestuurd. Van alle testers samen is een samenvatting gemaakt (smaken verschillen) die kan je nalezen op: http://www.floriade.nl/nieuws/anwb-testpanel-lovend-over-floriade

Sixpack.....

Als je naar buiten kijkt zou je toch niet geloven dat de zomervakantie al is begonnen. Toch is het zo, twee weken geleden zijn de boeken al ingeleverd en afgelopen week zijn de rapporten opgehaald. De Tweede kamer is met zomerreces, kerkenraad vergaderingen zijn afgerond, even geen werkbesprekingen en het sport seizoen is gestopt. Nu ben ik niet zo sportief maar samen met mijn vriendin ga ik trouw elke week naar Tacoyo. Als we naar huis fietsen kloppen wij ons zelf op de borst met; dat hebben we toch maar mooi gedaan. In de zomer genieten wij hier thuis van gezellige bbq's met lekkere toetjes en ijsjes maar bewegen een stukje minder. Dit gaat niet goed komen dacht ik vanmorgen. Het tacoyo tenue vanmorgen toch maar uit de kast gevist en een half uurtje op de loopband. Beetje werken aan de conditie en proberen wat calorieën te verbranden is niet verkeerd. Al rennend op de loopband met een muziekje aan de zweetdruppels op mijn voorhoofd zie ik op de deur de mega poster hangen van ons gezin voor de ingang van Universal Studio's in LAX. Al joggend mijmer ik over onze Amerikaanse rondreis vorig jaar die begon in LAX. Het was er overweldigend; Limo’s, palmbomen, mega Billboards! America here we come! We gaan onze camper ( RV) 30 Feet Long halen.
Manlief rijdt erin weg alsof hij nooit anders heeft gedaan. Hij manoeuvreert het grote gevaarte dwars door LA op zoek naar de Universal Studio’s. Onze Tom Tom op de Iphone brengt ons ongetwijfeld zonder problemen naar de ingang. Maar dit poortje is wel erg smal. Dat gaat niet lukken zonder de spiegel er af te rijden. Waar zijn al die andere toeristen met hun RV? Oh oh de security. Dit is de personeelsingang ze gebaart ons waar we heen moeten. Dat wordt keren op de weg, maar hoe, chauffeur in de stress, moeders zegt maar ff niks. Zoonlief springt uit de RV om te kijken of manlief niet een palmboom mee neemt. Dochter schaamt zich rot voor haar onnozele family. We lijken wel petticoat in de grote stad. Pfff gelukt! We rijden weer maar waar heen? Ahhh Moeders ziet een prachtige jogger en springt als een jonge meid uit de RV. Woh wat een glimmende six pack. Koptelefoon, trui om de middel en zo heerlijk ruikend naar cocos. Ik vergeet bijna wat ik moet vragen. Al dribbelend wijst hij de weg en met een HAVE FUN dribbelt hij verder. Met de cocosgeur nog in mijn neus sprint ik terug. Zagen jullie dat? Wohhh en hij rook lekker! Wat een six pack…. Waarop dochterlief zegt: Jammer dat jij er niet uit zag met je ouderwetse zonnebril, pet en bergkisten! Met beide benen sta ik weer op de grond! Tot later M@rina!

vrijdag 13 juli 2012

25 jaar geleden................

25 jaar geleden, 21 lentes jong. 3 dagen per week reisde ik naar "Het Knooppunt" in Zwolle om het vak van apothekersassistente te leren. De 2 overige dagen reed ik op mijn Puch Maxi naar het ziekenhuis en later naar de stadsapotheek om het vak in de praktijk te gaan leren. De opleiding duurde 3 jaar en het was af en toe best pittig. Ik was dan ook super trots dat ik op 17 juni 1987 de vlag met schooltas kon uithangen. Ik had geen mega rugtas van het merk Eastpak of Kipling zoals tegenwoordig maar een zwarte boodschappentas met rits. Nog steeds doe ik de boodschappen met zo'n soort tas tot grote ergernis van sommigen. Behalve mijn tas gingen de tassen van mijn broertje en zusje ook aan de stok want ook zij waren geslaagd. Dat kon de vlaggenstok niet helemaal aan. De vlag met de 3 tassen eraan kwam dan ook naar beneden gestort.
Aan het haakje van het vogelhuisje en de garagedeur hangen we de vlag op een alternatieve manier op. 1987 was het jaar van het diploma, definitieve scheiding van mijn ouders, een logeerpartij in het ziekenhuis vanwege een blindedarmontsteking en tijdens mijn logeerpartij is de begrafenis van mijn opa. Niet zo fijn allemaal. 25 jaar later zoek ik naar de foto met de vlag. Onherkenbaar ben ik. Hier ga ik een uitnodiging van maken voor mijn collega's met zoiets als; 25 jaar geleden, piepjong met een baan in het vooruitzicht hing ik trots de vlag uit, met als doel tenminste 3 jaar te werken want zolang duurde de opleiding tenslotte ook! Op naar de kringloopwinkel om 10 kopjes en schotels met zoveel mogelijk bloemen, goud en zilver te scoren. Alle schalen, borden, etagères uit de kast gehaald om de tafel feestelijk en stijlvol te dekken.
Na twee dagen van bakken en roeren in de kommen als een echte apothekersassistente is het zover mijn collega's komen voor een High Tea. Stuk voor stuk zien ze er fleurig, vrolijk en opgetut uit om gezellig thee te leuten uit de kitscherige kopjes van de kringloop. Wanneer ik zeg zoek een plekje bij een leuk kopje want het is de bedoeling dat je die vanmiddag meeneemt naar huis blijken de kopjes ineens een heel ander gezicht te krijgen. Er wordt gewikt en gewogen waar te gaan zitten en de kopjes zijn ineens mooi, lief, stijlvol en staan gezellig. Ze gaan voorzichtig mee in de tas en geven een herinnering aan een super gezellige middag. Bloemenkopjes met goud en zilver met een geschiedenis van jaren net zoals de 25 jaar lief en leed in de apotheek? Tot later M@rina

zondag 8 juli 2012

Afscheid nemen.............

Afscheid nemen, klinkt nogal heftig. Valt mee.. Ik denk zelfs dat het mij heel veel vrije tijd oplevert. Alweer 15 1/2 jaar geleden ging ik met oudste voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Ik zie hem nog zitten wachten op de onderste traptrede. Fleurige blauw/rode jas en rode broek aan met een paar koddige stevige beentjes met op zijn rug "Lievebees". Lievebees het rugtasje voor wat drinken en een koekje.
Het gaat gebeuren Gustav gaat naar de peuterspeelzaal. Een nieuw tijdperk voor moeders voortaan vier keer per week op de klok letten. Namelijk brengen en halen op de dinsdagmiddag en de donderdagochtend! Het eerste jaarlijkse peuterfeest heeft als thema "Het circus". De naaimachine gaat op tafel en het eerste clownspakje wordt gemaakt. 1 1/2 jaar later gaat oudste naar de basisschool en jongste Marjolijn staat nu zenuwachtig te wachten op haar grote dag. De komende jaren staat in het teken van: brengen, halen, afspreken om te spelen, verjaardagsfeestjes organiseren, traktaties bedenken, schoolfeestjes met diverse thema's en dan de diverse nieuwsbrieven met hulpmoeders gezocht. De naaimachine staat regelmatig op tafel voor kleding voor ridderfeesten, een jonkvrouw, kwebbel, het berenpak, een Indiaan, Pipi Langkous noem maar op.
Deze moeder wil graag zien wat er om haar heen gebeurt zodat het formulier voor hulpmoeders ingevuld en wel retour gaat naar de school. Hulpmoeder kan je zijn in allerlei soorten en maten wat is er veel te doen. Wandelen over het vlinderpad, naar de bakker kijken hoe zoete broodjes gebakken worden, groepen begeleiden tijdens sportdag in de brandende zon of in de stromende regen, wandel4daagse 5 of 10 km het maakt niet uit als het maar gezellig is, leesmoeder, timmermoeder, documentatiemoeder, elke vrijdagmiddag is het knutselen een feest. Poppenhuisjes van schoenendozen maken, Vaderdag en Moederdag cadeautjes. Kleien dat is niet mijn hobby, papier-maché daarentegen heeeerlijk. Opeens is het zover oudste gaat naar de Middelbare! En voor dat ik het wist ging jongste erachter aan. Dat gaat mij vrije tijd opleveren dacht ik zo. Maar er komen weer briefjes mee van school voor de ouderraad, het ouderpanel, dag van het onderwijs, dag van de dialoog noem maar op. Ach waarom niet? Ik hoef niet meer te brengen en te halen en geen verkleedkleren meer te naaien. Bovendien is het fijn om te weten wat er leeft op school, we stappen in de nieuwe wereld van de Ouderraad op de Middelbare. Ondertussen alweer 6 jaar lang 6 keer per jaar vergadert te hebben met de ouderraad, chocomelk te hebben geschonken op de dag voor de kerstvakantie, een roos gegeven aan de trotse geslaagde tijdens de diplomauitreiking fietste ik twee weken geleden met een prachtig boeket bloemen en de lieve woordjes nog na klinkend in de oren van collega ouderraad lid naar huis. Oudste gaat namelijk de Middelbare verlaten voor de Hogeschool 22 km verderop. Na 15 1/2 jaar vrijwilligerswerk op school neem ik afscheid van het hulpmoeder zijn. Op de Hogeschool zijn ze denk ik geen hulpmoeders nodig. Zoonlief bekijkt mijn prachtige boeket en vraagt mam wat is jou volgende project? Wat bedoel je? Nou wat ga jij nou doen, wat is jou volgende project? Guus ik weet het! Ik ga starten met deze blog wie weet hoeveel gezelligheid het me brengt(-; Tot later M@rina